Toyota Prius 1.8 HSD Dynamic Business (2011)
autoreview
Signalement
| Uitvoering | Prius 1.8 HSD Dynamic Business |
|---|---|
| Versnellingen | 1, Automaat |
| Bouwjaar | 2011 |
| Jaar van aanschaf | 2018 |
| KM-stand bij aanschaf | 86.000 km |
| KM-stand laatst | 178.987 km |
Vlot genoeg onthaasten
Vanaf 2010 als leaseauto een Golf TSI met DSG7 gereden. Een automaat is in het dagelijkse fileverkeer voor mij een must. In 2017 koos ik uit de pool een Auris TS 2013 die ik langzaam heb leren waarderen. Je gaat relaxter en vloeiender rijden en merkt dat je aanzienlijk verder komt op een tank. Zo werd ik klaargestoomd voor de hybride met de even geniale als onverslijtbare CVT-oplossing die Full Hybrid mogelijk maakt.
Het uiterlijk van de tweede generatie (2012-2018) Auris vind ik met z'n snavelbekkie, afgesneden achterkant, jaren-80 dashboard en goedkope uitstraling slecht te pruimen. De bollere Auris van de eerste generatie en de Prius III vind ik mooiere auto's.
Toen ik vanwege een andere baan zelf iets moest kopen voor dagelijks gebruik, ging ik daarom eerst voor een Auris HSD van de 1e generatie uit 2011. Toch is uiteindelijk de keus op deze Prius gevallen vanwege meer ruimte, minder grijs uiterlijk, lagere MRB, gadgets als keyless entry en headup display, en de door de 1e berijder ontworpen leren bekleding die bij mij goed in de smaak viel. Wel getwijfeld omdat de Auris leuker en lichtvoetiger rijdt dan de Prius.
Het idee was dat het rijden wel zou wennen. Na driekwart jaar en 20000 km blijkt dat te kloppen maar het heeft wel even geduurd. Op de 15-inch Michelin winterbanden rijdt ie beter dan de lawaaiige en stuiterige 17-inch banden van het C-merk Minerva. Geen klachten over het sturen en de wegligging, is eigenlijk beter dan verwacht op basis van reviews.
Als ik er echt even voor wil gaan zitten en mezelf wil uitlaten dan doe ik dat in het weekend met de MX-5. Ook die heeft geen turbo en moet je hoog in de toeren laten klimmen als je snel wilt accelereren. Dat is fun in de MX-5 en wat minder in de Prius; de elastieken relatie tussen toerental en snelheid bij de CVT blijft in dat geval onnatuurlijk aanvoelen. Dat speelt vooral bij snelwegopritten waar je vlot naar de 100 km/u en hoger wilt komen. In de stad is het juist heerlijk en zit je snel genoeg op 50 km/u waarna het toerental weer terugvalt of elektrisch rijdt.
Een paar kilometer elektrisch lukt op 60 km-wegen en in de stad maar op 80 km-wegen is de snelheid te hoog om met deze hybride puur elektrisch te rijden. Het is wel een beetje de sport geworden om waar mogelijk lange stukken te zoeven zonder benzine te gebruiken.
In tegenstelling tot de Auris is het kwaliteitsgevoel wat minder: achterdeuren klinken blikkerig bij het dichtgooien, hier en daar soms een rammeltje, en de vering stuitert nogal op kleine oneffenheden en laat dat duidelijk horen. Dashboard ziet er met z’n monochrome display niet helemaal up-to-date uit, en de uitgebreide en niet zo intuïtieve ingebouwde navigatie beschikt over een kaart van omstreeks 2009 zodat ik vertrouw op Google Maps. Geluidsinstallatie CD, harddisk, USB en Bluetooth en veel speakers klinkt op zich goed maar de bassen die de subwoofer achterin produceert zijn al snel te vet en zou je soms wat subtieler willen kunnen terugregelen.
Maar wat voor mij overheerst is dat dit een comfortabele, relaxte, pretentieloze no-nonsens auto is met lage gebruikskosten; lekker zuinig (gemiddeld 1 op 19), zee van ruimte en naar verwachting oerbetrouwbaar zonder dure verrassingen. Ik kan nog even vooruit.
Een jaar later
Inmiddels zijn we een jaar verder en er is niet zo veel spannends te melden. Technisch waren er geen problemen, de enige reden voor een bezoek aan de dealer was de reguliere onderhoudsbeurt. Omdat ik met de auto relatief veel op de snelweg zit heb ik daarbij heb ik ook gelijk een comfortschakeling laten monteren zodat de richtingwijzers met een tikje 4x knipperen. Dat werkt goed.
