Hoera, ik heb een Amazon!

Roland Tameling
Weblogs

15 juli 2008 om 10:57

Op zeven mei van dit jaar deed ik op deze site een ontboezeming. Ik kwam naar buiten met het feit dat ik al jaren rondliep met een diepgekoesterde wens; het bezitten van een klassieke Volvo Amazon Combi. Mijn 'coming-out' zorgde voor veel enthousiaste reacties dus voegde ik de daad bij het woord en ging actief op zoek naar zo'n 'hok' uit de sixties. Inmiddels ben ik bij zeker zeven kandidaten op bezoek geweest, en de zevende keer was het raak. Dames en heren, jongens en meisjes, hooggeëerd publiek: het doet mij deugd u kennis te laten maken met mijn nieuwe trots. Want ja, ik heb een Amazon!

Het is een cremewitte. Uit september 1968. Een B18, met overdrive. En met wimpertjes boven z'n lampen. Tot negen jaar geleden reed-ie z'n bescheiden rondjes in Zweden, en sinds 1999 bevolkt hij de vaderlandse wegen. De bodemplaat is hard en in goede staat, maar aan het plaatwerk moet de komende tijd wel het één en ander gebeuren. Wielkastranden, steenslag, het bekende werk... Technisch is de Combi prima; choke een beetje uit, het ielige sleuteltje omdraaien, dotje gas erbij en hij loopt. De Zweedse schone functioneert op LPG en doet dat uitstekend, al heeft-ie duidelijk een flink gasprobleem. Geen darmkrampjes of chronisch boeren, maar gas slurpen dat 't een lieve lust is. En ja, de lak is niet overal even cremewit...

Als ik eerlijk ben: het kan me allemaal niets schelen. Ik heb hem sinds afgelopen zaterdag en de eerste ereronde door Nederland zit er al op. Na aanschaf in Arnhem haalde ik 'm naar het Westen, waarna ik meteen koers zette naar een vriend in Bergen op Zoom. Leuninkje een tandje achterover, linker elleboog uit het raam, de rechterarm op de passagiersstoel en cruisen maar. Hobbelend over snelwegen met een gangetje van 110 kilometer per uur, of zwaar torsend aan het enorme stuur om het ding een rotonde over te krijgen. Ik geniet ervan. Met volle teugen. De originele Philips-radio heeft moeite met het vinden van frequenties, maar het boeit me niet. De blikken die je krijgt, de duimen van voorbijgangers, maar vooral het gevoel dat even niets meer hoeft. Schitterend. En dan die 'hoerenkap' boven de voorruit, die het interieur bij de juiste lichtinval bekleedt met een zachtrode gloed. Laat mij dan maar een oude vent zijn. Laat de rest maar volgas stressen over de A16, over tien minuutjes ben ik er ook. Ontspannen en bijzonder voldaan.

Hoera, ik heb een Amazon.

In het jaar 2000 kwam ik als groen ventje van 15 een snuffelstage van twee weken lopen op de AutoWeek-redactie, toen nog gevestigd in Hoofddorp. Zes jaar later was ik student Journalistiek, en mocht ik voor het echte werk eens terug komen voor een serieuze stage. Nog een jaar later kreeg ik, nu als groen ventje van 22, de kans om redacteur te worden. En ja, werken bij AutoWeek had wat mij betreft inderdaad ook onder het kopje ‘droom’ kunnen staan.   Hobby’s: Ik ben niet zo van het benoemen van hobby’s, omdat dat zou betekenen dat je andere dingen meteen minder waardeert of op voorhand uit zou sluiten. En da’s zonde. Muziek bijvoorbeeld: het maakt me niet uit wat het is, als het maar lekker klinkt. Enkele dingen die ik overigens erg graag doe zijn reizen, lol maken met m’n vriendengroep en – hoe verrassend – autorijden tot ik erbij neerval.   Eerste auto: Mijn eerste auto was de absolute droomwagen van velen. Tijdens de vele kilometers die ik in dat autotechnische hoogstandje afgelegd heb, kreeg ik onderweg zeldzaam veel blikken van bewondering. Of was het medelijden? Dat laatste zou best eens kunnen, want ik heb het over een witte (nou ja, eerder naar witgeel uitgeslagen) Volvo 340 DL driedeurs uit 1987, kenteken RS-68-NV. Een 1.4-tje mét Variomatic, jazeker. Ik vond hem drie maanden na mijn achttiende verjaardag in een smerige loods en mocht hem voor 50 euro meenemen. Nadat we de losgeroeste achterklep hadden vastgezet, hield het ding het toch nog negen maanden met me uit.   Droom: Mijn droom is om zoveel mogelijk plekken van de wereld te hebben gezien. Bij voorkeur per auto natuurlijk. Ideeën te over: met een Smart van Amsterdam naar Vladiwostok rijden, dwars door Siberië en Mongolië. Of met een klassieke Cadillac Eldorado Biarritz een tocht door Amerika maken, van het plaatsje Cadillac in Michigan naar het stadje Eldorado in Texas. Van dat soort trips slaat mijn fantasie al snel op hol…   Eigenaardigheden: Ik heb de irritante en hoogst overbodige neiging om kentekens te onthouden en auto’s in het donker te herkennen aan hun achterlichten. Soms echt op het neurotische af. Daarnaast ben ik met m’n 2.03 meter veel te groot voor sommige auto’s. Een Mazda MX-5 bijvoorbeeld betekent voor mij: met de benen in de nek en de nek in de wind.

24 Bekijk reacties