Suzuki Ignis 1.5 Sport (2005)

autoreview

Gebruikersreview

31 mei 2012 om 20:48

Uitvoering	Ignis 1.5 Sport
Versnellingen	5, Handgeschakeld
Bouwjaar	2005
Jaar van aanschaf	2011
KM-stand bij aanschaf	90.000 km
KM-stand laatst	132.643 km

Eerste ervaringen

103.000 km
31 mei 2012

+ Gretige motor en soepele bak
+ Grip, grip, grip!
+ Complete uitrusting
- Besturing vaag en indirect rond de middenstand
- Helt wat over
- Hoge zit

Inleiding
Na een kortstondig avontuur met een Toyota MR2 ZZW30 ging ik op zoek naar een jonge, rappe, Japanse hatchback. Daar zijn er tegenwoordig niet zo gek meer van. Eigenlijk bij toeval kwam ik uit bij mij onbekende uitvoering van een auto die ik allang weer vergeten was: de Suzuki Ignis Sport. Deze auto deelt wat uiterlijkheden met de JWRC-rally versie en dat staat hem goed. Maar dat is natuurlijk een kwestie van smaak.

Motor & versnellingsbak
Een van de grote pluspunten van deze auto is de 1.5 16V motor. Deze motor levert door variabele kleptiming en een zeer hoge compressieverhouding 109pk en dat merk je. Voor dit type motor trekt hij als een beer, vooral bij hogere toerentallen, terwijl het ook geen enkel bezwaar is tot 1500rpm af te zakken. Hij pakt dan zonder brommen weer soepel op. Boven de 4000rpm zet hij bovendien helemaal een stevig tandje bij, zonder piekerig te worden. Pluspunt is dat er dan ook een fijne metalen ronk uit het verchroomde eindstuk van de sportuitlaat komt. Heel prettig, zeker bij een voorwielaandrijver, is de directe en perfect lineaire gasrespons. De auto laat zich serieus met het gaspedaal sturen. De Sport voelt sneller dan hij is, maar doet ook grotendeels wat hij belooft (0-100 in 9.1 seconden op gps-meting). De topsnelheid van 185 toont wel wat potsierlijk op de teller (loopt tot 240km/h). Volgens het boekje moet er euro 98 in, maar op 95 loopt-ie ook prima. In één woord: topmotor.

De versnellingsbak is een zelfde verhaal. Redelijke korte slagen, licht, maar met gevoel. Je gaat met een droge ‘pok-pok’ van de ene gang naar de andere. Zo hoort het. Het is een echte close ratiobak, waardoor je bij het opschakelen niet meer dan 2000rpm terugvalt. Keerzijde van de medaille: veel toeren (rond de 4000) bij 120km/h. Het stoort echter niet, want hoewel het niet stil is, is het geen indringend geluid. Bovendien zit je dan precies in de toerenrange waarin de Ignis er als een haas vandoor wil. Even iemand inhalen zonder terugschakelen is dan ook een fluitje van een cent.

Wegligging en besturing
De Ignis Sport staat op 20mm kortere veren dan zijn tammere broeders en dat is ook broodnodig om een hoge auto als de Ignis een enigszins sportieve wegligging te geven. Helaas is dat maar ten dele gelukt. Het blijft een relatief hoge auto en dat merk je in het bochtenwerk. Hij helt over. Verschrikkelijk is het niet, maar het is wat veel voor een auto met dergelijke sportieve ambities. De goede stoelen kunnen daarom bij enthousiast bochtenwerk niet helemaal voorkomen dat je naar links of rechts hangt.

Om misverstanden te voorkomen: de wegligging lijdt daar niet onder. De Ignis Sport kleeft aan de weg, ook bij hogere bochtsnelheden. De Ignis Sport staat standaard op 185/55/R15 banden met Enkei velgen. Zo ook de mijne. Ze hebben helaas niet de bij dit type horende witte kleur, dus vermoedelijk zijn ze al een keer overgespoten. Qua banden heb ik gekozen voor Bridgestone Turanza’s. Deze banden bieden naar mijn mening een prima compromis tussen grip, stuurgevoel, economie en comfort.

