BMW 320d Touring High Executive (2013)

autoreview

10 februari 2013 om 15:13

Uitvoering	320d Touring High Executive
Versnellingen	8, Sequentiële Automaat
Bouwjaar	2013
Jaar van aanschaf	2013
KM-stand bij aanschaf	1 km
KM-stand laatst	4.800 km

Februari 2015; van 35000 naar 90000 kilometer.

90.000 km
16 februari 2015

Zittend op de veranda in de Spaanse zon kijk ik naar Rooie Rita die onder de naaldbomen geduldig rust. De schaduwen spelen met haar efficiënte vormen. Haar lakwerk gaat gehuld onder een laag stof en geeft haar iets ruigs. Haar wielen zijn bedekt met de zwarte sluier van heet remslijpsel die zij gedurende 1500 kilometer heeft verzameld. Op haar front kleven de restanten van tientallen insecten die een confrontatie met haar op volle snelheid voortsuizende lichaam niet konden vermijden.
Eigenlijk verdient zij wat verzorging. Een beetje liefde in de vorm van een verkoelende waterstraal en een vol, schuimende spons. Maar dat heeft in dit klimaat weinig zin en zal nog even op zich moeten laten wachten tot thuis...

Intussen groeit de waardering voor Rita's betrouwbaarheid en comfort. Want ja; zij is niet de jonge hond die de E91 was. Speels, scherp, enthousiasmerend en altijd zoekerig. Maar als het gaat om trans-Europa kruisen, is Rita de perfecte gastvrouw. Een perfecte zit, een prima comfortabel weggedrag, een koele airco en altijd nog een beetje extra power onder het pedaal.

Interieur;

Van Rita's interieur wordt ik nog steeds niet blij. De toegepaste kunststoffen geven niet de rijke, luxueuze verwensfeer zoals bijvoorbeeld Audi zo goed beheerst.
Een tegenvaller vormt het Dakotaleer op de bestuurdersstoel. Dit begint zichtbare slijtagesporen te vertonen en dat is mij na anderhalf jaar en 70.000 km iets te snel. Bij een Britse sportwagen uit de 60's heet dat 'karakter', maar voor een Bayerisch kwaliteitsproduct uit 2012 vind ik het niet acceptabel.
En dàt ondanks dat ik het leer sinds aflevering keurig onderhoud met BMW Lederplege, daar kan het dus niet aan liggen. Eens zien of de garantie hier nog wat ik kan betekenen.

In de lente van 2014 heb ik zonneschermpjes besteld van de Duitse firma Sonniboy. Klinkt als foute, 80's zomerpop, maar gaat om een prima product waarmee de achterportierruiten, zijruiten en achterruit kunnen worden verduisterd.
De schermpjes passen perfect en doen degelijk aan. Ook met de portierruiten geopend blijven zij op hun plek zitten. Zij hebben ten opzichte van getint privacyglas het voordeel dat ze verwijderbaar zijn als er behoefte is aan meer licht in het interieur. Tot op heden zijn ze echter niet meer van hun plek geweest, want ze bevallen prima.

Rooie Rita is zonder alarminstallatie afgeleverd, want wie jat er nou een rode BMW?
Helaas blijkt het dievengilde andere interesses te ontwikkelen; de Navi Professional units worden en masse uit 3-series geroofd.
Dat gaat er niet zachtzinnig aan toe waardoor de schade kan oplopen tot € 5000,-. Voor de leasemaatschappij voldoende reden om een aftermarket alarminstallatie in te laten bouwen, zodat boefjes worden afgeschikt.
Helaas heeft het tot gevolg dat Rita thans met twee handzenders moet worden ontwaakt; één voor de ontgrendeling en één voor het alarm. Een waardeloze oplossing, want het is wéér een grotere bobbel in de pantalon en níet van blijdschap. Maar het is niet anders. Het afzonderlijk bedienen van ontgrendeling en alarm gaat nog wel eens mis, waarna het alarm een luide keel opzet. Dat oogst weinig applaus bij de buren...

