Talbot Matra Murena 2.2 (1981)

autoreview

30 maart 2007 om 00:00

Uitvoering	Matra Murena 2.2
Versnellingen	5, Handgeschakeld
Bouwjaar	1981
Jaar van aanschaf	2000
KM-stand bij aanschaf	146.000 km
KM-stand laatst	179.000 km

ERVARINGEN

30 maart 2007

Ik wou van jongs af aan eigenlijk al een Murena. Heb die dingen zien rijden toen ze nog nieuw verkocht werden en vond ze prachtig. Jaren later dan eindelijk mijn droom verwezenlijkt en in de harde werkelijkheid van oude, Franse auto’s terechtgekomen.

Eerst maar eens de pluspunten van deze auto de revue laten passeren:

Enorm fijne wegligging! Door de middenmotor en achterwielaandrijving een heerlijke rijdersauto. De 2.2 motor laat zich schakellui rijden, zoveel trekkracht heeft deze. En ook nog best zuinig voor zo’n oude auto, 1 op 11 (98 ongelood) is goed te doen. Echt supersnel is ’ie niet (198 km/h top, 0-100 in 9,8 sec.), maar de snelheidsbeleving is enorm, omdat je alles voelt en de communicatie heel direct is. De motorbrom achter je is een genot, je hoeft echt niet in een stereo-installatie te investeren, want de muziek is al aanwezig! Het stilstaan kost ook niet veel, want binnenkort zijn alle Murena’s (ze zijn van 1981 tot 1984 geleverd) belastingvrij en oldtimerverzekering kost nog geen 80 euro per jaar.

Het comfort is voor een sportwagen prima te noemen, de stoelen liggen (!) lekker. Voor rugpatiënten is deze auto niets, uitstappen bij een hoge stoep betekent zowat dat je de auto uit moet rollen. En het unieke driezitsconcept mag ook wel genoemd worden. Je moet niet met 3 dikkerds in de auto gaan zitten maar het kan prima, zeg maar net zoveel zitruimte als op de achterbank van een grote middenklasser. De bestuurder heeft een apart te verstellen stoel, voor de passagiers is er in de 2.2 (niet in de 1.6!) een verstelbaar voetenbankje.

De koppeling gaat wel een beetje zwaar, maar je kunt er prima mee rijden in het 21e eeuwse verkeer, zowel in de stad als op lange snelwegritten. Drempels? Waar Sjonnie in z’n verlaagde Golf er zijwaarts overheen moet kruipen, kun je met de Murena eroverheen hobbelen alsof het niets is, want het zwaartepunt zit immers in het midden. De vering laat zich als sportief-Frans omschrijven, strak maar toch comfortabel. Er is wel wat meer motorlawaai dan bij een moderne auto, maar hey, je rijdt immers in een sportwagen! Mits het niet te heet is buiten, kun je er zo mee naar de andere kant van Europa rijden en er past zelfs een complete kampeeruitrusting achterin. De bagageruimte ligt vlak achter het uitlaatspruitstuk dat heet wordt, dus verse boodschappen kun je beter niet achterin leggen, maar een natgeregende tent is bij aankomst thuis weer kurkdroog (elk nadeel hep se foordeel).

Dankzij ouderwetse, uitontwikkelde motortechniek (komt van de Chrysler-Simca 160/180/2L uit 1970) is er weinig aan de motor dat stuk kan, kilometerstanden van 300.000 of hoger zijn bij collega Murena-rijders heel gewoon. Het blok is van gietijzer en heeft een bovenliggende nokkenas met distributieketting, daarnaast zit er elektronische ontsteking in, kortom starten-lopen onder alle omstandigheden. Wel verdient het aanbeveling om ieder jaar of 7500 km olie te verversen, het kost maar een paar tientjes en het is het behoud van je motor. De vijfbak komt van Citroën en heeft voor zover ik weet geen onderhoud nodig.

Roest? Dat is de Murena vrijwel onbekend. Alleen de draagarmen achter kunnen roesten en ook wat aandacht moet worden besteed aan de A-stijl rondom de voorruit, maar ’t is niks in verhouding met zijn voorganger, de Matra-Simca Bagheera, die sneller roest dan je beun kan lassen.
Niettemin was de lak na ruim 20 jaar wel verweerd, een nieuwe ’peinture’ in de originele kleur Rouge Mephisto liet de auto er weer als nieuw uitzien.

