Praktijkervaring Suzuki Ignis: mini-SUV beoordeeld door gebruikers

De Suzuki Ignis trekt zich weinig aan van klassen en opereert op de grens tussen A- en B-segment, terwijl Suzuki hem graag ‘dé ultracompacte SUV’ noemt. Het motorenaanbod is overzichtelijk, met altijd een 1,2-liter viercilinder die al dan niet is gekoppeld aan 24 volt mild-hybride techniek. Ook opvallend: niet elke automaat heeft dezelfde transmissie. Kreeg je tot 2020 een gerobotiseerde handbak, daarna koos Suzuki voor een volwaardige cvt. Maar misschien wel het bijzonderste is de Ignis Allgrip. Jawel, dit kleintje was er desgewenst met vierwielaandrijving! 

Praktische Ignis? 

Hij mag zich dan niet zoveel aantrekken van wat andere modellen bieden, eigenaren zijn wel te spreken over Suzuki’s keuzes, die vooral achterpassagiers aan een heel aardige zit helpen. “2 zeeeeeeer ruime zitplaatsen voor passagiers”, schrijft een Ignis 1.2-rijder enthousiast, “daar kan een auto uit het a-, b- of zelfs sommige uit het c- en d-segment niet tegen op.” Ook over de bagageruimte is deze bestuurder te spreken. “Ruime kofferbak, welke door het verplaatsen van de tweedelige achterbank nog ruimer kan worden.”  

Voor vakantietrips naar Frankrijk blijkt de Ignis eveneens te voldoen, tenminste volgens de eigenaar van een boswachtergroen exemplaar. “Wij zijn met drie personen geweest, waarvan er 2 tussen de 1,80 en 1,90 meter lang zijn. Zij hebben beide prima (ruim genoeg) kunnen zitten. Bagage (kleding/kleine etensvoorraad en spelletjes) ging ook prima mee.” Het zitmeubilair kon eveneens op goedkeuring rekenen. “Ook de stoelen zaten prima op zo'n lange rit, ik stapte nog redelijk fit uit.” Een 1.2 Smart Hybrid Stijl-rijder benadrukt nog een slimmigheid: “Voor mensen die moeilijk kunnen instappen is deze auto erg fijn; een hoge zit en de deuren kunnen nagenoeg 90 graden haaks open. Ook met spullen op de achterbank zetten is dat superhandig.” 

Beoordeling weggedrag 

De Suzuki Ignis wordt zo te zien weinig gekocht door veelrijders, onze reviewers behoren in ieder geval niet tot deze categorie. De volgende 1.2 Smart Hybrid-rijder benadrukt dat, en beschrijft de ervaringen. “De auto is erg licht en is erg zacht afgeveerd, toch gaat de auto soepel over de lage drempels op 60 wegen in de omgeving van het dorp waar ik woon”, luidt de eerste indruk. Die gaat verder: “De ritjes over de snelweg gaven me bij 120 km/u zeker geen onveilig gevoel. Ik rij een kleine auto omdat ik vooral in de buurt rijd en de Ignis is een echte fijne stadsauto. Vanwege de hoogte is het in stormachtig weer een beetje windgevoelig op de open vlakte buiten het dorp of de stad.” Ook een andere ‘in de buurt’-rijder is tevreden en vat dat als volgt samen: “Het motorvermogen / de cvt / het veergedrag / het verbruik / de draaicirkel / de stuur-reactie / het zicht rondom en het hoog op de wielen staan maken het een echt ideaal stadsautootje, dat mij op de B-wegen ook totaal niet heeft teleurgesteld.” 