Een paar weken geleden begon Rita tekenen van een identiteitscrisis te vertonen. Zij wilde een sloep zijn.
Bij ieder verkeerslicht was vanuit haar vooronder het geklots van water hoorbaar.
Het werkte rustgevend, maar hoewel ik nóóit met alcohol op achter het stuur stap, begon ik toch serieus te twijfelen aan mijn waarnemingsvermogen.
Het geluid bleef, ook nadat ik het een paar dagen had aangekeken. Raar...
Uiteindelijk ben ik met een satéprikker naast haar op de knieën gegaan en heb ik de afwateringsgaatjes van het linker portier doorgeprikt. Dat hielp! Een aanzienlijke hoeveelheid water verliet haar gestel en daarna was het weer vertrouwd stil aan boord.

Techniek;

Ik had bij aanvang weinig fiducie in de slijtvastheid van de Pirelli Cinturato's, maar moet mijn mening herzien. Kennelijk zit er Werkstoff S in het rubber verwerkt, want ze houden het onwaarschijnlijk lang vol. Netto 75.000 km op één set; een unicum! Ik heb ze nog eens van voor naar achter gewisseld tegen het cuppen en ze blijven nog stil ook! Chapeau voor Italiaanse engineering.

Het licht uit de xenons is nog altijd een heerlijkheid. Rijden in een auto met halogeen is een stap terug in de tijd.
De units hebben één klein nadeel; een grootlichtsignaal is overdags veel minder zichtbaar voor medeweggebruikers. Kennelijk heeft een fel peertje + reflector een veel hogere attentiewaarde dan een feller oplichtende lens van een xenonunit. Even snel iemand wenken (en nee, niet 'ga opzij, ik heb een BMW dus moet erlangs'...) loopt overdag vaak op niets uit.

Het lekkere sturen en de voortdurende informatiestroom van het onderstel blijven één van de fijne eigenschappen van deze auto. Rita is een fantastisch, consistent rijdend stuk gereedschap.
Maar die ongefilterde informatiestroom heeft ook een nadeel; Rita produceert behoorlijk veel afrolgeluid.
Nu de oren gedurende 70.000 km gewend zijn aan Rita's akoestiek, blijkt het afrolgeluid met afstand de dominantste geluidsbron. Rijdend op de snelweg is de grofheid van het asfalt met de ogen dicht te onderscheiden. Dat biedt de kids een mooie variant op 'Ik Zie, Ik Zie, Wat Jij Niet Ziet'.
Ik vermoed dat de 18" wielen met lage banden hier debet aan zijn, want op de 16" winterballonnen is zij aanzienlijk stiller.

Verbruik;

Rita's consumptie van truckerssap heeft zich na 70000 km gestabiliseerd rond 1 op 19,5. Het gulzigst is zij tijdens de vakantieritten. Met haar gemoed op 'Sport' en een zware rechtervoet van ondergetekende, haalt zij 15 km uit een liter. Eigenlijk nog best netjes.
Dat Rita een efficiënt afgetrainde dame is, blijkt uit het volgende;
Op het navi-schermpje is een 'sport weergave' te selecteren; een analoge vermogen- en koppelmeter. Toen ik dat ooit in beeld had kon ik een glimlach niet onderdrukken. Want als Rita keurig 100 km/h rolt op de cruise-control, gebruikt zij slechts 25pk! Vijf-en-twintig peekaatjes om 1500 kilo staal door de atmosfeer te persen! Dat zou met een motortje van een 2CV ook lukken!
Het motortje hoeft dan niet hard te werken en dat spaart peut.

Zoals ik eerder aangaf, gebruik ik het stop-startsysteem altijd. Het was ooit wennen in 2008, maar waarom zou je fossiele reserves verspillen als het niet nodig is?
Het functioneert prima en blijkt een betrouwbaar systeem. Maarrr... de startmotor lijkt vermoeidheidsverschijnselen te krijgen. Er zit soms wat tijd tussen de omwentelingen van de startmotor. Dus; één omwenteling. Dan een fractie van een seconde niets. Dan de rest, èn ontsteking!
Die fractie beleef je als 'lang'. Zeker als je erop zit te wachten. Maar vooralsnog werkt het nog steeds, dus we kijken het nog een tijdje aan.

Achterwielaandrijving; kan een mens zónder?

