VerCopen

Daar gaat hij, voor de laatste keer door de wasstraat. Zo'n 800 kilo aandoenlijkheid waarvan een aanzienlijk percentage uit klapdak bestaat. Mijn leverancier van dagelijkse pret én een gezonde dosis afzien heeft een nieuw baasje gevonden. Na een ruim half jaar is het uit met het terugzwaaien naar autorijdend Nederland, en ik zal uitleggen waarom.

Terwijl ik op zoek was naar een auto 'van formaat' met 'beige leer en nephout', gaf ik in april ongepland toe aan een van de drijfkrachten waar mijn autoliefde op draait: een van de vrolijke ondergeschoven kindjes van autoland. Met de video's die collega Roland Tameling lang voor mijn aanschuiven aan de AutoWeek-tafel met de Japanse opdonder heeft gemaakt, heeft de Daihatsu Copen in Nederland een bijna legendarische status verworven. Met een door een roze zonnebril vertroebeld beeld trakteerde ik mezelf op een rechtsgestuurde Copen, een uit Engeland geïmporteerd exemplaar met bubbelende wielkasten en een falende airco. "Ik rij toch open, dat heb ik niet nodig" – vertelde ik mezelf, compleet wegkijkend van het feit dat ik iedere ochtend in een met beslagen ruiten capsule mijn straat uit zou rijden. "Vier jaar geleden had je überhaupt geen airco". Open rijden deed ik zo vaak als de weersomstandigheden het toestonden. In het prille begin, de liefde was nog vers, betekende dat dagelijks met wapperende kruin over de A4. Dat je met 100 km/h net zo in de wind zit als staand op een Hayabusa-motorfiets, deerde niet. Ik vergaf het de Copen. Zwaaiende 911-rijders, lovende woorden van achteroverleunende jongens in platgedrukte Civicjes, duimpjes van iedere cabriorijder, het telde allemaal op. Dat is nu voorbij.

Al lachend afzien. Dat is het misschien wel de beste samenvatting van dagelijks Copen-rijden. Met opengeklapt dak kun je achterin met passen en meten een stokbrood naast een courgette persen. Copen staat niet voor niets voor Compact Open. Samen op vakantie? Leuk, maar dan wel dicht. Compleet verwend door het comfort dat auto's tegenwoordig bieden, begonnen de argumenten voor een autowissel zich op te stapelen. 4.500 tpm bij 110 km/h gaat op termijn vervelen en na enkele maanden met volle teugen genoten te hebben van mijn optisch gehavende 'mini-TT', betrapte ik mijzelf op het steeds vaker afstruinen van digitale schatkamers als Marktplaats.nl. Ben ik te naïef geweest en had ik vooraf kunnen weten dat een Copen voor dagelijks gebruik misschien wel niet de meest ideale auto zou zijn? Wellicht, maar terugkijkend op de ongegeneerde pret die de Copen mij tijdens een ruim half jaar afzien heeft gegeven, is de conclusie simpel. Een betere en fijnere auto vinden is een fluitje van een cent, maar een leukere wegkamaraad vinden zal een helse opgave zijn. Inmiddels staat er beige leer en nephout voor de deur, daar kom ik later op terug. Die Copen gaat gemist worden.