Maar het mooiste zijn de blikken die onder de witte petjes in ouwe Golfjes en CRX’en vandaan komen! Die weten niet wat ze zien. Vertel ze vooral niet dat er maar een viercilinder met 118 pk onder de motorkap van de 2.2 zit en zorg wel dat je zo snel voorbij gaat, dat ze niet zien dat het geen Ferrari is ;-)

Probleempjes t.g.v. slijtage c.q. ouderdom zijn er wel geweest:

Niet lang na aanschaf viel het me op, dat er nogal wat damp van de motor kwam. De oorzaak werd gevonden: lekkage bij de waterpomp. Die zijn niet zo duur, maar het is een werk om ’m te vervangen! De drukgroep heeft het op een gegeven moment begeven, dat was waarschijnlijk een fabricagefout (veer is losgesprongen). Geluk bij een ongeluk: het gebeurde op 10 km van Matraspecialist Carjoy (vlakbij Geldermalsen). Met alleen de derde versnelling daar naartoe gereden en meteen de waterpomp laten fiksen. Tevens extra-heavy-duty bougiekabels van Mercedes erin laten zetten, sindsdien nooit meer startproblemen.

De remcilinder is een keertje vast blijven zitten na een paar maanden stilstand (winterstalling). Dit komt vaker voor bij Murena’s, regelmatig remolie verversen maar vooral regelmatig rijden voorkomt dit. Ik heb de remschijven en blokken ook al eens laten vervangen.

De schokdempers zijn rondom vervangen door instelbare Koni’s. Er moest een draagarm worden vervangen en als ze dan toch bezig zijn...

Zonde van mijn investering was een vierpijps Devil sportuitlaat. Die dingen maken alleen maar een boel lawaai, ze dragen door hun ontwerp niet bij aan extra vermogen (sterker nog: ze kosten vermogen!) en ze rotten na een paar jaar onder je auto vandaan. Wel een goede investering was een z.g. spaghetti-spruitstuk. Erachter zit nu een ’standaard’ RVS uitlaat, maakt geen kabaal maar kost ook geen pk’s!

Tja, en dan de nadelen, waar zonder grondig redesign niet veel aan valt te doen:

Het is en blijft een Franse auto uit 1981, met de spreekwoordelijke Franse slag in elkaar geschroefd. Elektrische connectoren zijn dramatisch slecht van kwaliteit. Ik heb al eens kabelbrand gehad en het zekeringenbord zit dusdanig gammel in elkaar, dat ik handig ben geworden in het op de juist manier aandrukken van connectoren, zodat bepaalde zaken het weer gaan doen. Op een gegeven moment moesten er wat bypasses worden gelegd, omdat de printsporen naar de koplamprelais uitgefikt zijn. Elke drie maanden poets ik de zekeringen op. Doordat één van de vorige eigenaars de auto kennelijk bij Hobby Bob in onderhoud had, is de toch al zo slechte elektrische installatie helemaal een puinhoop geworden. De dynamo klopte totaal niet, evenals de bedrading naar de achterruitverwarming. Nadat de dynamo een keertje werd vervangen, bleef er ergens een stuk kale bedrading onopgemerkt. Deze tijdbom kwam enkele weken later tot ontploffing en gelukkig is alles goed afgelopen (ik kon op tijd de accu loskoppelen) en is e.e.a. onder garantie gerepareerd door de Matraspecialist, maar het zou niet de eerste Murena zijn die voor de ogen van zijn eigenaar afbrandt. Hobby Bob heeft ook een extra ruitensproeierschakelaar aangebracht en bedrading naar de sproeier getrokken, in plaats van de stuurkolomschakelaar te fiksen.

Een keertje een benauwde ervaring gehad: tegen de 200 km/h bleek de gasklepas te zijn losgetrild, waardoor het gaspedaal op de bodem bleef liggen. Hard remmen, motor af en *nog* harder remmen (want geen bekrachtiging meer). Door de Wegenwacht laten fiksen en ik kon weer rijden. Toch maar een nieuwe carburateur gekocht. Nog steeds niet ideaal, want de specs van de vervangende carburateur wijken iets af. En door de trillingen raakte de gaskabel steeds los, met superlijm en een kroonsteentje de boel maar eens goed vastgezet.

Overigens, een Wegenwachtabonnement is een must als je vaak in een Murena rijdt en niet zo handig bent, want er kan wel iets lulligs stuk gaan dat je zelf niet vindt, maar een Wegenwachter in een paar minuten weer gefikst heeft. Een keertje werd een Wegenwachter zelfs lyrisch, hij was tot 1980 Simca monteur geweest en had nog aan de allereerste Murena’s gewerkt. Reparatie duurde 30 seconden (solenoïde van stationaire sproeier bleek los te zitten, de meeste tijd had ’ie nodig om een passend sleuteltje te pakken!) en daarna een kwartier lang een trip over memory lane gehad :-)

Ga vooral niet in deze auto rijden als je niet tegen rammels kan, want *alles* rammelt. Heeft wel z’n charme trouwens, zo’n ’levendige’ auto. Ook de knoppen in het interieur lijken los te laten als je ze gebruikt, zo beroerd is de afwerking. Kortom, typisch Frans uit de tachtiger jaren. Het exterieur met polyester carrosseriedelen ziet er hier en daar ook slecht passend uit, dat is een gevolg van de kleine productie (ongeveer 10.000 auto’s). Wel een voordeel trouwens, de mallen zijn nog aanwezig en je kunt alle carrosseriedelen nieuw kopen.

