Volkswagen T2 Westfalia - Camper op de brug

Roffeltje

Het roffeltje van een luchtgekoelde VW-boxermotor behoort tot de meest herkenbare deuntjes in autoland en het kondigt inmiddels met zekerheid de komst aan van een liefhebber. Luchtgekoelde Volkswagens zijn al decennia niet meer courant in het verkeer, en de exemplaren die nu nog te vinden zijn worden gekoesterd als hobbyproject. Dat geldt ook voor de VW van Pim, die al op jonge leeftijd in aanraking kwam met Kevers. “Ik ben ermee opgegroeid en dan is de kans groot dat je er zelf ook verslingerd aan raakt. Toch heeft het bezit zelf even geduurd, maar na mijn 40e verjaardag stond er ook bij mij een Kever op de stoep. Luchtgekoelde VW’s kruipen echt onder je huid en daarbij kun je meteen aanhaken bij een heel grote club liefhebbers. Dat is niet alleen heel gezellig, maar ook heel praktisch. Omdat de auto’s nog steeds zo populair zijn, is eigenlijk alles er nog wel voor te krijgen en zijn er genoeg specialisten die ze rijdend kunnen houden.”

Die eerste Kever was niet de eerste luchtgekoelde VW van Pim; vijf jaar eerder begon het virus al op te spelen, maar dan in de vorm van een T2-busje. “Een goede vriend van mij had inmiddels een T2-busje gekocht en dat model vond ik ook ontzettend leuk. Om zeker te weten of kamperen met een T2 ook echt iets voor mij en toenmalige mijn vriendin was, hebben we er eerst een gehuurd voor een weekend. Nou, het bleek echt iets voor ons, dus toen zijn we maar eens gaan zoeken naar een goed exemplaar. We wilden het liefst een Westfalia, en als een lot uit de loterij kwam ik toen deze groene tegen.” Die ontmoeting, vijftien jaar geleden alweer, was bijzonder: het oudere echtpaar van wie Pim de Westfalia zou overnemen, had hun toen dertig jaar oude busje maar liefst 27 jaar in bezit gehad. “Zij hebben er al die tijd heel goed voor gezorgd, want hij zag er nog prima uit en het interieur was grotendeels nog origineel. Ze hadden alleen een klein extra kastje toegevoegd en de man des huizes had een handige kist gemaakt voor extra opbergruimte tussen de voorstoelen. Ik was samen met een vriend en VW-specialist naar de T2 gaan kijken en ook zijn oordeel was positief: dit was echt een heel net exemplaar, dat overigens nog wel flink wat geld moest opbrengen. Want ook vijftien jaar geleden waren goede exemplaren al behoorlijk aan de prijs. Maar goed, we waren 12 mille lichter, maar ook in bezit van ons droombusje.”