Een vaak terugkerende discussie, zeker nu 'mijn' merk ook voorwielaandrijvers bouwt; die achterwielaandrijving, hoe belangrijk is dat nou? En merk je dat nu wel of niet als je rijdt?
Beroemd zijn inmiddels de plaatjes van BMW's met sneeuwkettingen om de voorwielen, dus kennelijk zijn er berijders die totaal geen notie hebben van tractie op de achteras...
Laat ik eerlijk zijn; als je altijd rustig rijdt en de banden nooit zijdelings uitdaagt, zal je weinig verschil merken met een voorwielaandrijver. De goede voorwielaandrijvers van tegenwoordig sturen óók goed en nadat BMW in het WTCC een paar jaar geleden zoek werd gereden door Seat Leons en Chevrolet Cruzes, was er weinig argumentatie over die het voordeel van achterwielaandrijving kon onderbouwen.
Tel daarbij op dat de tractie in sneeuw echt hé-lé-maal ruk is en je vraagt je af waarom je zoveel interieurruimte opoffert voor een voortstuwende derrière.

Het gaat om fijnproeven, denk ik.
Het gaat om de momenten dat de weg vóór je krult. En dat je de verleiding om daar iets mee te doen níet kan weerstaan. Het is té sterk om te negeren...
Het gaat om het moment dat je je met je benen klem zet tussen de middentunnel en het portier. Om zovéél mogelijk informatie te kunnen voelen wat de auto gaat doen. De Control Switch een tandje omhoog, in Sport. Zodat je de scherpste throttle respons tot je beschikking hebt en de tractie van de achterwielen met je grote teen kan doseren.
Het gaat om het moment dat je het hoge aansnijpunt van de bocht kiest. En instuurt. En voelt dat de voorbanden zich opladen. En de auto van richting verandert.
Het gaat om het moment dat je, in fracties van milliseconden, de controle over natuurkundige wetten lijkt te hebben. Een graadje teveel insturen; onderstuur. Dan een tikkie terug. Maar wèl een snufje gas erbij. Dat helpt; de achterkant komt om en de auto draait de bocht in. Intussen akoestisch ondersteund door een continue krijs van de banden die zich vastbijten in het asfalt.
Instinctief en zonder dat het in woorden te vatten is vóel je wat de auto doet. Hoe íedere input die je geeft, hoe minimaal ook, direct invloed heeft hoe je de bocht rondt. Hóeveel je nog over hebt, op de grenzen van adhesie. Terwijl je voelt hoe hard de middelpuntvliedende kracht aan je trekt.
Het gaat om het moment dat je met centimeterprecisie de apex raakt. En vervolgens de teugels kan laten vieren; héél geleidelijk wat minder 'stuur'. En intussen een aanzwellend gaspedaal richting het einde van de bocht. Kies je voor efficiënt en precies? Met een keurige, ideale lijn? Of gewoon lekker teveel, waardoor je met een vegende achterzijde de bocht uitkomt...
Het is dàt verslavende spel van precisie, beheersing, kracht, goed gereedschap en vooral puur plezier dat het voor mij nog steeds waarmaakt om voor een achterwiel aangedreven BMW te kiezen.
Totáál niet rationeel en verstandig. Maar wèl ontzettend leuk.

Rita nadert intussen de halve levensduur van onze relatie. Maar ik kijk nog helemaal niet naar andere vrouwen. In alle opzichten weet zij mij nog iedere dag opkrullende mondhoeken te geven.
Dus vooruit; een beetje liefde in de vorm van die schuimende spons. Een lekker geurend laagje Meguiars op haar welvingen en we gaan samen weer een mooie tijd tegemoet.

September 2013; van 4800 naar 35000 kilometer

35.000 km
16 februari 2015

Rooie Rita bewijst zich als de perfecte vrouw. Zij is zorgzaam, gedienstig, betrouwbaar, welgemanierd, aantrekkelijk èn spaarzaam.
Maar op verzoek verandert zij in een tijgâh! Dan wil zij dat je haar stevig beetpakt en de bocht doorsleurt. Ze gilt dan van plezier en schudt opzwepend met haar derrière. Niet te vaak natuurlijk, want de volgende die gilt is de leasemaatschappij omdat Rita teveel rubber verbruikt...

