Renault Grand Scénic 1.5 dCi 105 Business Line (2007)

autoreview

11 januari 2007 om 00:00

Uitvoering	Grand Scénic 1.5 dCi 105 Business Line
Versnellingen	6, Handgeschakeld
Bouwjaar	2007
Jaar van aanschaf	2007
KM-stand bij aanschaf	3 km
KM-stand laatst	92.000 km

ERVARINGEN

106.000 km
11 januari 2007

Een prima rijdende, heerlijk slapende, niet erg best geconstrueerde en wat slapjes in elkaar geschroefde auto. De Renault Grand Scenic heeft twee gezichten. Aan de ene kant schieten de kilometers moeiteloos onder de wielen door en laat de op het oog onderbemeten motor zich in alle rust van zijn beste kant zien. Maar aan de andere kant sta je vaker bij de garage dan je lief is en hoor je soms kraakjes die je liever niet hoort.

Waarom deze auto?
Deze (zevenzitter; we hebben vier kids) Grand Scenic kwam ter vervanging van onze (ook zevenzitter) Touran. Slechte ruil, zullen sommigen menen. En dat meende ik aanvankelijk ook. Ik ging van een 2.0 TDI verlaagde Highline-full-options naar een 1.5 dCI in een uitgeklede trim. Maar een gegeven paard - â€œhet is een leaseauto en ik had geen keusâ€œ - moet je niet in de bek kijken. Je kunt er beter mee leren leven.

De motor
Welnu, als je geen al te sportieve aspiraties hebt, lukt dat vrij snel. De auto rijdt namelijk ongemerkt. De motor, een torretje van nog geen anderhalve liter, weet heel redelijk mee te komen met het verkeer. Stoere sprintjes bij het verkeerslicht zijn kansloos, maar eenmaal op snelheid kun je toch heel redelijk accelereren. Schakelen is dan wel het devies, want de koppelkromme piekt vrij kortstondig. Onder de 1800 en boven de 2600 toeren is het namelijk grabbelen naar vermogen. Gelukkig is de pook van de 6-bak slechts een korte beweging van het stuur verwijderd en worden de verzetten moeiteloos ingelegd.
Het verbruik is om te lachen. Of niet, als je net als ik driftig FreeBees spaart. Ik verstook gemiddeld nog geen 5,6 liter per honderd kilometer; 1 op 17,8 is heel reeel. Op vakantie naar Toscane (zwaar bepakt, met z'n zessen aan boord, flink doorrijdend, dakkoffer) liep het verbruik op naar 7,1 liter per honderd kilometer - maar dat is nog dik 1 op 14! En dat voor zo'n klein blok! De topsnelheid vind ik volstrekt irrelevant. We wonen in Nederland waar je al blij mag zijn als je een keer de 120 haalt. Maar in Duitsland heb ik hem met de TomTom (na heel lang aandringen) geklokt op 183 kilometer per uur. Maar goed, het is zo'n ballparkfigure waar je de auto niet op zult aanschaffen of laten staan.
Oh, en olie heb ik nog nooit hoeven bijvullen. Die motor krijgt van mij een dikke 10!

Het onderstel en weggedrag
Het gaat echt te ver om het onderstel zacht en week te noemen, maar lekker stevig is Ã¢â‚¬Ëœie ook niet afgeveerd. De rijkarakteristiek van deze auto is een beetje Frats; Duits op zijn Frans. Hij helt beslist meer dan een Touran of Zafira, maar hangt minder op een oor dan een Citroen Picasso. De demping is wel weer behoorlijk Frans.

Klaagden de kinderen in de Touran wel eens over de conditie van het wegdek, in de Grand Scenic heb ik ze dat nog nooit horen doen. Gaten en kuilen, kinderkopjes en drempels worden keurig, met een stevige kloenk - dat wel, geabsorbeerd.
Keerzijde van het verhaal is dat je met zo'n ietwat softe MPV wat minder zelfverzekerd hard een bocht induikt.
Niet dat ik een bochtenridder ben maar de Grand Scenic voelt bij een uitwijkmanoeuvre niet zo vertrouwenwekkend aan als de Touran, die je bijna als een kart kon rijden. Dat komt ook door de toch wel zeer wollige stuurinrichting die nodig op een cursusje communicatie zou moeten. Bovendien zorgt het Fratse comfort voor zeezieke kinderen op de derde zitrij, zeker bij bergritjes.