De koper van een vierwielaangedreven Ignis Smart Hybrid uit 2020 beschrijft twee heel uiteenlopende situaties. “De auto rijdt plezierig, kan goed meekomen in ‘t verkeer en hij is behoorlijk stil”, luidt de algemene conclusie. “In de stad moet je hem behoorlijk op toeren houden maar dan is hij ook lekker fel. Het enige minpunt tot nu toe is dat hij nogal licht stuurt, waardoor je snel wat zwabbert op de weg. Twee handen aan 't stuur is prettiger, wat ik als luie bestuurder vaak nalaat.” Dan gaan we de hoogte in. “Bergopwaarts gaat het ook prima, alleen op steile passages moet je soms terugschakelen want anders verlies je snelheid. Bergafwaarts doet hij het beter dan de meeste andere auto's die ik gehad heb, door de hybride accu die wordt geladen als je het gas loslaat remt hij al wat af.” 

Dat van die sterke stuurbekrachtiging lezen we vaker. “De auto rijdt als nieuw, erg licht en soepel”, vindt de eigenaar van een jonge occasion. “De stuurbekrachtiging was eerst iets onwennig, leek wat vager dan de Trevis, maar de Ignis stuurt een stuk lichter dan onze Toyota Urban Cruiser.” Een 1.2 Smart Hybrid cvt-rijder geeft tenslotte aan hoe de Ignis wordt gebruikt. “Dit wagentje is een uitstekende tweede wagen voor een klein gezin. De automaat rijdt fijn en is zeer zuinig (4.6l/100km). Men heeft het gevoel dat men met een grotere wagen rijdt en kan ook op de autobaan mee met het verkeer. Maar habitat ligt in het stadsverkeer.” Ook deze eigenaar sluit af met een vergelijking: “Ignis rijdt veel aangenamer dan Nissan Pixo van 2009.” 

Robot versus cvt 

Hierboven las je al dat de cvt-automaat goed bevalt, ook een tweede rijder ervaart dat. “De Ignis rijdt lekker soepel met de cvt-automaat. Het is gasgeven en sturen, heerlijk voor een auto in de Randstad met de nodige files. Hij is snel genoeg om lekker mee te komen op de snelweg, bij het van baan wisselen en invoegen.” Voor de gerobotiseerde handbak lijkt dat minder te gelden. “Semi-automaat zelf laten schakelen is niet prettig”, schrijft de eigenaar die met zo’n transmissie in het rond rijdt in een reactie onder zijn review, “daarom schakelen we ook manueel. Voetje heel even van het gas, schakelen en nagenoeg zonder schokje naar een hogere versnelling en bij het afremmen schakelt de auto zonder schokken terug. Echt fijn dat de koppeling – die niet in de auto zit – niet nodig is.” 

Onderhoud, storingen en irritaties 

Onze Ignis-rijders zijn nog niet geconfronteerd met onverwachte kosten, klachten gaan voornamelijk over het infotainment. “Bij aflevering wilde ik bij uitleg over het navigatiesysteem het huisadres intoetsen. Straat of wijk bleek er niet in te staan. Ook een ander adres in een andere 15-jarig bestaande straat was onvindbaar. Navigatie volstrekt verouderd”, schrijft een rijder die verder blijkbaar volledig tevreden is met zijn Ignis. Het is niet de enige bestuurder met klachten op dit gebied. “De navigatie vind ik niet zo goed, ik gebruik daarvoor nog steeds altijd Waze. Het multimediascherm met touchscreen is duidelijk en simpel. Apple CarPlay werkt perfect en snel”, laat een ander weten. De bestuurder van één van de eerste Ignissen, een Intro-uitvoering, heeft te maken met een weigerachtige radio. “Mijn DAB+ optie is wel geïnstalleerd, maar doet het nog niet helemaal zoals het hoort. Ik verwacht zeker nog enige software-updates.” 

Het lijkt erop dat Suzuki met deze eigenwijze auto precies de juiste doelgroep weet aan te spreken. De niet-veelrijder is overwegend zeer tevreden met de auto, en als er eens een langere rit gemaakt moet worden stelt de ‘mini-SUV niet teleur. Het meest teleurstellend lijkt het infotainment te zijn, maar ook rijden met de gerobotiseerde handbak van de eerste jaren lijkt geen onverdeeld genoegen. Toch lijkt het zonde dat de Ignis van het toneel verdwijnt. Hij mag dan niet in een hokje passen, er is wel vraag naar wat hij te bieden heeft.