Er is inmiddels 35000 km onder de wielen doorgerold en Rita heeft alle uitdagingen die ons gezin jaarlijks welgevalt met glans doorstaan; weekje Oostenrijk, weekendje 24 uur van Le Mans, zomervakantie in Frankrijk. Maar ook platen MDF halen bij de Praxis, balen hooi voor de dieren, taxiritten voor kinderfeestjes èn last but not least; dienstfiets voor het dagelijks werk. Betrouwbaar en zonder morren doet zij haar ding.
Dat was bij haar voorganger (E91 320i) wel anders, dus Rita scoort tevreden gezichten.

In mei is Rita zuruck geweest naar Heilige Grond. Op een vroege woensdagochtend heeft zij een paar rondes gereden op een niet nader te omschrijven, in de Eifel gelegen ringweg met tol, éénrichtingsverkeer en zònder snelheidslimiet.
Ik vind dat je dat aan BMW verplicht bent. Het kan niet zo zijn dat honderden engineers zich vijf jaar uit de naad werken om een perfect sturende auto te maken om daar vervolgens níets mee te doen. Dat is onbeleefd. Dus hup, naar de Ring en gas op die lollie!

In de review van de 320i al eens geschreven; een bezoek aan de Ring blijft indrukwekkend. Het rondrijdende snoepgoed is overweldigend. Van zelfgebouwde, oude racehokken (E30's, Civic's, Ascona's, etc.) tot de meest kostbare, exclusieve machines, zoals GT3 RS'en, 458's en zelfs een McLaren MP4. Erg gaaf.

Op de ring zette Rita haar beste beentje voor. Gillend en kwispelend veroverde zij het slingerende asfalt. Ten opzichte van de E91 blijkt zij wat zwaarder op de hand. De F31 rolt meer en stuurt minder scherp. Daardoor voelt zij 'zwaarder' aan.
Kennelijk krijgen de voorbanden behoorlijk op hun donder, want na een paar ronden neemt hun grip af. Al met al lijkt er scherpte te zijn geofferd voor comfort. Wèl is het erg prettig om over een golf koppel te beschikken bij het uitaccelereren van bochten. Er zit altijd porrie onder het pedaal.
Maargoed, de overige 364 dagen van het jaar, als ik níet de letters van de banden probeer te rijden, is het oordeel over Rooie Rita als volgt;

- Weggedrag -
Eind februari heeft Rita haar wintersloffen ingeruild voor 18" zomersneakers. Rijkelijk vroeg, maar de nieuwsgierigheid naar het verschil in rijplezier brandde in alle hevigheid. Het bleek een goeie zet, want Rita veranderde van een goedaardige lobbes in een strak sturende kickboxster. Het rijplezier zorgde direct voor opkrullende mondhoeken, Freude am Fahren! De 18" banden maken aanmerkelijk meer afrolgeluid, maar dat vind ik niet erg. De winst in precisie en grip compenseert dat ruimschoots. Wèl begonnen de zomerplakkers rond 25000 te gonzen; cuppen... In overleg met Alband Rotterdam zijn de wielen van voor naar achter gewisseld waardoor het geluid (afkomstig van de voorwielen...) minder prominent was. Bovendien bestaat er een kans dat het cuppen er af slijt. Ben benieuwd...

De F31 is comfortabeler dan de E91. De vering / demping is zachter en de manier waarop de koets beweegt geeft het gevoel in een grotere auto te rijden. Dat had van mij niet gehoeven, maar kennelijk is dit thans de trend bij BMW.
Laatst reed ik weer eens in een E91 325i. Toen ik weer in Rooie Rita stapte viel het mij op hoe hoog ik zit (met de stoel op de laagste stand), hoe licht de 320d stuurt en hoeveel groter de auto aanvoelt. De F31 is minder 'rijdersauto'. Jammer...

