Honda Civic 1.5 i-VTEC Sport Plus (2017)

autoreview

15 januari 2022 om 18:32

Uitvoering	Civic 1.5 i-VTEC Sport Plus
Versnellingen	6, Handgeschakeld
Bouwjaar	2017
Jaar van aanschaf	2017
KM-stand bij aanschaf	7 km
KM-stand laatst	100.993 km

Jeckyll & Hyde

100.993 km
15 januari 2022

Het was 1982 toen m'n oma Honda bij onze familie geïntroduceerd heeft.
Ik was 7, gefascineerd door auto's en... functioneerde zo een beetje als de wasstraat van de familie. Ik waste de Peugeot en Toyota van m'n ouders, de Citroën DS van m'n grootvader, de MB S-klasse van m'n oom en van toen af ook de Civic van m'n oma.
Het was een bezigheid die me een razend interessante vergelijking inzake bouwkwaliteit opleverde. Want ik ging grondig te werk en naargelang het geval kwam er altijd wel eens iets makkelijker of juist moeilijker los dan de bedoeling leek te wezen. De Civic dwong vanzelf respect af.
Op een dag medio de jaren 80 van de 20ste eeuw wist ik dan ook dat mijn eerste eigen auto een Honda worden zou.

Eind 2003 stond mijn eerste Civic in m'n garage. En die is opgevolgd geworden door een eerste Accord Tourer (eind 2007), een twee Accord Tourer (medio 2009), een tweede Civic (medio 2013) en... deze derde Civic (begin 2017). Ook telt onze familie intussen wel meer Honda's.

Waren m'n eerste vier Honda's van dieselmotoren voorzien, dan is de vijfde er gekomen omdat ik eenvoudig niet weerstaan kon aan de 1.5 turbo met (op papier) 182pk / 240Nm. Bij de proefrit bleek die zowel (of eigenlijk: naar keus) ontzettend brandstofzuinig als (dan wel) onbehoorlijk snel te zijn (Jeckyll & Hyde).

Nu is dat "snel" natuurlijk relatief. Enerzijds was dat in verhouding tot de redelijke prijs zoals die van pakweg een Audi A4 tdi. Anderzijds ging het me uiteraard niet zozeer om (top)snelheid in rechte lijn maar om de beleving van bochtsnelheden en acceleraties op secundaire en dan vooral bergwegen.

Zoals het een Honda betaamt, is de Civic ruim en praktisch. In de (vak?)pers heette het soms wel dat het gemis aan "Magic Seats" een minpunt was. Maar geen enkele andere auto dan een Honda (Jazz, HR-V of Civic mk VIII of mk IX) is daarvan voorzien. Dus zou dat dan voor ál die auto's een minpunt moeten zijn - wat ik dan weer nergens ooit gelezen heb. Vooral leek het menigeen te ontgaan dat die (inderdaad superhandige) achterbank geofferd was op het altaar van de "multi-link"-achteras en de lagere zithouding. De semi-onafhankelijke ("starre") achterwielophanging van de vorige generatie was minder vernuftig en minder plaatsrovend en bovendien vond de benzinetank daar plaats onder de voorstoelen. De "Magic Seats" waren er bij gratie van de aan die twee keuzes ontleende ruimte tussen de achterwielen. Bij de tiende generatie van de Civic heeft Honda weer voor een gecompliceerde achterwielophanging én een lagere zithouding vooraan gekozen. Waardoor één gemis tweemaal winst opleverde. Zoals steeds hangt het er maar van af wat een mens verkiest...

In combinatie met het hogere vermogen vond ik de lagere zit en de gesofisticeerde achterwielophanging de opoffering van de magische achterbank dus wel waard.

Ik heb de Civic Sport + gekozen in parelmoerwit, (voor de zomers) van de 18" 235mm brede wiel-/bandcombinatie voorzien en verder met zowat alle beschikbare originele accessoires aangevuld (rode interieur led-verlichting alom, hondenrek, inox portier en kofferbakdrempels en luxe interieurmatten voor de voeten, zowel als in de kofferruimte). Verder heb ik een bloedhekel aan voor m'n ogen bewegende ruitenwissers, zodat ik de glascoating niet alleen op het koetswerk en de (zomer)velgen maar ook op alle ramen heb laten aanbrengen. Zo rijdt een mens ook bij 140 en zelfs 200 km/u (of meer) rustig zonder ellendige ruitenwissers door zelfs de meest striemende regen.
De achterwisser had ik er liever niet op gezien. Het ding ontsiert de sierlijke koets en heeft geen enkel nut. Auto's waarvan de achterruit om conceptuele (aërodynamische) redenen al rijdend niet vuil/nat wordt, horen van zo geen ding voorzien te zijn. Alleen... zijn er toch zoveel onwetende kopers volgens wie een achterruit zónder wisser incompleet is, dat Honda het blijkbaar niet (meer) aangedurfd heeft het ding achterwege te laten. Eerder had dat bij de achtste generatie van de Civic duidelijk teveel (compleet ongegronde) kritiek opgeleverd... Wél had ik de achterruit door die van het basismodel zónder wisser kunnen laten vervangen. Maar daar had ik dan weer geen € 600 + montagekosten voor veil.

