Volkswagen Polo 1.4 16V 100pk Comfortline (2000)

Het kan gebeuren dat je een auto wilt met én veel ruimte én veel uitrusting, maar dat niet kunt bekostigen. Kiezen dan maar: gaan we voor de ruimte, of voor volledige aankleding? Wij kiezen nu eens voor dat laatste. En 'bestellen' een Polo met 100 pk-motor en Trendline-aankleding; deze is bijna even duur als de goedkoopste Golf.
We hebben een zwarte, daarmee nog extra sportiviteit uitstralende Polo met trotse bordjes '16V' voor- en achterop. Maar de lichtmetalen velgen zijn extra. En als je die Polo nou grijs zou maken, dan blijft er eigenlijk niet veel sportieve uitstraling over. Dat 'ie stevig overkomt, heel netjes is afgewerkt, zich goed in laat ruilen en vast betrouwbaar zal zijn, dat geloven we wel.
De krachtige Polo-motor is volgens ons een typisch voorbeeld van 'chip-tuning', want VW heeft dezelfde 1.4 16V ook met 75 pk. Hij pakt wel krachtig op, maar vertoont bij gasgeven eerst een duidelijke aarzeling. Daarnaast is het aggregaat wat rauw en luidruchtig. Een beetje een brulijzer. Vanzelfsprekend raast de Polo 16V flink enthousiast door bij oplopend toerental. verbruik.
Hoe zit het met de ruimte? Je zou zeggen dat een grote Golf bijvoorbeeld duidelijk ruimer is dan een kittige Polo. Dat komt maar ten dele uit. Voorin merk je wel dat een Golf wat breder is en achterin heb je in de Polo wat centimeters minder  beenruimte. Maar een wereld van verschil - nee. Dat vind je pas in de bagageruimte, die is in een Polo dus veel kleiner.

Vrolijk

De commandopost oogt vrolijk en jeugdig. Die twee eigenwijze zilveromrande tellers zijn beslist sportief. Maar de samengepakte metertjes in de linker klok geven wel weer kleine-auto-uitstraling. Evenals de vrij bescheiden, diepliggende middenconsole, en het minieme dashboardkastje dat overblijft met een passagiersairbag erboven.
Het zal geen verwondering wekken dat de zit in de Polo van goede kwaliteit is. Behoorlijk steunende stoelen van een goed formaat, en om het nu eens anders uit te drukken dan in zovele eerdere VW-tests: een stevigheid waarmee ze bepaald niet gauw zullen doorzitten.
De afstemming van de vering is ook plezierig. Hij voelt wel strak maar niet hard geveerd aan. Wél vangen de lage sportbandjes van de Golf kleine onregelmatigheden in het wegdek minder soepel op. Die bandjes maken de rechtuitloop ook ietsje 'zoekerig'.
De besturing is vrij sterk bekrachtigd; er had naar onze smaak meer gevoel en minder assistentie in gemogen. Hoewel het aan stuurprecisie totaal niet ontbreekt. Het schakelen: 'kein Problem'.
De remmen voelen 'hard' aan, je moet krachtig doortrappen voor flinke vertraging. De doseerbaarheid is daardoor ook minder goed dan in bijvoorbeeld een Golf. Hetzelfde geldt voor de bediening van de koppeling, die in de Polo wat bijterig aangrijpt. Wat extra ongelukkig samengaat met de erg snelle trekkrachtopbouw van de gretige 1.4 16-klepper.
Uit het voorgaande volgt dat de sterke en speelse Polo minder gemoedelijk reageert dan een doodgewone Golf. In het bochtgedrag zie je dat ook terug. In eerste aanleg stuurt hij mooi neutraal en bij verhoging van het tempo gaat hij voorzichtig over de voorwielen wegschuiven. Zonder schrikkerige reactie met de achtersteven als je dan het gas loslaat.
Of het nou ligt aan het bandenmerk of aan het platte 55-serie rubber? Wij ondervonden in elk geval dat de Polo veel moeite heeft voldoende grip met zijn voorwielen te krijgen bij 'sportief' rijden. En hoewel hij bij snel bochtenwerk niet overdreven overhelt, komt onderstuur relatief vroeg om de hoek kijken - door dat gebrek aan grip op de voorwielen.
Met de keuze voor een 'dikke' kleine Polo in plaats van een 'kale' grote Golf verlies je dus iets ruimte, vooral bagageruimte. Je krijgt wel hogere prestaties en fellere motorreactie, maar ten koste van meer geluid. Ook een fractie minder comfort. En voor de rijkere uitrusting hoef je het overigens niet te doen. Want het blijft beperkt tot elektrische raam- en spiegelbediening, mistlichtjes in de voorspoiler en gedeeld neerklapbare achterbank.