- Driving Control Switch -
Een echtgenote wier gemoedstoestand je met een druk op de knop kan veranderen; wie wil dat nou niet?!
De Driving Control Switch blijkt een handig ding dat ik vaker gebruik dan ik vooraf had ingeschat.
Starten doet Rita in 'Comfort' en dat is prima. In Comfort pareer je alle uitdagingen die je in het dagelijks verkeer tegenkomt. De gulden middenweg.
‘Eco Pro’ gebruik ik regelmatig en wel; A.) Als ik daadwerkelijk brandstof wil besparen. Gewoon, omdat het kan. B.) Omdat ik wil hypermilen naar mijn 'eigen' pomp, of C.) Als ik moe ben en gewoon gedachtenloos naar huis wil. De reactietijd van het gaspedaal moet je meten met een zonnewijzer, maar dat is wèl heerlijk onthaastend. Het is ook net alsof de motor 'zachter' loopt. Alsof de cilinders minder harde klappen geven, waardoor het lekker stil blijft bij constante snelheden. Kan suggestie zijn. Op de rechterstrook, cruise control op 95 en gewoon lekker relaxed en geruisloos voortrollen. Heerlijk...
'Sport' gebruik ik als ik (vind dat ik...) haast heb. De auto wordt er als zodanig niet sneller van, ik geloof althans niet dat ik er plotsklaps 100pk bij krijg, maar de grootste winst is de instant throttle respons. In 'Sport' hangt de motor aan het gas als een terriër aan een broekspijp. Hoezo turbogat? Naar het pedaal kíjken is direct een duw in de rug. Erg lekker bij rappe inhaalacties of het vangen van vliegen op de zijruiten.

- Motor en bak -
De ongeknepen 2 liter diesel is een fijn machientje. Hij kenmerkt zich door een grote soepelheid die je in staat stelt, aangespoord door de Eco Pro-indicator, ontzettend snel op te schakelen. Tegelijkertijd heeft de motor een groot temperament en kan je 'm ver doorhalen voordat hij buiten adem raakt. In praktijk is dat overigens zelden nodig; de stappen die de auto zet op golven van koppel zijn ruim toereikend om zeer vlot te rijden.
Na het starten 's ochtends laat de turbo met een lage fluit horen dat hij van de partij is. Gezellig! Dat verdwijnt al snel en gedurende de dag is het blazertje nog slechts hoorbaar met de ramen open.

De motor is zeer spaarzaam met vloeistoffen. In 30.000 km heeft hij slechts een half litertje olie gebruikt. Verbazingwekkend netjes gezien het feit dat de 184 pony's regelmatig worden aangesproken.
Ook met de Airmiles schiet het niet echt op tegenwoordig; Rita is een beschaafde drinker. Tot dusver staat het gemiddelde op 1:18,5 in gemengd verkeer. Met enige concentratie en zelfbeheersing is het mogelijk om een tank met 1:21 leeg te rijden. Daar krijg je een actieradius van ruim 1100 km voor terug.

De versnellingsbak schakelt net als bij de E91 320i; als een mes door warme boter. Een beetje stroef in het begin, maar inmiddels lekker los. Maar wèl met het typische, mechanische BMW-gevoel, zonder een millimetertje speling. Het is geen klikklak-bak, je hebt werkelijk het gevoel dat je met techniek in de weer bent. Lekker.

- Minpunten...? -
Rita is wel een tikje bemoeizuchtig. Zo geeft zij zèlf gas wanneer je vanuit stilstand het koppelingspedaal op laat komen. Zònder interventie van de rechtervoet stijgt het toerental naar 1200 RPM, terwijl júist een diesel zich perfect op stationair toerental laat manoeuvreren! Beetje jammer, want omstanders denken dat ik wat aan mijn motoriek mankeer...
Ook wil zij zich graag bemoeien met hellinkje trekken. Eénmaal tot stilstand gekomen op een helling, houdt zij zelf de rem vast. Kom op zeg! Dat kan ik zelf toch ook wel? Beetje betuttelend van BMW...
En tot slot zijn er de daytime running lights. Dat is de automatische stand van de Coronaringen waarbij deze zó fel branden alsof ze met puur uranium worden gevoed. De DRL's kunnen NIET uit, zodra het contact aan is, staat Rita's front in de gloria. Dit is Rita niet aan te rekenen, want opgelegd door Europese regelgeving.
Het rare is dat de achterlichten niet branden, dus ik rijdt meestal met het stadslicht aan. Dan branden de ringen wat minder drammend en heb ik achter ook nog een pitje aan.