Medio 2019 heb ik bij Euromaster rondom de Chinese zomerbanden laten vervangen door Michelin Primacy 4. Niet dat ze versleten waren maar naast meer grip bij nat weer hoopte ik daarmee het veercomfort te verbeteren en de herrie bij dwarsrichels te verminderen. In het begin leek dat goed gelukt dus er zal wel een verschil zijn, maar uiteindelijk ervaar ik nog steeds een stoterige vering die zich in het interieur goed laat horen.
De besturing is wat indirect maar dat ervaar ik niet als hinderlijk. Alleen bij sterke wind op de snelweg moet je regelmatig corrigeren en krijg je het idee dat het stuurwiel wat te losjes met de voorwielen is verbonden.
Toen ik de auto kocht was het in deze uitvoering door de importeur achteraf ingebouwde leren interieur één van de zaken die me over de streep trok. Bij een volgende auto zou ik toch weer voor stof gaan omdat je 's winters altijd in een koude stoel gaat zitten als je in de auto stapt. De stoelverwarming warmt 'm wel op maar dat duurt toch altijd even.
Als autoliefhebber vind ik vooral de techniek mooi en de iconische status (love it or hate it). Ook rationeel gezien is er alle reden om nog heel lang probleemloos, goedkoop en duurzaam door te rijden. Ik heb met mezelf afgesproken deze auto minimaal vier jaar te rijden en de 2 ton aan te tikken. Toch kriebelt het wel eens en kijk ik naar een CH-R of de nieuwe Corolla die gewoon lekkerder rijden en waarin je iets meer één voelt met de auto. Maar het verstand en de portemonnee winnen het altijd weer vrij makkelijk want sec gezien is dit een heerlijke, ruime, relaxte, betrouwbare auto tegen lage kosten.
Thuiswerken
Vanwege het vele thuiswerken tijdens de pandemie gaat het niet meer zo hard met de kilometers. De auto staat soms dagenlang stil, wat niet per se goed is voor z'n conditie. De onderhoudsbeurten zijn nu jaarlijks want het onderhoudsinterval van 15.000 kilometer haal ik niet binnen die termijn. Bij die beurten geen bijzonderheden, en dan zijn de tarieven bij de Toyota-dealer ook schappelijk. Een aantal simpele zaken heb ik zelf kunnen doen: het vervangen van de gasveren van de achterklep waarvan de kracht wat tanende was, nieuwe ruitenwissers, en het vervangen van de 12V-accu:
Begin oktober, bij terugkomst van een vakantie van twee weken met de MX-5, bleek de Prius niet meer te starten en gaf het dashboard een vage foutmelding en brandden diverse waarschuwingslampjes. Nog geprobeerd om met een druppellader de accu weer boven Jan te krijgen maar zonder resultaat. Het helpt ook niet dat elke keer dat je in koude toestand het bestuurdersportier opent, de vacuümpomp van de rembekrachtiger alvast aan de slag gaat. De 10 jaar oude, originele 12V-accu gedemonteerd uit de kofferruimte (rechts achterin) en bij de automaterialenhandel een nieuwe universele willen kopen. Er blijken echter verschillende typen accu's te worden gemonteerd en de dealer kan op basis van het serienummer aangeven welk type je moet hebben. Wist niet hoeveel waarde ik moest hechten aan de waarschuwende woorden van de dealer, maar uiteindelijk toch maar gekozen voor een originele Toyota-accu van 211 euro, met ontluchting en al, vanwege de plaatsing in de kofferruimte. Montage was verder simpel en alles deed het weer; ik geloof dat ik alleen de lijst met laatst gebelde nummers miste.
Het enig vermeldenswaardige is verder dat ik deze week de voorruit ook aan de binnenkant moest krabben. Herfstweer en weinig rijden maken het blijkbaar wat vochtig binnen. Een simpele carbon-design auto-ontvochtiger van een tientje had het binnen een dag weer helemaal droog en laat ik nu liggen in het vak onder de zwevende middenconsole. Afgezien van deze normale zaken bij een tien jaar oude auto, geen enkel probleem en rijden we nog lekker een tijdje door.
Anderhalf jaar verder
Anderhalf jaar en 24.000 km verder is weinig nieuws te melden. Vandaag bij de Vakgarage geweest voor de APK; alleen een defect stadslichtlampje. Een jaar eerder combineerde ik de APK daar met airco-service vanwege niet-werkende koeling.
De jaarlijkse onderhoudsbeurt eind maart laat ik nog wel bij de Toyota-dealer uitvoeren. Niet alleen vanwege de hybride zekerheidscheck en de mobiliteitsgarantie maar ook bandenwissel van winter naar zomer. Slim van de verkoper destijds om me bij de prijsonderhandelingen tegemoet te komen met winterbanden bij hen in de opslag; zo blijf ik het onderhoud bij hen doen.
