Opel Ampera - 2012 - 311.848 km - Klokje Rond

Clarence Kalaykhan was eigenlijk op zoek naar een BMW 1-serie, maar kwam uiteindelijk thuis met iets geheel anders: een Opel Ampera. “Ik heb hem gekocht omdat de prijs gunstig was. En achteraf bezien heeft het ook wel wat om hem te kunnen opladen en elektrisch door de stad te rijden, want ik woon middenin Rotterdam. Ik heb de auto gekocht van de eerste eigenaar. Dat was iemand met een eigen zaak die hem natuurlijk om de gunstige bijtelling heeft gereden. Hij rijdt nu in een Hyundai Kona Electric.”

De grote vraag bij deze auto is of het te merken is dat de accu’s aan het degenereren zijn. “Ik heb hem nog niet zo lang, dus precies weet ik het niet. Maar zelfs in de koude maanden had ik een elektrische actieradius van 42 kilometer. Volgens mij is dat nog steeds hetzelfde als toen hij nieuw was.” Hoewel Clarence min of meer per ongeluk in deze semi-elektrische auto terechtkwam, is hij inmiddels wel een fanaticus. “Ik maak er een sport van om zo veel mogelijk elektrisch te rijden. Toen het echt koud was, zat ik met een muts op en handschoenen aan in de auto om de verwarming niet te hoeven aanzetten. Dan krijg je weer een paar kilometer actieradius cadeau”, lacht hij.

LIJK UIT DE KAST

Grote plannen met zijn Ampera heeft hij niet. “Al wil ik binnenkort wel de hele auto eens laten polijsten en de bumpers recht laten hangen. Daar zal hij een stuk van opknappen.” Nu de Ampera in de handen van Clarence is, krijgt de auto een stuk rustiger leven. “Ik denk dat ik zo’n 15.000 kilometer per jaar rijd. Dat is voornamelijk in en rondom de stad. Daar is deze auto dus uitstekend geschikt voor.”

Kort na de aanschaf viel er al meteen een lijk uit de kast. “Het bleek dat de klepdekselpakking lekte en moest worden vervangen. Dat leverde een factuur van bijna duizend euro op.” Als bewijs trekt Clarence die uit zijn tas. Joep Schuurman hoort daar van op: “Opel-onderdelen zijn best duur, maar verder houd ik het op een halfuurtje of drie kwartier sleutelen. Als ik die rekening zo zie, hebben ze je flink bij je poot gehad.”

Na zijn proefrit is onze techneut onverdeeld positief over de Ampera. “Ik durf best te beweren dat dit de lekkerste Opel is die ik in jaren heb gereden.” Als de motorkap opengaat, verandert zijn mening nog altijd niet. “ Mooi hoor. Ik zie inderdaad een nieuwe klepdekselpakking, maar verder is er maar weinig gesleuteld aan deze auto; ik zie nauwelijks nieuwe onderdelen. Als je daar wat beter over nadenkt, is dat niet verbazend. Deze auto rijdt voornamelijk op de elektromotor, dus die verbrandingmotor doet maar de helft. Die zal alles bij elkaar zo’n 150.000 kilometer hebben gedraaid.”

Als we eenmaal onder de auto staan, is Joep verbaasd. “Moet je eens zien: deze auto heeft een stalen brandstoftank! Het is een hele tijd geleden dat ik zoiets ben tegengekomen. Het is een bewijs dat bij de ontwikkeling van deze auto het gewicht niet echt een rol speelde.” Dat zou inderdaad kunnen, want deze Opel is uiteindelijk helemaal geen Europees product. Het is een rasechte Amerikaan; een zustermodel van de Chevrolet Volt. Maar daar houdt de verbazing van Joep niet op. “Deze auto is van 2012, een jonkie voor Klokje Rond-begrippen. Maar moet je eens zien hoe verroest hij al is. Op alle hoekjes en randjes is al roest te zien. Hij zal heus nog wel tien jaar meegaan, maar daarna zal hij door de roest door zijn hoeven zakken.”

HYBRIDEKWAAL

Joep speurt kritisch verder. Hij stuit op een handremkabel met een gescheurde mantel. “Dat wordt een afkeurpunt bij de volgende apk. Deze auto heeft een automaat, dus de handrem gebruik je nauwelijks. Ik zou daar nu voorzichtig mee zijn, want het zou best kunnen dat hij niet meer ontgrendelt.” We gaan door naar de ophanging. Daar blijkt de Ampera een echte hybridekwaal onder de leden te hebben. “Hybriderijders remmen niet. Een auto als deze begint met remmen op de elektromotor om remenergie te herwinnen. Daarna worden de remschijven pas aangesproken. Hier is goed te zien wat daarvan het gevolg is: de remschijven hebben roestige randen. Aan de binnenkant zijn die nog groter dan aan de buitenkant. Ook dat wordt een kostenpost voor de volgende apk. Aan de rechter achterkant lijkt de schijf zelfs al vastgeroest in het remzadel. Die is echt afgeschreven.” Dat geeft te denken.

Clarence kocht zijn Ampera voor een vriendelijke prijs, maar was al meteen aan de beurt voor een klepdekselpakking, nieuwe remschijven en dito handremkabel. Bij elkaar kostte dat meer dan tweeduizend euro. We vragen ons af of zijn hybride wel zo’n goede koop is geweest. Kopers die een gebruikte Ampera ambiëren, weten in elk geval waarop ze moeten letten.

DE MENING VAN CARREC TECHNOCENTER

“Ondanks de aandachtspunten krijgt de Ampera wel een duim. Als de rem rechtsachter en de handremkabel goed zijn, dan verdient hij zelfs duimpjes. Als deze auto representatief is voor de bouwkwaliteit van alle Ampera’s, dan is wel pijnlijk duidelijk dat ze niet voor de eeuwigheid zijn gebouwd. Roest zal ze vrij vlot achterhalen.”