Alfa Romeo 166 3.0 V6 24V Super (1999)

autoreview

Gebruikersreview

Uitvoering	166 3.0 V6 24V Super
Versnellingen	6, Handgeschakeld
Bouwjaar	1999
Jaar van aanschaf	2016
KM-stand bij aanschaf	121.800 km
KM-stand laatst	171.000 km

AFLOSSING OF AANVULLING?

124.500 km
10 november 2016

Na 3 jaar, wellicht overmoedig geworden, toch een keer mijn hart gevolgd en niet zozeer mijn verstand. De 540 voldeed uitstekend, maar er hing toch vaak iets boven, zo van er mist net iets. Na een dagje F-Type rijden was al duidelijk geworden dat leuk niet synoniem is aan goed en comfortabel, maar dat dat eerste bij mijn volgende auto toch bovenaan mocht staan. Heeft waarschijnlijk ook iets te maken met een zekere leeftijd, nu kan het nog etc etc. Nog wel proef gereden met een nieuwe E-segmenter, maar daar kreeg ik tegen veel meer kosten veel minder gevoel voor terug, dat werd hem dus niet.
Lang zitten googelen met allerlei constructies: Een jong gebruikte auto alleen zakelijk gaan rijden en daarbij een leuke auto voor privé misschien. Op de bucketlist voor dat laatste dan een Alfa GTV 6 of een Ferrari 400i uit de 80er jaren, of een Quattroporte uit de 90er jaren. Heel leuk, maar toch niet praktisch genoeg om 20.000 km per jaar betrouwbaar en betaalbaar mee te rijden. Ook ben ik toch wat bang dat deze auto's van 20-30 jaar oud wel een erg grote stap achteruit zijn qua rijden.
De 166 is enerzijds wel minder uitgesproken dan bovenstaande fun auto's . Anderzijds zijn de bezwaren daarvan ook allemaal in 1 keer getackeld. Al een paar jaar houd ik in de gaten wat eraan youngtimer-166s in de gewenste configuratie op de markt komt. Het geschikte aanbod is ook Europees gezien klein, en toen dit exemplaar langs kwam moest het er maar eens van komen.

De auto komt uit Rome, en heeft de gewenste handbak en lichte binnenbekleding. De buitenkleur wordt Nero vulcano genoemd: Soms ziet het er als lelijk rood uit, soms als bijna zwart. Kan ik goed mee leven.
Tijdens de proefrit kwam de auto over als een eerlijke maar niet perfecte wagen. Basis dingen als motor, bak, onderstel, besturing en remmen, en algehele toestand, ook van de onderkant, zijn prima basis. Wel gebruikssporen zichtbaar. De auto heeft een heeele grote beurt gekregen, met oa distributie, aircoservice, een paar draagarmen, en het gebruikelijke onderhoud. Daarna ook de oudere pirelli's vervangen voor nieuwe michelins. Ook toch maar weer een gasinstallatie erin gezet. Op dit moment moeten nog de raammechanismen achterin soepeler gangbaar gemaakt worden, en rammelt er nog een dingetje, (hitteschild?) van onderen. Ook zouden nieuwe schokdempers niet slecht zijn. Het gaat nu nog wel, maar met vakantiebepakking worden drempels toch moeilijk verwerkt, zeker met de gastank achterin. Verder vind ik de verlichting gewoon slecht. De af fabriek xenon geeft niet half zoveel licht als de BMW halogeen lampen. Eens kijken wat we daar mee gaan doen.

Het rijden verschilt heel veel met de 540. Die is officieel ca 100 kg zwaarder, maar hij voelt als 400 kilo zwaarder, zo degelijk. Ook aan de binnenkant is te zien dat de Duitser bijna 2 maal zoveel mocht kosten: veel minder slijtageplekjes, verkleuringkjes, etc, waarbij echter ook wel zal uitmaken dat een Zwitser waarschijnlijk zuiniger op zijn auto is dan een Romein.
Is de 540 een E-segmenter, de 166 voelt toch een halve klasse kleiner aan voorin. Achterin en vwb de kofferbak is hij wel wat ruimer. Je zit eigenlijk net aan de hoge kant, het dashboard is wat lager, de besturing is directer en de reactie op het stuur zeker in kortere bochten veel lichtvoetiger. Ga ja harder dan voel je wel wat onderstuur opkomen. De vering is ongeveer even comfortabel, hoewel iets minder gedempt dan de 540.
Daarnaast zijn er nog een aantal verschillen. Met afstand belangrijkste is de beleving van de Busso motor I.c.m handbak. Daar doen we het eigenlijk voor! De besturing op snelheid is een prettige verbetering. Hoe hoger de snelheid, hoe beter de geradeauslauf , alsof de auto door zijn wigvormig meer en meer op de weg gedrukt wordt. Veel aangenamer dan de BMW die boven de 200 niet plezierig meer stuurde. Dat is natuurlijk van theoretisch belang, echter ook bij 140 kan je in de Alfa wel rustig je jas uit doen, bij wijze van spreken natuurlijk.
Wind ervaar je iets meer door wat windgeruis, zijwind verder alleen door de bomen; in de besturing niet.

