Toyota Corolla 1.6 16v VVT-i Luna (2007)

Als je in de luxere klassen rondkijkt, kom je een heleboel sedanmodellen tegen. De zakenrijder – want daar heb je het dan over – wil netjes voor de dag komen en niet al te uitbundig doen. Misschien wel om het 'Wie betaalt dat allemaal?'-effect bij zakenrelaties en klanten te voorkomen. Als de auto vanwege gebrek aan budget een slagje kleiner moet worden, ligt dat verhaal anders. Sedans? Je moet als automerk van goeden huize komen om ze aan de man te brengen.
Met zijn lengte van dik vierenhalve meter zweeft de Corolla een beetje tussen de wereld van de zakenrijder en de populaire gezinsauto's in. Met zijn lichtmetalen wielen, grote bumperspoilers en kloeke verlichtingsblokken is de Corolla gewoon een nette auto. Ingetogen, maar vooral van opzij behoorlijk volwassen. Feitelijk is er aan de auto slechts één aspect waar je – in voetbaltermen uitgedrukt - de gele kaart voor moet uitreiken. Open de kofferbak en je kijkt uit over een ruime bagageruimte die helaas een tamelijk troosteloze afwerking meekreeg. Alsof ze achteraf hebben bedacht dat er een kontje aan moest. En laten we de gifbeker maar meteen helemaal leegdrinken: ook het omklapmechanisme van de rugleuningen is nogal grofstoffelijk. Geen keurig in de vloer verzinkende achterbank, maar rugleuningen die hoog bovenop de zitting komen te liggen. Het goede nieuws is dat je behoorlijk veel en ook tamelijk grote bagagestukken in de Corolla kwijt kunt. Vooral vlak achter de (tamelijk hoge) tilrand is de laadruimte bijvoorbeeld heel breed.

Strak
Met zijn zacht aanvoelende dashboard en deuren en een riante comfortuitrusting
is de Corolla goed bezig. Hij is plezierig ruim en met zijn meervoudig verstelbare stuurkolom en in hoogte verstelbare stoel kan de zithouding nooit een probleem zijn. De zitmeubels voorin zijn afgestemd op rijders van Nederlands formaat en krijgen een comfortabel accent mee. Het past bij zijn uitstraling, maar feitelijk stuurt de Corolla zo goed dat een toefje extra stevigheid en iets meer zijdelingse steun best mag. Ook de riante verzameling bergvakken past bij het praktische karakter. De Corolla is goed toegankelijk en heeft achterin zitmeubels die beter lijken dan voorin. De beenruimte mag er zijn. Vooral van binnen spreidt de Toyota zijn business class-aspiraties tentoon.
De 124 pk sterke Toyota kan het allemaal relaxt aan. De zestienklepper maakt weliswaar behoorlijk veel toeren als je er tempo in wilt brengen, maar hij blijft zelfs dan opvallend stil. Het past bij het karakter van de auto. De Japanse sedan is zeker geen sportieveling, maar levert best aardige prestaties en blijft goedmoedig zijn werk doen. Dat alles bij een redelijk bescheiden benzineverbruik.
Verrassender is het weggedrag. Het onderstel biedt redelijk wat comfort, maar toch helt de auto in bochten niet al te enthousiast over en ligt hij veel strakker dan je aan de hand van zijn uiterlijk zou denken. Hij volgt solide zijn koers en als je ietwat overmoedig een bocht induikt, laat hij zich gemakkelijk corrigeren door even het gas los te laten. De besturing voelt aan als die van een kostbaarder auto: voorspelbaar en direct, zonder meteen nerveus te reageren.