- Interieur -
Rita's interieur bevalt zowel de voor- als achterbewoners goed. Voorin is voldoende ruimte om kleine spullen kwijt te kunnen. Aanmerkelijk meer dan in de E91.
Haar bedieningsorganen voelen alsof ze voor de eeuwigheid gemaakt zijn en ook de ergonomie is prima voor elkaar.
Mijn aanvankelijke vrees voor oververhitte spruiten op de achterbank bleek ongegrond. De airco heeft voldoende capaciteit om een ijsbeer kippevel te geven en protest van achterin bleef derhalve uit. Wèl heb ik vóór de vakantie een 12 volt aansluiting voor de achterpassagiers ingebouwd. Originele onderdelen besteld bij de dealer en na een uurtje hobbyën hadden we prik op de achterbank!
Een dompertje zijn de zwarte, glanzende panelen waarmee het interieur van de Sport Line is afgewerkt. Deze zijn gevoelig voor fijne krassen en ademen niet de luxueuze ambiance die bij een auto met dit prijskaartje hoort.
Wat ook niet echt bijdraagt aan een gevoel van welbehagen, zijn de motortjes van de achterste zijruiten. Deze klinken als keukenmachines van Russisch fabrikaat. Ze doen het echter prima en we gaan er maar vanuit dat dat zo blijft.
De kofferbak is voldoende ruim om voor ons gezin (2 volwassenen, kids van 7 en 10) drie weken vakantiebagage mee te nemen. Onder de laadvloer en aan de linkerzijkant zijn nog wat verborgen liters bergruimte te vinden, dus met wat passen en meten slikt Rita een hoop.

De sportstoelen zijn grandioos. Ze houden je stevig in hun greep, geven informatie door en voorkomen pijnlijke bovenbenen en rug. Ook na lange ritten van een paar uur. Als ik één optie zou mogen aanvinken, zou dit 'm zijn. Direct.
Het zwarte leer ruikt lekker, ziet er fantastisch uit, maar eigenlijk is stof prettiger. In de zomer zorgt het leer voor een natte rug en in de winter is het koud.

- Navigatie -
Rita's navigatie is van het avontuurlijke soort! Da's leuk, want zo kom je nog eens ergens.
Afgelopen zomer in de Pyreneeën hebben we twee afzonderlijke keren een aanzienlijk eind achteruit terug moeten rijden omdat de 'weg' langzaamaan veranderde in een geitenpaadje. Het stimuleert het pioniersinstinct van De Man, maar de bodem van de auto knapt er niet echt van op.
Serieus; ik vind het leuk om wat te proberen en met een beetje beleid en stuurmanskunst kom je een heel eind, maar dit was Camel Trophy...
Verder is het geen issue, de navi bevalt namelijk opperbest. Zij is snel, accuraat, makkelijk te bedienen en geeft bruikbare info. Ook de andere mogelijkheden van de navi (telefoon, radio, media, auto-info) ervaar ik als heel gebruiksvriendelijk en werken feilloos.

Conclusie tot dusver? Eigenlijk de zin waar dit verhaal mee begon; Rooie Rita bevalt aan alle kanten en is een fijne auto om in onderweg te zijn. Ze zorgt voor een smile bij haar menner, iedere ochtend als de startmotor haar wakker schudt. Ze mag nog een tijdje blijven...

Februari 2013; Van 1 naar 4800 kilometer

4.800 km
16 februari 2015

Zo. Nieuw jaar, nieuwe machine. Vanaf januari 2013 verstook ik fossiele brandstof middels een nieuwe BMW 320d Touring. Het is de CO2 blaffende uitvoering; 184 pk en 25% staatskas-sponsoring. Máánden gewacht op een 20% EDE uitvoering, maar toen deze er écht niet zou komen de knoop doorgehakt voor de 25%-uitvoering. En dan een paar weken later lezen dat de EDE uitvoering er tóch komt! Balen, maargoed; des te meer reden om de extra pk’s en Newtonmeters aan te spreken.
Na vier en een half jaar op peut te hebben gereden eindelijk weer lekker dieselen, de brandstof voor truckers. Gekozen voor de handgeschakelde zesbak voor het echte Scania-gevoel. Sjekkie in de mondhoek, klompjes op de treeplank en lekker meters maken met een tevreden dieselknorretje vooronder…