Na de proefrit kreeg ik zowaar nog wat mixed feelings: Wil ik dit wel echt, leuker maar minder perfect? En hoe goed gaat deze auto zich houden? Uiteindelijk voor mezelf een Lubberiaanse beslissing genomen: Ik ga de 2 auto's vooralsnog om de beurt rijden, waarbij om de 3 maanden een van de twee geschorst wordt. Ik heb al gevoeld dat juist door die afwisseling ik de afzonderlijke kwaliteiten van elke auto meer ga waarderen. Misschien dat ik dan zo weer jaren vooruit kan, of misschien dat ik na een jaar toch voel dat 1 van de 2 mijn duidelijke voorkeur heeft, we gaan het zien.

UIT WINTERSLAAP

134.000 km
7 mei 2017

Na 3 maanden 540 deze weer geschorst en de 166 weer tot leven gewekt. Wel met een benepen hart, gezien de to do lijst: Als 3 grote dingen stonden de zitpositie (andere stoel), de slechte voorruitrubbers linksvoor (andere voorruit en/of -rubbers?) en de schokdemping achter. Daarnaast nog wat kleine dingetjes als raambediening en ventilatie die niet correct werkte. Voorlopig deze laatste 2 dingen laten doen, en de grote dingen even aankijken. En zie, een maand en 4000 km verder lijken ook deze getackeld:
De demping op drempels is nog steeds slecht, maar na een rondje Nederland met volle bepakking , inclusief volle gastank achterin, blijkt dat er verder hoegenaamd geen probleem mee is, laat ik dus voorlopig zoals het is.
Voor het zitprobleem blijkt een kussentje al afdoende, en voor het probleem van de slecht ingelegde voorruit, ik durf het bijna niet te zeggen, iets met Engelse eend, en plakband....
Net de jaarlijkse hogesnelheids rit achter de rug, en die heeft het hechtingsproces zeer veel goed gedaan. Zeer veel genoten. Op zich is de Busso niet rustgevend, een nette rustig draaiende diesel doet dat veel beter. Echter, zowel bij 160 als bij 200 draait de motor lekker rustig, stiller dan 20 km langzamer, en op lange enden moeiteloos vol te houden.
Van 100 tot 170 is de 540 duidelijk vlotter, vooral omdat ik nooit veel zin heb om terug te schakelen. Daarboven kwam echter de verbazing dat de 166 zeker zo vlot naar z'n top loopt als de 540. En die top ligt op ca 250. Met licht tegenwind iets minder, de max op vals plat op 259 gezien, in de Tourenbegrenzer . Dit alles op de gps. De snelheidsmeter geeft constant 5 km teveel aan, de km teller 0,6. % teveel.
Het lpg verbruik is ca 16 liter per 100 km bij 180kmh, elke 10 km lager scheelt 1 liter. 11 liter bij 130 is niet te laag, maar zeer betaalbaar. De motor loopt zeer goed op lpg (Prins 2.0), alleen bij oppakken vanaf 1500 touren slikt hij wel eens een momentje. Het opzoeken van zijn top heb ik wel op benzine gedaan. Beter voor de kleppen, en in tegenstelling tot de 540 heb ik bij de Alfa wel het idee dat hij iets meer kracht heeft op benzine. De motor lijkt zeer gezond: olieverbruik op 13000 km ca 1liter. Is voor dit type motor prima.
Veel belangrijker dan deze cijfers is echter het gevoel achter het stuur. De 166 stuurt bij deze snelheden veel beter dan de 540. Directer, zeer goed te plaatsen, duidelijk stabieler , en met een zekerder gevoel. Daar waar de 540 voor je gevoel een lift off kreeg aan z'n kont, en je liever het gaspedaal liftte, kan je met de166 nog lekker doorboenderen.
Dank zij de duct tape op de a stijl was ook het windgeruis aanmerkelijk terug gedrongen.

Al met al een zeer geslaagde rentree.
Punt blijft natuurlijk dat een auto van de Duitse drie waarschijnlijk meer bevrediging geeft voor wie vooral een comfortabele luxe auto wil hebben, de 540 in ieder geval geeft dan een duidelijk hoger premium gevoel, en waarschijnlijk ook minder kleine ergenissen als te weinig aflegruimtes, zwakke schakelaars, etc.
Aan de andere kant, als je premium wilt rijden, en je start je hoogmoderne 4 cilinder zelfontbrandender....dan is de busso toch wel weer top of the Bill.
Sinds een paar weken overdrijft hij dat echter wel een beetje, klinkt hij ineens als een f type met alle muziek knoppen aan.
Wellicht een klein dingetje bij de achterste uitlaatpot, kijken we binnenkort even naar. Tegen dit soort dingetjes moet je dus ook wel kunnen met deze auto.

