Maserati Quattroporte (1985)

autoreview

Gebruikersreview

Versnellingen	5, Handgeschakeld
Bouwjaar	1985
Jaar van aanschaf	2021
KM-stand bij aanschaf	52.000 km
KM-stand laatst	53.588 km

De Italiaanse Rolls-Royce

53.588 km
11 januari 2025

De Maserati Quattroporte III, het vlaggenschip van het exclusieve merk uit Modena. Destijds alleen voor de allerrijksten, met een nieuwprijs zonder opties van 155.000 gulden in 1980. Alleen de Ferrari 512BB, Bentley en Rolls-Royce waren duurder. Voor een klein fortuin was je eigenaar van deze limousine en behoorde je tot een exclusieve groep. Destijds een verkoopsucces met ruim 2.100 exemplaren waarbij de meeste naar de Verenigde Staten gingen en de Arabieren ook gecharmeerd waren. Mocht je jezelf destijds bij deze exclusieve groep toerekenen dan was je waarschijnlijk een fabriekseigenaar, vastgoedmagnaat, maffiosi, Sylvester Stallone (Rocky), operazanger Pavarotti of natuurlijk de Italiaanse president Sandro Pertini.

Maar nu vraag je je natuurlijk af: wat kreeg je nou voor dat godsvermogen? Een waar kunstwerk met de Maserati 4,9-liter V8 met 280 echte paardenkrachten, destijds indrukwekkende cijfers. Deze motoren lagen ook in de sportauto's van het merk zoals de Indy, Bora en Khamsin. Een interieur met houtinleg, een digitaal Jaeger-klokje en overal tabacco leer. Voor deze auto zijn er meerdere koeien gesneuveld, want letterlijk alles is bekleed met leer. Elektrische stoelen, elektrische ramen, verwarmde voor- en achterruit, een kofferklep en tankdop die elektrisch van het slot gaan, elektrische spiegels, airco uiteraard, en natuurlijk een verbruiksmeter – want die mocht niet ontbreken. Bij de opties konden onder andere ook een handgeschakelde versnellingsbak en sperdifferentieel worden aangevinkt voor de sportieve rijder. De grijze import uit Amerika kon zelfs worden voorzien van een schuifdak en cruise control, ingebouwd bij de dealer. De zeldzame Royale, met 49 gebouwde stuks, had ook nog een picknicktafel en koelkast achterin.

Mijn Quattroporte werd in 1985 aangeschaft door een welvarende fabriekseigenaar uit Bologna in het prachtige Grigio Azzurro (grijs met een blauwe tint). Gelukkig koos hij voor de ZF-handbak (dogleg) in plaats van de drietrapsautomaat van Chrysler en behoorde hij tot een van de circa 260 sportieve rijders. Deze ouderwetse automaten nemen veel vermogen weg, maar zorgen wel voor het comfort dat bij een cruiser als deze hoort. Maserati geeft in de handleiding aan dat de auto in 6 seconden op de 120 km/u zit met de handbak, maar ik denk dat iemand destijds een wijntje te veel op had bij de lunch. Een realistischere schatting is rond de 7 seconden naar de 100. De automaat zal er ongeveer 8-9 seconden over doen met een topsnelheid van 230. Leuk, die cijfers, maar deze auto's zijn niet gemaakt om op te trekken bij het stoplicht. Het moet soepel gaan, en dat doet het zeker. Als de vier dubbele DCNF 42-carburateurs juist zijn afgesteld en je trapt het gas in, dan komt de uit de racerij afgeleide V8 tot leven. Een ware symfonie die niet onderdoet voor de Aston Martins, Ferrari's en Lamborghini's van die tijd.

Zelf vind ik hoekige autodesigns prachtig en de Quattroporte is zo hoekig als het kan. Helaas is niet iedereen er even fan van, en hij wordt dan ook weleens vergeleken met een VW Santana. Toch zie je dat hij steeds meer waardering krijgt, mede door de stijgende prijzen. Het blijft toch een exclusieve Maserati met die prachtige V8. Wie weet waar het heengaat; de Lagonda kon je ooit ook voor een habbekrats kopen. Smaken verschillen, zeggen we dan.

Helaas of niet, als je de ambitie hebt om een QP3 te kopen, hebben ze altijd te lijden gehad onder de reputatieschade door die verschrikkelijke Biturbo. De grote oplages en betrouwbaarheidsproblemen hebben de naam behoorlijk door het slijk gehaald, en het herstel heeft decennia geduurd. De QP3 heeft daardoor ook een slechte reputatie gekregen wat betreft kwaliteit, maar motorisch zijn ze best goed. De motoren worden al sinds de jaren '50 gebouwd en ze worden niet zwaar belast. Het enige "zwakke punt" is de koeling, waarbij de waterpomp weleens wil sneuvelen. Roest is, net als bij de meeste auto's uit die tijd, dramatisch, dus je moet hem wel in de garage zetten en alleen bij droog weer rijden.