De jaarlijkse onderhoudsbeurten zijn afwisselend klein en groot. Op de kleine kun je wachten, bij de grote krijg je een leenauto mee. Dat was deze keer een C-HR van een jaar oud en ja dat rijdt wel wat scherper en is een stuk stiller. Als je dat aangeeft bij de receptie dan krijg je direct koffie met een gesprekje aangeboden. Ach, waarom niet. Een offerte voor een nieuwe C-HR laten opstellen maar ik was vooral geïnteresseerd in de inruilprijs van de Prius. Ruim 10.000 euro is lang niet verkeerd maar ik gok dat het een stuk minder zou zijn als ik 'm tegen een jong gebruikt model zou inruilen. Uiteindelijk natuurlijk gekkenwerk om zo'n betrouwbaar en zuinig werkpaard weg te doen dus we rijden lekker door.
De deurrubbers van een twaalf jaar oude auto zijn natuurlijk niet stug meer en de deuren kun je heel rustig sluiten. Veel incidentele passagiers zijn blijkbaar gewend hard met deuren te gooien maar misschien valt me dat vooral op omdat je dan pas hoort hoe blikkerig die deuren klinken, vooral achter. Niet dat ik daar nog iets aan wil doen, ik vind het wel best.
Ik ga je niet vermoeien met meer geneuzel. Op naar de 2 ton!
Einde verhaal, balans opgemaakt
Op weg naar de twee ton stopt het nu toch bij 179.000 km. Kriebel om na bijna zes jaar iets anders te gaan rijden was er al maar ik had alleen nog een goede aanleiding nodig.
Die kwam er in de vorm van twee elektrische fietsen die we vorig jaar hebben aangeschaft en we ook wel eens ergens mee naartoe willen nemen. Ik had mijn twijfels of die wel veilig achterop de bijna 20 jaar oude Multa fietsendrager konden worden vervoerd. Fietsen zonder accu plus de fietsendrager wegen ongeveer 70 kg. Een Prius mag niets trekken, de kogeldruk kan ik nergens vinden. Een Auris van de tweede generatie heeft een maximale kogeldruk van 55 kg en bij de Prius kan het nooit veel meer zijn. Dat was het zetje om mijn ouwe trouwe Prius in te ruilen voor een C-HR uit 2022.
Dat scheelt elf jaar en rijdt natuurlijk compleet anders. Toch maakte ik er nog steeds plezierige kilometers mee. Wat ik ga missen zijn de elektrisch verstelbare lendensteun en in deze tijd van het jaar is ook stoelverwarming heel fijn. In de C-HR ook niet nodig want geen leren bekleding maar toch.
De kosten heb ik al die tijd bijgehouden, facturen bewaard en tankbeurten ingevoerd in de Fuelio app. Daarmee kan ik mooi de balans opmaken:
Gereden: 70 maanden, totaal 93000 km, 16000 km per jaar.
Verbruik 19,37 km per liter, waarvan tweederde snelweg en eenderde binnendoor.
Dan de kosten per maand:
- 50 euro aan onderhoud incl. banden
- 83 euro aan afschrijving
- 9 euro aan seizoensbandenwissel
- 7 euro aan schade
- 37 euro aan verzekering
- 59 euro aan motorrijtuigenbelasting
- 116 euro aan brandstof
De kosten per kilometer:
- 4 cent aan onderhoud incl. banden
- 6 cent aan afschrijving
- 1 cent aan seizoensbandenwissel
- 1 cent aan schade
- 3 cent aan verzekering
- 4 cent aan motorrijtuigenbelasting
- 9 cent aan brandstof
TOTAAL EXCLUSIEF BRANDSTOF:
245 euro per maand of 18 cent per kilometer
Dit laat nog maar eens zien dat private lease een heel dure optie is als je de mogelijkheid hebt om een auto ook zelf aan te schaffen. We gaan zien of het in de C-HR ook zo goedkoop rijden is. Dat wordt nog lastig alleen al omdat ik veel langer allrisk verzekerd zal blijven omdat ie bij aanschaf zoveel nieuwer is en ook diefstalgevoelig schijnt te zijn. Mocht je interesse hebben in de Prius houd dan het aanbod van Toyota-dealer Van Gent in de gaten.
- Betrouwbaarheid
- Prestaties
- Comfort
- Kosten
- Zou u weer een auto van dit merk kopen? ja
Beoordeel deze review
Geef uw mening over schrijfstijl en bruikbaarheid. Bij tenminste vijf binnengekomen waarderingen zal de gemiddelde beoordeling getoond worden.