Tegen de omgeving en collega’s gezegd dat ik een donkergrijze had besteld, en vervolgens met een rode komen voorrijden. Bewuste keuze natuurlijk, want ik vind het een prachtige kleur. En tja; bijna 40 dus de keuze ging tussen een Harley & paardestaart of een rode 3 Touring. Paardestaart was met mijn haarinplant geen optie, dus dan maar de rode Beier.
Verder is het een Sportline, High Executive en Upgrade Edition. Losse opties zijn het sportonderstel, navi Professional, dikkere speakers, 16” winterrubbers en 18” zomerplakkers.

Er staat nu 4800 kilometer op en hoe bevalt het tot dusver?
Het is een lekkere bak. Hij is comfortabel (vind ik…), stil (vind ik…) en zuinig (vind ik).
Comfortabel in de zin dat de sportstoelen heerlijk zitten en dat de zitpositie klopt. Alle bedieningsorganen zitten op de bekende plekken en de auto voelt als een verlengstuk van jezelf. Overigens niet van een specifiek lichaamsdeel…
De 18” zomerpatta’s van het fotootje hebben er precies 30 kilometer onder gezeten. Vervolgens bij Alband in Rotterdam (Topzaak! Het omrijden waard.) omgeruild voor een 16” winterset. Die 16” winterrubbers zien eruit als kruiwagenwieltjes, zeker met de ballonbanden er omheen, maar oh, oh, oh; wat rollen ze heerlijk comfortabel! Dat wordt in de lente weer wennen als de zomerset erop gaat. Ben ook wel benieuwd wat de invloed op het verbruik is.

In absolute zin zal de auto helemaal niet zo stil zijn, het blijft een oliestoker, maar het geluid is prettig. ’s Ochtends na het starten is het een tractor, maar dat is na een paar minuten verdwenen. Zodra de temperatuur het toelaat om met de ramen open te rijden eens kijken of de turbofluit hoorbaar is. Voor het Scania-gevoel, weet u nog?
Het geluid van de HiFi speaker-upgade is beter dan de standaardspeakers in de E91, maar die waren dan ook van middeleeuwse kwaliteit. Het geluid in de F31 is helder, ruimtelijk, maar de bas is soms dreunend. Kan ook aan mijn instellingen liggen, dus tips zijn welkom.

En het is een spaarzame innemer, vooralsnog 1 op 18 in gecombineerd verkeer. Vind ik niet verkeerd voor 1500 kg en 184 pk, terwijl de mechanische ingewanden nog moeten inlopen.
Die 184 pk heb ik nog niet aangesproken, de 380 Nm’s evenmin. Ik probeer het de eerste 5000 km heel netjes te doen, om daarna geleidelijk meer kolen op het vuur te gooien. Daarnaast wil ik niet de winterbanden oproken, dus ook de bochtentechniek van de afgelopen weken is zoals mijn moeder rijdt. Dat corrigeren we later dit jaar in de Eifel wel weer…
Wél is merkbaar dat het motortje véél power heeft. Op de snelweg in z’n zes heeft het apparaat hele lange benen! Bij de E91 op peut moest ik terugschakelen als ik ergens rap langs wilde. Bij de 320d hoeft dat niet, oh nee! Een zachte streling van het staande gaspedaal zuigt de longen vol lucht en geleidelijk maar zeker zwelt de snelheid aan tot ver boven de limiet. En zó moeiteloos!