Meteen op pad

Met de racefietsen op het fietsenrekje van de T2 gingen Pim en zijn vriendin Frankrijk in, pruttelend van camping naar camping, genietend van kampeerleven. “Ik had toen nog geen kinderen, en dan is zo’n T2-busje echt ruim zat. Een goed werkende koelkast en een gasfornuisje op lpg is het al luxe kamperen. Het is zo leuk om te zien, en vooral om te ervaren, hoe slim deze busjes zijn ingericht. Het type inrichting van mijn Westfalia heet Berlin en dat betekent dat het keukenblokje aan de zijkant is gemonteerd. Zo heb je leefruimte genoeg, zeker met de poptop-daktent uitgeklapt.” Na die eerste vakantie zouden nog vele Belgische en Franse avonturen volgen, met een oversteek naar Schotland als uitzondering op de regel. Verder weg gaan is voorlopig nog steeds niet echt een optie, want nadat Pim zijn huidige vrouw Christine ontmoette, volgde gezinsuitbreiding. Pim: “Gelukkig is zij ook dol op de T2. We hebben twee kinderen van 4 en 7 jaar oud en daarom houden we de afstanden wat beperkt. Ook hebben we inmiddels een bustent aangeschaft met een woongedeelte, om zo iets meer comfort en ruimte te creëren.” Voor sommige gezinnen is gezinsuitbreiding een signaal om uit te kijken naar een grotere camper, maar die gedachte wil er bij Pim niet in. “In eerste instantie ben ik toch echt een fan van luchtgekoelde VW’s en die zijn er nu eenmaal niet in grotere maten. Daarbij is het hele gezin gewoon verzot op deze camper. Hij staat in de zomer bij ons onder de carport, waar de kinderen hem zien als een extra speelhuisje. Verder houden we van dat retro-gevoel. Een kampje bouwen met zo’n oud busje en leuke bijpassende accessoires is al de helft van de lol. Hij gaat wat ons betreft dan ook nooit meer weg. We doen er in ieder geval alles aan om hem rijdend te houden.” Onderhoud is ook wel nodig, want T2-busjes staan bekend om hun roestgevoeligheid. En na zo’n 45 jaar gaat er hoe dan ook weleens wat stuk. Hoewel Pim wat betreft pech onderweg tijdens vakanties alleen op wat kleinigheden stuitte, is de motor inmiddels twee keer uit elkaar geweest vanwege een hardnekkig probleem met de oliedruk. “Er is voor mijn tijd, toen de bus zo’n 150.000 kilometer had gereden, al eens een nieuwe motor in gegaan. Het huidige blok is dus niet origineel en achteraf blijkt het te gaan om een Zuid-Afrikaans exemplaar. Dat is op zich niet verkeerd, maar die hebben nog weleens last van een te hoge oliedruk. Bij mij is tot vier keer toe het oliefilter eruit geblazen. Dat geeft een aardige rotzooi, kan ik je vertellen! Gelukkig gebeurde dit twee keer in de stalling, dat viel nog aardig op te ruimen, maar die keer voor de deur op straat was ik wel even wat langer bezig… Ik heb de motor samen met een vriend gereviseerd, maar dat hielp niets. Toen heeft een specialist het werk nog eens gedaan en inmiddels valt er goed mee te leven, mits je voorzichtig bent met de koude start. Ach, we noemen het maar een onderdeel van het karakter.”

Restaureren

Ook de roestduivel steekt regelmatig de kop op: iets waarmee Pim zeker rekening houdt. “Ik zie deze bus echt als een doorlopende restauratie. Vorig jaar is de achterkant helemaal aangepakt en vernieuwd en binnenkort gaan we ook aan de gang met de krikpunten. Hij is ooit verkeerd op de brug gegaan, waardoor die punten zijn ontzet. Zonde. Het mooist zou natuurlijk een complete restauratie in één keer zijn, maar dat is financieel een fikse uitdaging. Bovendien wil ik de bus kunnen blijven gebruiken. Dus nu doen we het zo: telkens wanneer het nodig is, pakken we een gedeelte aan. Ik ga er vanuit dat keurmeester Tim mij ook wel met een lijstje naar huis stuurt.” Dat gaan we meteen zien, want deze topmonteur van Carrec Technocenter heeft zich inmiddels gemeld voor de proefrit. Met een glimlach op zijn gezicht, want de charme van de oude bus ontgaat hem zeker niet. “Gaaf, zo’n VW-busje!” Wat helpt, is dat de T2 eruitziet alsof hij de nodige liefdevolle verzorging heeft gehad. Tim: “Je ziet zeker dat hij aan de achterkant niet al te lang geleden nog flink is aangepakt, maar ook verder is het een plaatje. Maar eerst maar eens een stukje rijden!” Als hij even later terugkomt, is de lach nog steeds niet verdwenen en dat is een goed teken. “Voor een busje uit 1978 vind ik hem verrassend fijn rijden. Die motor levert genoeg vermogen om er 100 à 110 km/h mee te rijden en het weggedrag geeft je vertrouwen. Dat zien we weleens anders bij klassiekers van deze leeftijd. Dat het reservewiel eigenlijk je kreukelzone is, daar moet je maar even niet aan denken. Ruim afstand houden dus!”

