Deze techniek maakt Euro 7 zo uitdagend en kostbaar

De Euro 7 normen gaan straks gelden voor personenauto’s en lichte bedrijfsauto’s met verbrandingsmotoren. Het doel van Euro 7 is nog een stap dichterbij uitstootvrije auto’s te komen. Voor zware bedrijfsauto’s gaat deze norm eveneens gelden. Bij deze categorie voertuigen gaat de norm later in, om de fabrikanten gelegenheid te geven aan de eisen te voldoen.

Euro 7 moet uitstoot en fijnstof verminderen

De grote uitdaging voor de nieuwe norm is dat de uitstoot van schadelijke stoffen én die van fijnstof flink omlaag moeten. Bovendien neemt de Euro 7-norm ook de fijnstofemissies mee die tijdens het rijden van de banden en tijdens het remmen vrijkomen. Bij Euro 6 was dat niet het geval. Daarnaast moeten de emissiedeeltjes die gemeten worden kleiner zijn. De ondergrens voor de grootte van de fijnstofdeeltjes wordt bij Euro 7 gesteld op 10 nanometer, waar Euro 6 de grens stelt bij 23 nanometer.

Zelfcontrole emissie door de auto

Euro 7 vereist bovendien dat de auto zélf in de gaten houdt hoe groot de uitstoot van fijnstof, kooldioxide en stikstofverbindingen is. Dat betekent extra sensoren. Het On Board Diagnosesysteem wordt dan ook meer een On Board Monitoring systeem. Dat meet onder meer constant de uitlaatgassen. Je krijgt als bestuurder een waarschuwing als deze (regelmatig) te hoog zijn, bijvoorbeeld door een oplichtend controlelampje of een waarschuwing op het dashboard. Dat wordt bijvoorbeeld gemeten over het gemiddelde van de laatste ritten. Doe je niets met een foutmelding, dan kan het systeem de auto in de noodloop zetten, hetgeen het vermogen en de topsnelheid reduceert. Onderneem je als bestuurder dan nog steeds geen actie om de oorzaak te vinden en te verhelpen, dan kan de auto zelfs alle dienst weigeren.

Hogere kwaliteit onderdelen nodig voor techniek Euro 7

De sensoren die de emissies meten moeten van een onberispelijke kwaliteit zijn. Immers: die bepalen steeds meer of een auto ergens mag rijden. Om dezelfde reden moeten ze preciezer meten: ook kleinere deeltjes en met een lagere marge vanwege de lagere toegestane emissies. Er zijn dus méér sensoren nodig in een Euro 7 auto en er worden hoge eisen aan gesteld. Dat zorgt voor hogere kosten. Daarnaast moeten benzinemotoren met directe injectie vaker worden voorzien van partikelfilters (zoals een roetfilter bij diesels) die fijnmaziger zijn om de kleinere deeltjes op te vangen. Door ze dichter bij de motor (en de turbo) te plaatsen komen deze filters sneller op temperatuur, maar dat maakt ze tegelijkertijd kwetsbaarder, juist vanwege die hogere temperatuur. Dat stelt eisen aan het ontwerp van de filters en de regeneratieprocessen.

Verder strekkende emissie-eisen van auto’s

Auto’s moeten langer aan de eisen voldoen. Bij Euro 6 moet een auto 5 jaar of 100.000 km aan de opgegeven uitstooteisen voldoen, bij Euro 7 gaat het om 200.000 km of 10 jaar.

Bovendien kunnen de resultaten van de monitoring per fabrikant en type auto worden gebundeld en op grotere schaal gemonitord. Zo is het in beginsel mogelijk dat een fabrikant op basis hiervan boetes ontvangt of in een extreem geval een terugroepactie moet organiseren. Bijvoorbeeld als de uitstootcijfers te vaak te hoog uitvallen.

Dure ontwikkeling

Dit betekent dat autofabrikanten voor een grote opgave staan. Ze moeten hoge investeringen doen in modellen met verbrandingsmotoren die hoe dan ook op hun laatste benen lopen. Immers: na 2035 mogen fabrikanten alleen maar emissievrije nieuwe auto’s verkopen. Dat betekent dat de bruikbaarheid van deze verhoogde eisen ook een ‘uiterste houdbaarheidsdatum’ kent. Dat verklaart de weerstand van de auto-industrie om veel geld te moeten investeren in techniek die op het punt van verdwijnen staat.