Is mijn boodschap nu dat je er zo snel mogelijk een moet kopen? Zeker niet! Hoewel de Quattroporte III een ondergewaardeerde auto is, in mijn mening niet onderdoend voor de concurrenten van destijds zoals de Ferrari 400, is het financieel niet altijd verstandig. Onderdelen zijn schaars en het uitbesteden van reparaties is zeer kostbaar. Een voorruit bijvoorbeeld is bijna niet meer te vinden. De meeste onderdelenauto's staan in de VS, en importeren/verschepen is kostbaar. Een motorrevisie gaat je ook niet in de koude kleren zitten met een kleine 30.000 euro. Koop daarom altijd het beste exemplaar dat je kunt vinden, want restaureren kost een fortuin. Blijf weg van auto's met roest, maar kijk ook uit voor auto's die te lang in de Amerikaanse zon hebben gestaan, want daardoor verbleekt het houtwerk en kan het leer van de achterbank scheuren. Koop geen auto met gescheurde stoelen want je krijg nooit meer het originele uiterlijk door het herbekleden. Zorg er ook voor dat elektrisch alles werkt, hier kunnen ook nog wel eens problemen mee zijn. Een van de grootste uitdagingen is het vinden van bekwame vakmensen die eraan kunnen werken, zoals het afstellen van de carburateurs. Dit type auto is, net als andere exoten uit de jaren '70 en '80, er een waarop je helemaal leeg kunt lopen of ontzettend blij mee kunt zijn als ie goed is. Prijzen liggen dan ook ontzettend uiteen: opknappers tot redelijke exemplaren worden rond de 10.000-15.000 euro verkocht, terwijl de echt mooie exemplaren met lage kilometerstanden drie keer of vier keer zoveel kosten.

En die van mij dan? Om heel eerlijk te zijn, heb ik weinig tijd gehad om er veel mee te rijden. Ik ben wel naar een paar auto-evenementen geweest, maar veel heb ik niet gereden. De auto staat momenteel in de opslag, maar ik heb me voorgenomen om vaker een rondje te rijden op zondag bij mooi weer. Met de handbak is het ook echt een auto waar je aan moet wennen, zeker met dat schakelpatroon. Ik heb mijn Quattroporte goed afgesteld en hij start altijd meteen. Als alles goed staat dan loopt het ook prachtig en laat je daarom niet leiden door mensen of verkopers die zeggen dat het ploffen, onregelmatig lopen en knallen erbij hoort. Je merkt wel dat de versnellingsbak en motor met daarin bijna 12 liter olie eerst even rustig warm willen worden. Best begrijpelijk, want ik wil ook eerst een bakkie koffie als ik mijn bed uitkom. Het benzineverbruik is uiteraard dramatisch, waarbij in de brochure 1 op 4,5 wordt aangegeven. Maar dat is niet gek voor de ruim 1.900 kg wegende limousine van 5 bij 2 meter. Ondanks dat niet iedereen hem even mooi vindt, is het erg leuk om de reacties van mensen te zien als je rijdt. Sommigen kijken alsof ze een UFO zien, anderen geven een duimpje omhoog maar velen blikken of blozen niet. Alleen de echte kenner kan het waarderen, want wanneer zie je er nou ooit eentje rijden?

Toen ik de auto aanschafte, zijn er veel preventieve dingen gedaan omdat ik wilde dat de auto technisch helemaal betrouwbaar is. Hierbij zijn veel dingen gedaan zoals: het hele brandstofsysteem, filters, carburateurs (gereviseerd en afgesteld), klepspeling, bakolie, timing etc. Naast de gewone onderhoudsbeurten heb ik ook de koppelingscilinder moeten vervangen. Het aircosysteem loopt nog steeds op R12 Freon en deze wil ik in de toekomst ombouwen.

Beetje flauw om te claimen dat het technisch best goede auto's zijn als je weinig rijdt en alles preventief vervangt. Goed, ik ben misschien niet ervaringsdeskundig, maar ik heb meerdere exemplaren van 2 ton op de teller gezien en veel andere ervaringen gelezen en gehoord. Ik ben ontzettend blij dat ik een prachtig exemplaar heb bemachtigd waarbij alles nog werkt, ook al maak ik er te weinig gebruik van. In mijn opinie krijgt dit model nog niet de credits die het verdient, maar ik vind hem nog steeds bloedmooi. Ooit wil ik ermee naar de toenmalige Maserati-fabriek rijden in Modena, maar de benzinekosten en de vloek van een auto waar je apenzuinig op bent houden mij voorlopig nog tegen.

Voor de liefhebber van exoten die van comfort en luxe houdt maar ook zelf nog wel eens achter het stuur wilt kruipen in plaats van gereden worden biedt de Maserati Quattroporte III de uitkomst.

8,0