Ik irriteer me aan het ontbreken van leeslampjes in het plafond. Beetje krenterig van BMW. Ik merk dat ik deze tóch vaker gebruikte dan ingeschat. Zelfde geldt voor lampjes bij de make-up spiegels, alhoewel die klacht bij mijn vrouw vandaan komt. Zelf doe ik mijn mascara altijd vóór ik vertrek…
De elektrische bediening van de achterklep had van mij niet gehoeven. Dat kan ik met de hand ook, en bovendien sneller. De kids vinden het leuk omdat ze vanuit de woonkamer de klep open en dicht kunnen ‘toveren’. Is er toch iemand blij mee…
Het afzonderlijk te openen achterruitje is wél een topvondst, maar jammer dat bij F31 de rollo niet omhoog schiet. Was in de E91 wel.

Zoals gezegd zijn stoelen en zitpositie grandioos. Het sportstuur pakt lekker vast en de knoppenclusters op de spaken zijn heel gebruiksvriendelijk en werken top. Datzelfde geldt voor de 8 voorkeuzetoetsen op de middenconsole. Erg handig.
En hoera; er zit een temperatuurmeter in het dashboard! En niet zomaar zo’n lullig koelvloeistoftemperatuurmetertje, nee; een heuse MOTOROLIEtemperatuurmeter! Goed bezig, BMW.
Waar ik minder van gecharmeerd ben, is het design van het dashboard. Ik vind het ten opzichte van de E91 nogal druk. Een hoop lijnen, vlakken, welvingen, randen, enzovoort. Het scherm van de navi dat als een billboard uit het dashboard steekt heeft verschillende mensen de vraag ontlokt of het kon wegzakken. Nee, dat kan niet. Het schermpje is overigens wel altijd prima afleesbaar.

Ik heb de ‘eenvoudige’ airco in de auto, maar ben er perfect tevreden mee. De vorige, gescheiden airco had ik uit dwangneurose toch altijd op dezelfde, symmetrische getalletjes staan, dus die optie mis ik niet. Ik verwacht wel stevig protest van de spruiten deze zomer, als zij ontdekken dat BMW’s bezuinigingsdrift de achterste ventilatieroosters heeft weggesaneerd. Dat wordt zweten op het leer… Over leer gesproken; de verwarmbare stoelen zijn heerlijk ’s ochtends!

Tot slot; de xenons zijn fantastisch, maar ik zoek nog een mogelijkheid om de koplampsproeiers het zwijgen op te leggen. Als je vaak op de weg zit, spuit je met slecht weer binnen enkele dagen het tankje leeg. Bij de E91 kon er een zekering uit, maar bij de F31 is BMW niet zo scheutig met informatie hieromtrent, dus dat wordt nog even puzzelen. Overigens is het wel bijzonder dat de binnenste koplampen bij de xenon-uitvoering helemaal niets doen! Zitten er voor spek en bonen in. Het grootlicht komt namelijk net als het dimlicht uit de buitenste koplampen…

Over de betrouwbaarheid kan ik nog niets zinnigs melden. Als ik op de afstandbediening druk, gaan de portieren open en zodra ik aan het stuur draai, verandert de auto van richting. Ik hoop dat dat zo blijft.
Na de zomervakantie meld ik mij weer met input over Rooie Rita.

**********************************************************************************
Bijschrift bij de foto's:

1.) Met drie kerels naar de jaarlijkse bedevaartstrip; de 24H du Mans. Volgens de beste tradities Rooie Rita voor de gelegenheid voorzien van passende make-up.

2.) Mooi rood is niet lelijk…

3.) Rooie Rita schudt haar derrière op het asfalt van de Nordschleife...

4.) In februari '14 heeft Rita d'r wintersloffen in een hoek geschopt en de sneakers aangetrokken! Zowel optisch als qua weggedrag een wereld van verschil. Opvallend is ook het verschil in gewicht tussen de 16x205 winterwielen en de 18x225 zomerwielen. De laatste zijn verbijsterend zwaar...

**********************************************************************************

- update 15 feb 2013; Foto achterzijde toegevoegd -
- update 30 juni 2013; Foto Le Mans toegevoegd & reply's beantwoord -
- update 12 sep 2013; Review aangevuld en foto Nordschleife toegevoegd -
- update 21 sep 2013; Reply's beantwoord -
- update 23 feb 2014; Foto wielenwissel toegevoegd & reply's beantwoord –
- update 16 feb 2015; Review aangevuld tot 90000 kilometer -
- update 22 feb 2015; foto LM24 toegevoegd -