Toen ik m'n keuze maakte, was ik overigens alleengaand, zonder kind, met alleen m'n hond. Het was dus geen euvel dat de Civic van mijn keuze door haar dubbele centrale uitlaat wat beter (uit)ademde maar juist daarom ook een wat kleinere kofferruimte te bieden had. Voor het compartiment onder de laadvloer was door de uitlaat immers geen plaats meer. Bovendien was een fietsendrager achterop om dezelfde reden geen optie, terwijl het openschuivend panoramadak niet met dakdragers combineerbaar was. Seasucker bood met zuignappen de oplossing voor het transport van m'n fiets. En verder was de auto méér dan voldoende ruim en praktisch.

Tussen 1 april 2017 en 20 november 2021 heb ik met mijn Civic Sport + in totaal 6 reizen naar centraal Italië gemaakt. Elke kilometer was een plezier en die op en af San Gottardo waren onwijs gaaf. Nooit vergeet ik de bestuurder van een Audi A5 3.0 V6 die me eerst niet kwijtraakte en vervolgens niet kon volgen. Na de afdaling bij m'n hotel in Andermatt kwam die toch even informeren naar de motorisering en het vermogen van m'n auto...

Ook op snelwegen liet de razendsnel bedienbare handbak me toe het onderste uit de altijd gewillige en als een grote atmosferische (zo wonderlijk lineaire) krachtbron te halen.

Steevast was het genieten zonder dat het brandstofverbruik ooit boven de 8,7 liter / 100 km uitgekomen is. En in stadsverkeer of bij rustige huis, tuin en keukenritten was het bij naleving van de snelheidslimieten (zoals steeds) een koud kunstje om ruim onder de fabrieks- (laat staan de idioot hoge WLTP)cijfers uit te komen: eens Jeckyll, dan weer Hyde...

Zonder gebreken heb ik de Civic niet ervaren. Ik heb me gestoord aan:
- de lelijke en compleet nutteloze achterwisser;
- de buitenspiegels die het zicht 3/4 vooruit belemmeren;
- de halogeen interieurverlichting (zelf vervangen door led);
- het gebrek aan ventilatieroosters (voor m'n hond) achterin.

De betrouwbaarheid was perfect. Op 100.000km is alleen een door steenslag getroffen vooruit stukgegaan en ben ik nooit ongepland bij de verdeler op bezoek geweest.

De onderhoudskosten heb ik niet stipt bijgehouden want hebben me nooit verrast. Alleen werkt het "torque vectoring"-systeem via ingrepen op de (voorste) remschijven. Het gooien en smijten waarbij de Civic dartel als een ballerina om haar as leek te pivoteren, zorgde dus wel voor een wat snellere slijtage van de remschijven. Maar snel rijden is nu eenmaal duurder dan een deelname aan het verkeer als een normaal, zorgvuldig en verantwoordelijk persoon.

Alleen aan bekeuringen is het toch enigszins uit de hand gelopen. Waarbij ik weliswaar niet eens klagen mag. Want doorgaans zijn de vaststellingen tot "kleinburgerlijke" overschrijdingen van hooguit een twintigtal km/u beperkt gebleven. Steeds was het een opluchting niet aan dik 200 of (de blijkbaar maximale) 237 km/u (op de teller) gesnapt te zijn geweest...

De grootste kwaliteiten van de Civic Sport+ vond ik:
- de fantastische motor (op de rollenbank 194pk / 265Nm) en versnellingsbak;
- de messcherpe en (met Michelin Pilot Sport 4S zomerbanden ook) gevoelige besturing;
- de zowel binnen als buiten bijzondere vormgeving;
- het ruime interieur;
- de totale mechanische en elektronische betrouwbaarheid.

Over het zogenaamde "infotainment" kan ik weinig vertellen. Behoudens de prima Garmin-navigatie en de fijne geluidsinstallatie met Apple CarPlay interesseert dat me namelijk geen moer. Mogelijk zijn er nog wel betere systemen en in onze Honda e maak ik daar ook merkelijk meer gebruik van. Maar dat is een (super deluxe) stadsauto die erop gericht is filerijden aangenaam te maken.

Voor ons niet altijd even doordeweekse gezin van drie met hond begon de Civic op onze actieve Italiëreizen toch wat krap uit te vallen. Niet alleen gaat (minstens) mijn gravelbike (met toebehoren) mee, daarbij komen ook onze wandeluitrustingen en... onze gewoonte om steeds met aanvullingen op onze wijnkelder zowel als Italiaanse mode-artikelen huiswaarts te keren... Bovendien hoorde ik de limieten van aandrijflijn en onderstel niet te blíjven opzoeken...

In november 2021 heeft een onweerstaanbaar aanbod voor mijn weliswaar perfect onderhouden Civic dan ook in de inruiling voor een nieuwe Honda CR-V Hybrid geresulteerd.