Test: Opel Frontera - Verfrissende nieuwkomer die gelukkig verschilt van de Citroën C3 Aircross

Een Opel Frontera, wat was dat ook alweer?

Tussen 1992 en 2004 stond de Opel Frontera in de showroom, verdeeld over twee generaties die allebei gebaseerd waren op de Isuzu MU. Die belandde in Duitsland als gevolg van de goede relatie tussen Isuzu en Opels moederbedrijf General Motors. Frontera’s van deze eerdere lichting waren meer terreinauto’s dan SUV’s, ze hadden een ladderchassis en in lengterichting geplaatste motoren.

En wat heeft de Frontera daarmee te maken?

Je raadt het al: met die Frontera heeft de nieuwe niets te maken. De nieuwe Frontera is een B-segment cross-over en in feite de opvolger van de Crossland. Wel schuift Opel het model iets verder van de Mokka af. Die is kleiner maar duurder en wordt gepresenteerd als een hoogwaardiger en hipper alternatief; de Frontera is vooral nuchter en met de hand op de knip ontworpen. Dit is dan ook een auto op het Smart Car-platform, dat met de Citroën C3 werd gelanceerd en ons ook al de C3 Aircross en de Fiat Grande Panda bracht. Het is vooral de C3 Aircross waarmee de Frontera veel deelt. Sterker nog: dit is in feite dezelfde auto, al heeft de Frontera een geheel eigen kop en kont en is het achterste zijruitje ook wat anders van vorm. De opvallende witte, stalen wielen van de foto-auto zijn ook exclusief voor de Opel, maar zullen als optie op instapversie Edition vermoedelijk zeldzaam blijven.

Zijn de Frontera en de Citroën C3 Aircross vanbinnen hetzelfde?

Vanbinnen verschillen de Frontera en de C3 Aircross als dag en nacht, althans voorin. De C3 heeft een vrij minimalistisch en nagenoeg symmetrisch dashboard en een eenvoudig monochroom schermpje als instrumentarium, de Frontera heeft een volwaardig en herkenbaar Opel-interieur. Dat omvat onder meer een groot kleurenscherm achter het stuur dat samen met het touchscreen één geheel lijkt te vormen. Het gecombineerde infotainmentsysteem is helder en overzichtelijk, maar ook een stuk eenvoudiger dan bij andere Opels. Vitale functies zijn nog gewoon met knoppen te bedienen en dat is logisch, want het aanraakscherm zit er bij de basisversie helemaal niet in. Hier vind je dan slechts een zwart, glimmend paneel en een telefoonhouder, verre van fraai.

Wanneer krijg je het touchscreen dan wel?

Het touchscreen is als onderdeel van een optiepakket wel te bestellen op basisversie Edition en nu het daar toch over gaat: buiten die Edition levert Opel alleen de GS. Dat is de nieuwe norm bij dit merk, dat de zaken zo lekker overzichtelijk houdt. De GS heeft meegespoten buitenspiegels, lichtmetaal, led-achterlichten en privacy glass, maar ook fraaier afgewerkte deurpanelen en een iets meer luxe aan boord. Dat de Frontera goedkoop moest blijven, blijkt evengoed uit het feit dat bepaalde zaken simpelweg niet leverbaar zijn. Dit geldt bijvoorbeeld voor een open dak, adaptieve cruisecontrol en een startknop: in de Frontera draai je nog gewoon een sleutel om.

Zie je heel erg dat de Frontera scherp geprijsd is?

De afwerking van het interieur is prima en er zijn wat geinige details, zoals een elastiek dat kan dienen om grotere zaken vast te zetten in het vak dat ook de bekerhouders herbergt. Dat vrijwel het gehele interieur is opgebouwd uit harde plastics, vergeven we de Frontera vanwege zijn relatief lage prijs en omdat de gebruikte kunststoffen prima ogen. De Smart Car-basis is geschikt voor zowel elektrische aandrijving als brandstofmotoren en Opel maakt daar volop gebruik van. Vanaf het begin is er een elektrische Frontera (zie kader), maar wij rijden onze eerste kilometers met de (mild-)Hybrid-variant. Die heeft de inmiddels bekende, 136 pk sterke aandrijflijn die bestaat uit een 1,2-liter driecilinder (met distributieketting), een automatische zesbak met dubbele koppeling en een elektromotortje en brengt met enthousiasme gang in de compacte Frontera.

Hoe is de motor?

De koppelrijke motor is lekker bij de les en werkt goed samen met de automaat, maar laat nog steeds wel vrij nadrukkelijk zijn driecilinderroffel horen. Een mogelijkheid om zelf te schakelen ontbreekt, voor bergaf is er alleen een ‘L’-stand waarmee de auto wat meer op de motor remt. Opel heeft er duidelijk zijn eigen draai aan gegeven en dat resulteert in een auto die wat steviger geveerd is en iets communicatiever stuurt dan we van Citroëns gewend zijn, al ligt de nadruk nog steeds op comfort. Duits comfort, wel te verstaan, van het soort dat de gevolgen van een drempel zo snel mogelijk wegwerkt door koetsbewegingen weg te dempen.

Hoe groot is de nieuwe Frontera?

De nieuwe Frontera is met 4,39 meter 27 centimeter korter dan de Frontera van twintig jaar geleden, maar nog altijd vrij lang voor een cross-over in het B-segment. Samen met de vierkante carrosserie en vrijwel verticale achterklep resulteert dat in de grote kracht van dit model: lekker veel ruimte. Met de dubbele bodem in de laagste stand en onder de hoedenplank gaat er al 460 liter mee, met de bank plat wordt dat maximaal 1.600 liter. Dat is veel meer dan een Crossland (tot 1.255 liter) en zelfs nog ietsje meer dan de Renault Symbioz, die als verlengde Captur wat concept betreft best wel op de Frontera lijkt.

Is de Frontera een zevenzitter?

De Frontera biedt zelfs zoveel ruimte, dat Opel het aandurft hem met een derde zitrij aan te bieden. Die bank kunnen we nog niet op de proef stellen, maar van de C3 Aircross weten we dat er behoorlijke nadelen aan kleven. Om te beginnen is het er krap, heel krap. Naar buiten kijken behoort door de enorme raamstijl nauwelijks tot de mogelijkheden en de extra bank snoept zomaar 130 liter bagageruimte weg. Bovendien staat de tweede zitrij bij de zevenzitter noodgedwongen een stuk verder naar voren , zodat het ook daar veel minder riant is dan in de vijfzits variant. Jammer, want in die vijfzitter is het bijzonder goed toeven. Aan hoofd- en beenruimte is geen enkel gebrek en de zithouding is door de relatief hoge bank ook fijn. Althans, in de benzineversie: de Frontera Electric heeft een veel hogere vloer en is er als gevolg daarvan ook niet als zevenzitter.

En hoe zit het met de elektrische Frontera?

Die elektrische versie is vooralsnog de goedkoopste Frontera, maar de €500 meerprijs voor de Hybrid is te overzien. De basisprijs ligt in beide gevallen onder de 31 mille; een exemplaar met wat fijne opties gaat snel richting de 35. Zo ‘budget’ als een Dacia Jogger is de Frontera daarmee zeker niet, maar naar hedendaagse maatstaven is dit een nette prijs voor zoveel auto. De sterk uiteenlopende aandrijflijnen, het ruime interieur en de mogelijkheid tot een derde zitrij maken de Frontera (samen met de Aircross) een bijzondere aanbieding in dit segment. De auto onderscheidt zich niet met gekke designfratsen of holle marketing-kreten van zijn concurrenten, maar met nuchtere, meetbare voordelen. Verfrissend!