Het overhellen heeft wel gevolgen voor het gevoel van stabiliteit. Tezamen met de ronduit stugge vering, starre achteras(!) en lage gewicht geeft dit de Ignis Sport een wat springerig karakter. Het past evenwel bij zijn karakter; dit is een echte wildebras, die niet te beroerd is om eens een wieltje op te tillen. Hij is gemaakt om hoog in de toeren van de ene links-rechts bochtcombinatie naar de andere te sprinten, terwijl je enthousiast schakelt en double clutcht. Dit is een goed voorbeeld van een gooi-en-smijtauto. Maak je niet te druk om je lijnen, maar gooi de auto met een rukje aan het stuur en voet plots vol van het gas een haakse bocht in. Op landweggetjes, maar ook bij een serie rotondes is deze auto in zijn element. De link met zijn rallyneef is duidelijk. Als je de Ignis Sport zo rijdt, kun je er echt ongelooflijk veel lol mee hebben.

Dit eenzijdige karakter is echter wel iets om rekening mee te houden, mocht je een Ignis Sport als daily driver gaan inzetten. Rijdt je rustig, dan houdt hij zich koest en volgt hij gedwee de instructies van zijn baas op. De harde vering verloochent zich er echter niet en kan vermoeiend zijn op slecht wegdek. Ook maakt deze hem wat zoekerig op de snelweg. De besturing draagt hier in negatieve zin aan bij. Deze is elektrisch bekrachtigd en dat doet het stuurgevoel helaas geen goed. Het lichte karakter is niet zo’n punt. Je krijgt echter geen feedback rond de middenstand en de eerste centimeters stuuruitslag gebeurt er domweg niks. Snelle snelwegbochten geven daarom een wat onzeker gevoel. Daar komt nog bij dat de bekrachtiging dan onnatuurlijk veel tegendruk gaat geven. De besturing is zeker het grootste minpunt van de Sport. Dit is geen scheermes, het is een hakbijl.

Remmen
Positief punt zijn de uitstekende remmen. Die zijn prima op hun taak berekend en laten zich bovendien goed doseren. ABS en elektronische remkrachtverdeling (EBD) zijn standaard.

Zitpositie en interieur
Echte eyecatchers zijn de Recaro sportstoelen die exclusief zijn voor deze uitvoering. Deze stoelen zitten prima en bieden je onderlijf veel steun. Er zitten echter geen ‘oren’ aan zoals bij echte semikuipen, waardoor je schouders helaas wat zijdelingse steun tekort komen. Het zijn verder prima stoelen die ook nog comfort en een makkelijke instap bieden. Er zit wel geel gaas in de hoofdsteunen, maar daar valt wat mij betreft prima mee te leven.

In je handen heb je een leren Suzuki sportstuur met airbag dat lekker beetpakt, maar niet verstelbaar is. De pookknop is van hetzelfde materiaal. Gas- en rempedaal zitten lekker dicht op elkaar, wat heel-and-toe heel makkelijk maakt. Een voetsteun links ontbreekt, maar dat stoort niet, omdat je zo rechtop zit. Je kijkt uit op een snelheidheidmeter met de eerder genoemde idiote schaalverdeling en een toerenteller. Beide zijn wit en worden met blauwe leds verlicht. Ziet er zeker ’s avond gaaf uit en past goed bij lakkleur en koplampreflectoren. Het dashboard is op bepaalde plekken van nepcarbon dat niet verschrikkelijk oogt. Al met al een hele verbetering ten opzichte van een standaard Ignisinterieur.

De leefruimte in de Ignis Sport is prima voor elkaar. Je hebt ruimte zat, zowel op voorin als de achterbank. Je zit erg rechtop, waardoor de extra ruimte in de hoogte slim benut is. Achterin vindt je slechts 2 driepuntsgordels en hoofdsteunen en dat is wel zo wijs omdat de breedte niet overhoudt. De kofferbak is echt klein. Twee kratten bier en hij is vol. De achterbank laat zich in gelijke delen neerklappen en dan ontstaat een acceptabele laadruimte. Rondom de bestuurder en bijrijder zijn voldoende vakjes/bakjes voor klein grut.
De Ignis Sport zit goed in zijn spullen. Handbediende airco was een goedkope optie en zit erop. Hij doet het uitstekend. Elektrisch verstelbare en verwarmbare (handig!) spiegels, elektrische ramen en centrale vergrendeling met afstandbediening zit er standaard op. De ‘boordcomputer’ is zijn naam niet waardig, hoewel de timer wel weer handig is voor het klokken van rondetijden.

Kosten en onderhoud
De Ignis Sport is een economische auto en biedt echt veel waar voor zijn geld. Zeker als je bedenkt dat de Sport in zijn nadagen maar 13 mille kostte. De afschrijving is bij kleine Suzuki’s meestal prima voor elkaar. Het brandstofverbruik is netjes, gelet op prestaties, toerentallen en carrosserievorm: tussen de 1 op 13 en 1 op 15.