Overigens kun je op een klaverblad prima snelheid houden. De auto is heel lang neutraal en als je de limiet bereikt, voel je dat onmiddellijk. De voorwielen willen dan naar buiten. Als je het gas loslaat, verdwijnt het gevoel. De achterkant blijft schitterend volgen.
De af-fabriek gemonteerde Michelins (pas na 56.000 kilometer vervangen) gaven daarbij overigens minder gevoel dan de Continentals die er nu op liggen. Die extra grip is ook prettig bij het remmen. De Grand Scenic doet dat prima bij een kleine belading, maar bij een volledige belasting - het hele gezin met wat handbagage erin - hebben de remmen aanmerkelijk meer moeite dan die van mijn oude Touran. Die bleef gewoon vertrouwenwekkend vertragen. Op vakantie is het goed nog wat extra marge in te bouwen. Door de matige remmen met moeite een 6.

Ruimte
De auto is heerlijk ruim. De beige bekleding is geen handige keus met kleine kinderen (hadden we toch beter over na moeten denken!) maar werkt wel heel ruimtelijk. Dat ruimtelijke effect wordt versterkt door het arty, geplooide dashboard met zijn wat tegendraadse lay-out.
Een meerijdende collega wist zeker dat we met de Espace op pad waren, zo groot vond Ã¢â‚¬Ëœie hem. Bestuurder en bijrijder zitten inderdaad vorstelijk op prima stoelen. Datzelfde geldt ook voor de passagiers op de tweede zitrij (te smalle zetels!). Op rij nummer drie is het krap (de zetels zijn wel breed genoeg) maar die knieÃ«n kunnen meer ruimte krijgen door de stoelen van de tweede rij naar voren te schuiven. Die ruimte is er wel.
Met de drie rijen bezet, is de kofferbak natuurlijk marginaal, maar nog juist ruim genoeg om er een AH-klapkrat kwijt te kunnen. In de configuratie 2-3-1 (onze vakantiemodus) ontstaat al veel meer ruimte. Dan passen naast de solorijder op de derde rij nog prima vier klapkratten. Dankzij de sjorogen kunnen die uitstekend worden vastgezet. Het zicht rondom is, op een heel klein minnetje voor de rechter A-stijl na, prima. Een 8,5.

Bedieningsgemak
De Grand Scenic is een praktisch wonder. Er zijn zoveel vakjes en laatjes dat ik onlangs vijf minuten heb gezocht naar mijn reflectievest. Die bleek ik in een vak in de laadruimte te hebben verstopt. Praktisch is de verschuifbare bak tussen de voorstoelen. In de voorloper die ik drie maanden reed lag daar een rubberen mat, die vooraleer een lanceerinrichting bleek voor pennetjes, pepermuntjes en aanverwante zaken. De verrijdbare bak is onwaarschijnlijk groot en blijkt een prima plek voor snoepjes, de TomTom (ja, dat wisten de dieven ook!), pennen, autopapieren, CD's, kaarten en snoertjes. Altijd bestellen, dus!
De bediening van de cruise control vanaf het stuur is simpelweg uitstekend. Vier knoppen op een handige plaats. Kind kan de was doen. Minder te spreken ben ik over de lengte van de richtingaanwijzer (te kort) en de ergonomie van de ventilatie en radio.
Heren bij Renault: kijk eens hoe bijvoorbeeld Volkswagen dat doet. Warmer of kouder? Sneller blazen of juist langzamer? De muziek harder of zachter? Je geeft een lel aan een knop en het wordt ogenblikkelijk geregeld.
Al die druktoetsen in de Scenic gaan laaaaangzaaaaam. Voordat je van koud naar warm bent of andersom, ben je een eeuwigheid onderweg. Vooral door die stapjes van een halve graad! En de blower snel opvoeren? Begin er maar niet aan!
Datzelfde ongenoegen geldt voor de radio. Gelukkig kun je de meest belangrijke zaken vanaf het stuur bedienen, want wat er in het dashboard geschroefd zit, is om te huilen zo beroerd te bedienen. Of ben ik verwend?
Wel weer heel praktisch is het kinderen-in-de-gaten-hou-spiegeltje in het plafond. Je weet zonder je om te draaien direct wat de kids uitspoken. Prima is ook de Renault-kaart om de auto te starten. Nooit problemen mee gehad. En de stoelverstelling is ook uitstekend! Al met al toch goed verdiende een 7.