Ook als Tim met zijn lijstje onder de T2 duikt, blijft de pen opvallend lang in zijn zak. “Je kunt ook hier zien dat er onderhoud wordt gepleegd en dat er flink is gerepareerd. Wel vervelend dat alles onder een dikke laag tectyl zit. Daar zitten flink wat barsten in en ik zou graag willen zien of er roest onder zit. Dat is toch de grote vijand van zo’n oude VW. Verder zweten motor en bak aardig en vertonen de kachelkappen rond de uitlaat flink wat gaten. Ook de krikpunten zijn aan vervanging toe, maar dat stond al op de verlanglijst, had ik al begrepen. En banden helemaal uit 2008 en 2009? Gauw vervangen! Maar in principe is dit prima camper, mits je hem goed bijhoudt.” Dat is goed nieuws voor Pim, die er eigenlijk al een beetje vanuit ging dat er geen grote verrassingen zouden zijn. “Ik ben blij dat onze Westfalia nog een tijdje door mag en kan. Onze VW is echt een gezinslid, snap je? We stoppen er graag tijd, geld en moeite in en daarvoor krijgen we elke kampeertrip weer enorm veel plezier voor terug!”

Eigenaar Volkswagen T2

Naam Pim van der Stoel
Bouwjaar 1974
Beroep Financieel risicomanager
Met deze camper geweest in Frankrijk, België, Schotland
Volgende bestemming Frankrijk
Eerste camper Deze camper
Droomcamper Deze Camper

Onderhoudshistorie

In de loop der tijd is er zo’n €20.000 in de T2 geïnvesteerd. De bus is eigenlijk doorlopend in restauratie. De laatste grote klus was het restaureren van de achterzijde: voor de toekomst staan nieuwe krikpunten op de verlanglijst. De motor is tot twee keer toe helemaal uit elkaar geweest vanwege een probleem met de oliedruk: dat is inmiddels opgelost.

Wat mankeert er aan de Volkswagen T2 Westfalia?

• Er zit een kachelmotor achterin, maar het is niet duidelijk hoe deze bediend moet worden.
• Het schakelmechaniek heeft veel speling, waardoor het selecteren van de juiste versnelling soms lastig is.
• De ruitenwisser geeft af en toe vreemde bijgeluiden.
• De motor hikt/is niet vloeiend in lage toeren.
• Er is beginnende roest op diverse plekken onder de lak; aan de onderkant is ook een aantal roestplekken en in de dorpel linksachter zit een gat.
• Verlichting linksachter en de kentekenverlichting werken niet.
• De motor lekt olie en de versnellingsbak zweet olie.
• Hitteschilden/kappen om de uitlaat/cilinderkoppen zijn verroest en gescheurd; ze zijn al eens gelast, maar het materiaal is te dun geworden.
• Kabelgoot onder de auto is doorgeroest en hangt los en buizen van de verwarming zitten niet goed vast.
• Alle wiellagers vertonen minimale speling,
• Banden zijn oud (2009/2008) en hebben flinke hoogteslag.

De mening van Carrec Technocenter

Dit is echt een leuke camper, waaraan in de loop der jaren veel aandacht is besteed. Daarom is hij in goede staat voor zijn leeftijd. De roestduivel ligt echter wel overal op de loer. We zijn al diverse plekken tegengekomen, het is zaak om die plekken snel aan te pakken. Tijdens het rijden valt op dat de camper goed te besturen is, hoewel er wel flink speling op het mechanisme zit. Ook heeft hij voldoende vermogen om mee te kunnen komen met het hedendaagse verkeer en hij geeft vertrouwen op de snelweg. Bij de inspectie valt op dat er bij uitgevoerde werkzaamheden hier en daar wat zaken niet helemaal goed zijn vastgezet en hier en daar ontbreekt een boutje. Ook is door de dikke laag beschermende coating aan de onderkant lastig te zien de staat van de bodem is. Er zitten hier en daar in ieder geval wat roestplekken.