EN NU VOOR DE FUN

171.000 km
6 augustus 2020

Bijna 2 jaar geleden de Alfa gestald, de BMW deed nog even een korte winterdienst, en toen kwam de Volvo.
Iets nieuws, state of the art, dat was de wens. En eerlijk gezegd, ook iets met wat meer passieve veiligheid dan de Alfa, want dat is nog wel een dingetje. Doel was een XC 60, maar na passen bleek dat ik bij een v60 minder mijn nek hoefde in te trekken, ondanks de lagere instap.
De V60 bevalt prima, past prima bij de leeftijd... Maar er mist wel iets..., beter maar saaier.
Daarom besloten de Alfa weer af te stoffen, beurtje te geven, en weer 3 maanden tot Daily Driver te bombarderen..
Hierboven staat een redelijke lofzang van mijn ervaring een paar jaar geleden. Dat voelde nu toch iets anders: Het referentiekader is wel wat veranderd de laatste paar jaar, en dan vallen ook meer dingen negatief op:

Aflegruimte in deurvakken miniem.
De zitpositie is voor mijn 1,90m echt te hoog.
Rechtuitstabiliteit met de primacy 4 duidelijk minder dan met de 3 of met de oude Pirelli's, of hij moet uitgelijnd worden na de bandenwissel.
Trekkracht en koppel zijn naar hedendaagse begrippen hooguit gemiddeld, bij 3000 touren rijdt de auto 110, en komt hij over als een 2 liter v6, die al op de helft van z'n kunnen zit.
Als dan ook de auto, net opgehaald na een vakkundige reanimatie bij Autobedrijf van der Wereld, begint te roken voor een open brug over de ringvaart, komt wel twijfel op of dit alles wel een succes wordt. Zuid Frankrijk staat op de planning, over een paar dagen....

Het is gelukkig goed gekomen.
Het roken bleek het verdampen van het laatste beetje vocht wat achtergebleven was na het reinigen van de motor. Voor de zekerheid nog wel een rondje Veluwe gereden als generale repetitie.

De auto laat je meer werken dan moderne auto's. Remmen, sturen (wel zeer direct) , alles gaat wat zwaarder. Diep in mezelf ben ik blij dat het voor tijdelijk is, want dan kan je andere normen hanteren. Dan hoeft niet het gemak, het beste, te prevaleren, maar dan gaat het om het gevoel.
Vergelijk het met sporten: Moe worden van iets kan ook een heel voldaan gevoel geven.
Deze auto brengt je terug naar midden jaren negentig, en toen was hij al zeker niet het beste compromis, maar vooral een auto voor mensen met een voorkeur voor stijlvolle vormgeving, en karakter. En vooral natuurlijk de v6 zorgt mijns inziens voor een beleving, die nu vanwege allerlei regels niet meer te koop is. Wat zou ik er veel voor over hebben: Deze motor in een e39, of in mijn v60.

De zitpositie begint op de rit naar Frankrijk steeds meer te wennen, afzien wordt wat aanpassen, en na 2500 km weet je eigenlijk niet beter meer: Wat een heerlijk apparaat is dit toch. Het samenspel tussen de wat zware maar zeer soepele koppeling en de motor, hoe warmer hoe beter. Die motor, die zich aanvankelijk voordoet als een lichte v6 maar vervolgens boven de 140 een andere, zwaardere toon begint op te zetten en zijn echte kracht begint te tonen.. En dan de bevestiging voor jezelf: het is goed dat ie weer even van stal gehaald is, zo'n auto moet gewoon rijden, wat op gas en met minimale bijtelling ook nog zeer betaalbaar is.

De betrouwbaarheid is dus nog steeds goed. Paar jaar geleden dingetje gehad met de luchtmassameter, maar dat was het ook wel zo'n beetje.
Olieverbruik de laatste 2500 km nihil. Toch wel opvallend.
Als de auto weer een nieuwe distributieriem heeft mag hij een keer mee naar de rollenbank. Ik heb het idee dat hij ondanks zijn leeftijd nog topfit is.
Dat zal op zijn vroegst over een of twee jaar zijn. Enerzijds denk ik wel eens, deze auto hoort te blijven rijden, misschien beter bij een andere liefhebber die hem permanent gebruikt. Anderzijds, ik ben al een liefhebber, en wat zou het mooi zijn om hier over een aantal jaren, als hij echt vintage is, mooie ritten mee te gaan rijden: Alternatieve tulpenrally, trial to the Nile, dat soort ritten, genoeg mooie ritten in Europa...
Moeilijk kiezen, we gaan het zien..