Tenslotte: op een hete zomerdag is het geen pretje, om met de Murena in de file te rijden. Niet alleen is de motorkoeling niet geweldig, het enorme glasoppervlak en de beroerde ventilatie maakt het net een oven. Vochtige herfst- en winterdagen zijn ook niet alles, want de eerste kilometers beslaan de ramen. Een garage is geen overbodige luxe wat dat betreft. Wat ook helpt, zijn nieuwe deurrubbers.

Lijstje met vervangen onderdelen...

30 maart 2007

2001: draagarm rechts, waterpomp, drukgroep + koppelingsplaat, accu, chokekabel en gaskabel
2002: overgespoten in originele kleur, nieuwe voorruit, nieuwe raam- en deurrubbers
2003: carburateur, schokbrekers rondom
2005: dynamo, uitlaat (RVS)
2008: draagarm links, remschijven achter, "nieuw" interieur (van een Murena S)
2010: originele 14" velgen opnieuw gezandstraald en gepoedercoat, 4 nieuwe banden
2011: accu, startmotor
2012: remrevisie (die zaten vast na een half jaartje stalling)
2013: koelbuizen, remleidingen

ik ben vast nog wel wat vergeten... ;-)

Update

173.000 km
3 juli 2010

Even een update. Bijna 10 jaar rijd ik nu in deze auto (vrijwel altijd als 2e auto naast de leasebak) en nu doet het probleem zich voor dat er te weinig zitplaatsen zijn: we hebben inmiddels 2 kinderen, dus hoe dan ook moet er iemand thuisblijven als we met de Matra gaan rijden! Nu het zomer is neem ik de auto regelmatig naar het werk, bij voorkeur op niet te hete en niet te drukke dagen, want in de file wordt het best warm met de motor vlak achter je. Levert wel veel verbaasde blikken op, die letters TALBOT-MATRA op de achtersteven kent bijna niemand meer en zo'n knalrode lage sportwagen valt wel op.
Optisch is de auto helemaal tiptop, zelfs voorzien van een "nieuw" interieur. Echter de 29 jaar oude motor is nu wel aan revisie toe, daar wordt aan gewerkt. Een grotere uitdaging zijn nieuwe banden, want sportieve 185/60HR14 (voor) en 195/60HR14 (achter) banden zijn haast niet meer te vinden (het is allemaal eco wat ze tegenwoordig leveren en dat verpest de wegligging).

APK

176.916 km
28 juli 2013

APK is de afgelopen jaren echt een non-issue gebleken met deze auto. Omdat 'ie ouder dan 30 jaar is hoeft deze maar om de 2 jaar, en het is nu al de tweede keer in 4 jaar dat de auto zonder opmerkingen wordt goedgekeurd. Heeft ook wel met onderhoud te maken, want intussen zijn bijvoorbeeld remleidingen en koelbuizen vernieuwd.

Inmiddels heb ik de auto 13 jaar en heb ik meer vriendinnen dan auto's versleten, alhoewel van mijn huidige relatie zowel haar als de auto een blijvertje mogen zijn, we zijn in 2011 getrouwd waarbij de Murena als vervoermiddel gebruikt werd (zie foto).

Maar dankzij die onbetrouwbare kliek uit Den Haag mag ik, na 7 jaar belastingvrij te hebben rondgereden, volgend jaar weer belasting gaan betalen. Ik ben benieuwd hoeveel van deze unieke auto's er straks nog daadwerkelijk rondrijden...

To all good things comes an end...

179.000 km
2 april 2014

Al is het voor de auto wel een happy end hoop ik: ik heb de auto verkocht aan een andere liefhebber. Met 2 kinderen, een drukke baan en geen sleutelmogelijkheid aan huis was het gewoon geen doen meer. Na ruim 13 jaar was dat wel even slikken, en het laat letterlijk een lege plek achter.

In Nederland was de verkoop voor een redelijk bedrag onmogelijk geworden, omdat de markt na de nieuwe belastingmaatregelen volkomen is ingestort. Nu heb ik de auto verkocht aan een Duitser, die er dolgelukkig mee is: in de jaren 90 en 00 zijn deze auto's namelijk in Duitsland massaal afgevoerd in het kader van sloopregelingen. Daardoor zijn goede Murena's onvindbaar in Duitsland, terwijl je ze in Nederland aan de straatstenen niet kwijtkunt. Iedereen blij. De nieuwe eigenaar was al jaren naar een goed exemplaar op zoek en heeft 'm eigenhandig naar het diepste zuiden van Duitsland gereden, gewoon over de weg, dat ging probleemloos (en had ik ook niet anders verwacht). Daar wordt de auto nu liefdevol gestald in een verwarmde garage en gaat, voor zover dat door mij al niet gebeurd was, helemaal in originele staat hersteld worden.

7,0