Ik heb de auto nu 8 maanden en tot nu toe heb ik er geen mankementen of extra kosten aan gehad. Hopelijk blijft dat zo. In ieder geval heb ik vertrouwen in.

Conclusie
De Suzuki Ignis Sport biedt naar mijn mening een goed totaalpakket. Kijk even goed of je kunt leven met het stuurkarakter. Het is zonde dat hier niet wat meer aandacht aan besteed is, want de Sport had een topper kunnen zijn. Nu is het nog steeds een goede GTI.

Eerste beurt

105.158 km
10 september 2012

De eerste onderhoudsbeurt is bij een tweedehands auto altijd spannend. Na een jaar en 15.000 km was ik wel benieuwd naar eventuele gebreken/zwakke plekken.

Dat viel me dus 100% mee. Afgezien van een uitlaatbeugel die gelast moest worden en een klemmende portierruit (rubber) helemaal niets. Het is me opgevallen dat de auto wat olie verbruikt, ik schat zo'n 1 op 15.000. Lijkt mij weinig mis mee.

Intussen heeft de Iggy Sport gezelschap gekregen van een ’91 MX-5. Deze Mazda vult de eigenschappen waar de Suzuki punten laat liggen (stuurgevoel, balans) mooi aan. Te zijner tijd komt er ook van deze auto een Myreview.

Still going strong

131.000 km
15 april 2014

Zag vandaag dat de Myreview iemand van nuttig aankoopadvies heeft voorzien. Dat is natuurlijk altijd leuk om te lezen. Werd dus wel tijd voor een kleine update.

Intussen heb ik de Ignis al 2,5 jaar in mijn bezit. Dat is langer dan enige andere auto die ik heb gehad. Ik kan niet anders zeggen dan dat de auto nog steeds bevalt. Het is echt een miskend talent en je moet hem niet kopen om indruk te maken. Mijn vrouw is er ook nog steeds niet echt dol op, maar bij mensen die hem kennen dwingt de auto respect af. Deze week stond hij nog in de rubriek occasionadvies in Autoweek als ‘gooi- en smijtauto’ en dat klopt aardig. Deze auto is heel geschikt om lift off oversteer onder de knie te krijgen. Wel een beetje oppassen als je dit op natte rotondes probeert ;-)

Vorig jaar voor het eerste met deze auto gaan kamperen. Door de doosvorm en starre achteras kan er verrassend veel in met de bank plat! We hebben 3000km gereden zonder een centje pijn. Nou ja, de condensor van de airco ging stuk. Kan gebeuren met dit kilometrage en leeftijd natuurlijk. Was bovendien niet duur om te maken. Idem voor het zelf vervangen van de gasveren van de achterklep (waren lam geworden). Verder opnieuw 2 rondes Nordschleife gedaan. De Ignis toonde zich hier opnieuw zeer stabiel en voorspelbaar. Zeer geschikt voor de nodige adrenaline!

De auto lijkt nog redelijk fris en klaar voor meer kilometers. Ik heb het idee dat er enige speling op de wielophanging zit, maar dat merk ik alleen bij forse lastwisselingen (lees: sportief rijden). De traag aangrijpende koppeling is gebleven, maar niet erger geworden. Is een Igniskwaaltje, denk ik, want ik las het ook ergens in een autotest hier op Autoweek.nl. Verder zit een afdichtstrip van de bodykit wat los. Ook dit lijkt mij een ouderdomskwaaltje.

Mocht er iemand ervaringen hebben met de Ignis Sport, deel ze dan graag!

Verse lagers en rubber

132.643 km
5 september 2014

Zo, de APK met kleine beurt zit er weer op. Tegen achterlating van een kleine 600 euro kan de Ignis er weer tegenaan. Nu hoor ik je denken: dat is wel veel voor gewoon onderhoud. Nu kwam dit omdat ook de wiellagers linksachter (69 euro) en rechtsvoor (153 euro) moesten worden vervangen. Mijn vermoeden dat er iets in de wielophanging niet helemaal lekker zat klopte dus wel. Het rijdt nu net even lekkerder. Verder even het afsluitstripje van de bodykit vast laten zetten.

Daarnaast werd het na 42.000km tijd om de Turanza’s op de vooras te vervangen. Het profiel naderde de 2mm en dat was met de plensbuien van deze zomer goed te merken. Ietsje onderstuur bij insturen met het gas licht erop. Nu zitten er Potenza RE40A’s onder. Hoewel ik er op moment van schrijven nog niet veel mee heb gereden, lijken deze banden nog fijner dan de Turanza’s! Bij de volgende update kom ik daar nog op terug.

8,5