Ontwerp
Ik ga niet twisten over mooi of lelijk. Ieder zijn ding. Ik ben het design van de Grand Scenic in elk geval langzaam maar zeker gaan waarderen. Mensen die hem spuuglelijk vinden begrijp ik. En mensen die hem adoreren ook. Deze auto is in elk geval een statement. Dat geldt ook voor het interieur. Zou hem zelf niet zo hebben getekend, maar het past prima bij elkaar. Een 7.

Verarbeitung
De kwaliteit van de auto is niet echt geweldig. Dat blijkt niet alleen uit de lijst met mankementen, maar ook uit de verzameling kapjes, rubbertjes, schroefjes en plasticjes waarmee de kinderen in het begin kwamen aanzetten. Of zoals Jeremy Clarkson ooit eens schamperde: Het is een auto die je kids in drie minuten uit elkaar kunnen halen. Daar heb je geen recyclebedrijf voor nodig.

Verder voelen de gebruikte materialen niet allemaal even solide aan en komen er meer piepjes en kraakjes tot mij dan me lief is. Ik heb geleerd die rammels te negeren. Ze gaan vaak vanzelf weer over. Tot slot zijn de vloermatten echt bedroevend. Vooral die van de tweede zitrij wandelen door de hele auto.
Een heel krappe 6.

Conclusie
Ik ben aan deze auto gaan wennen. Nu er een nieuwe moet worden uitgezocht, toch ook weer langs Renault gegaan. Begrijp ik zelf ook niet helemaal. Maar het zegt wel iets over mijn onderbewuste waardering voor deze automobiel. Rationeel zou het mijn vriend niet kunnen zijn, emotioneel lijkt er toch een klik.

---

De auto is vandaag - met iets meer dan een ton op de teller - terug gegaan naar de baas. Ik heb een andere baan geaccepteerd en de Renault gaat niet mee. Het is een afscheid met een traan(tje) geworden. Niet omdat de Scenic nou zo'n buitengewoon lekker sturende auto is. Of omdat 'ie zo betrouwbaar was. Maar wel omdat het eigenlijk gewoon een prettig rijdende familieauto was. Tegelijk heerst opluchting. Onze volgende auto is een Toyota Verso en daar verwachten we veel van - vooral op de vlakken waar de Renault ons lelijk in de steek liet: betrouwbaarheid, rij-eigenschappen en bedieningsgemak.

PROBLEMEN

92.000 km
11 januari 2007

- 11.000 kilometer: structurele storing van de cruisecontrol na wielspin in de regen

- 13.000 kilometer: de aandrijflijn jankt, piept en gilt. Garage kan nog niets vinden.

- 20.000 kilometer: kleine beurt. Lekkage brandstofleiding met ravage onder motorkap en ophanging als gevolg. Lekkage had zeer wel kunnen leiden tot brand en onbestuurbare auto omdat de diesel op hete onderdelen lekte en de brandstof ook onder meer een draagarm, stabilisatorrubbers en schokdemper (ernstig) had aangetast.

- 28.000 kilometer: de airconditioning blaast vooral op de voeten van de passagier voorin. Garage kan het probleem niet oplossen. Ik wel. Ik plak de roosters af met tape en perforeer die vervolgens naar wens.

- 36.000 kilometer: terugroepactie van Renault. Modificatie van het brandstofsysteem. Ook mijn auto moet - ondanks de eerdere reparatie - naar de garage.

- 40.000 kilometer: grote beurt. Monteur ontdekt een stevig mankement onder de motorkap. Probleem blijft mij ondanks uitleg over euvel onduidelijk, maar dat ligt vooral aan mijn gebrekkige kennis van de techniek. Reperatie neemt wel twee dagen in beslag.

- 60.000 kilometer: kleine beurt. Monteur zet de losgetrilde middelste driepuntsgordel op de tweede zitrij vast.

- 68.000 kilometer: Sterke diesellucht in interieur. Oorzaak blijkt opnieuw een lekkende brandstofretourslang.

- 75.000 kilometer: Problemen met de airco. Werkt niet meer bij stadsritjes en filerijden, wel bij hogere snelheden. Systeem blijkt lek.

- 85.000 kilometer: Er klappert iets bijzonder heftig in of rond de A-stijl. Auto staat twee dagen in de garage. Euvel wordt niet gevonden maar na de demontage van de buitenspiegel, binnenbekleding en het binnenspatscherm van het voorwiel is het probleem wel opgelost.

6,5