Suzuki Alto 1.1 GLX (2004)

In de kleine klasse is het een strijd om centimeters. Een centimetertje erbij in de breedte kan een gigantisch verschil maken. En juist in de breedte schiet de kleine, ranke Japanner toch wat tekort. De buitenafmetingen zijn natuurlijk uiteindelijk van ondergeschikt belang, maar wat er vanbinnen overblijft – dát telt. Zo zitten in de Alto de knopjes van de elektrisch bedienbare ruiten áchter elkaar. Simpelweg omdat ze náást elkaar een bredere armsteun nodig zouden hebben, die nóg meer in de weg zou zitten. En de voorruit van de Alto staat nogal dicht bij de inzittenden, waardoor de Japanner een wat benauwde indruk maakt.

Wie boodschappen gaat laden, merkt dat de Alto een onhandig gevormde kofferbak heeft. Uiteraard kun je de bagageruimte uitbreiden door de achterbank neer te klappen. In de Suzuki kun je de leuning alleen in twee delen neerklappen. Gaan volwassenen op de achterbank zitten, dan profiteren ze van de vijf deuren die standaard zijn. Maar ruim is het achterin in geen geval, je knieën zitten strak tegen de leuning van de voorstoel. De bestuurder heeft die knieën echt in z'n rug zitten.

Elektrisch bedienbare ruiten, stuurbekrachtiging, centrale vergrendeling – dat is tegenwoordig allemaal standaard, ook op 'goedkope' auto's. Maar de spiegels van de Alto moet je nog wel met ouderwetse spierkracht verstellen. In het interieur van de Alto valt op dat het merkteken van Suzuki nérgens is te vinden – zelfs niet op het stuurwiel. Zal wel komen doordat deze auto in andere werelddelen onder andere namen wordt verkocht.

Kraak nog smaak
Ook opvallend is de toerenteller, die tot wel 10.000 toeren doorloopt. Totaal zinloos, want het rode gebied begint net over de helft, bij 6.500 tpm. De Alto heeft een dashboard waar kraak noch smaak aan is. Het is gemaakt van 'voordelige kunststof' en is zeer functioneel van vorm. Een groot voordeel van de Alto is wel de fijne zitpositie. Het stuur staat lekker rechtop voor je en de versnellingspook staat perfect binnen handbereik. Maar de stoelen bieden te weinig steun en ze zijn te kort en te smal. Maar laten we reëel zijn, van 'stadsautootjes' als deze hoef je geen rijeigenschappen en comfort te verwachten zoals je die van een flinke middenklasser verwacht. Het mag er dus best wel wat rumoeriger, wat benauwder en wat wiebeliger aan toe gaan.

Hard werken
Maar met de Alto kun je toch eigenlijk ook prima de snelweg op, hoewel je je door z'n krappe binnenafmetingen wat minder zeker zult voelen. Zijn topsnelheid is 155 km/h en de sprint van 0 naar 100 km/h legt hij af in 12,8 seconden. De besturing van de Japanner is nogal indirect, waardoor je behoorlijk moet draaien aan het stuurtje. Een ritje door de stad is daardoor dus hard werken voor de Alto-bestuurder. Op de slalom heeft Suzuki een sterke neiging om over z'n voorwielen weg te glijden, maar op de remproef slaagt hij met vlag en wimpel. Standaard ABS zorgt ervoor dat je gewoon vol op het rempedaal kunt staan.
De Suzuki Alto 1.1 GLX kost 8.995 euro. Hij is klein, smal en doet vanbinnen gedateerd aan. Daar doen z'n scherpe prijs en het ABS niets aan.