Mitsubishi Outlander 2.4 4WD Instyle (2009)

Met zijn scherp gelijnde koets blijkt de Outlander de tand des tijds vooralsnog redelijk te doorstaan. Alleen de wat ongelukkige materiaalkeuze in het interieur verraadt zijn vorderende leeftijd. Zo lijkt het gehele dashboard opgetrokken te zijn uit één massief blok grijs plastic. Dat ziet er wel heel erg kaal uit, waardoor het interieur zelfs in de topversie niet het idee geeft dat je in een luxe auto zit. Overigens betekent dat zeker niet dat de uitrusting van deze topversie armoedig is, maar de auto weet het gewoon niet over te brengen. Tekenend voor dat gevoelsmatige gebrek aan verwennerij zijn de klokken, die gewoon té plastic ogen.

Wat dan wel weer voor de Outlander spreekt, is dat de Japanner standaard zeven zitplaatsen aan boord heeft. De achterste twee zitplaatsen laten zich bovendien in de vloer wegklappen, zodat je niet hoeft te slepen met stoelen als je eens wat meer bagageruimte nodig hebt. De achterbank laat zich met behulp van een hendel wegklappen. Hij klapt echter niet helemaal weg, maar naar voren toe. Dat gaat ten koste van de beschikbare bagageruimte, hoewel je met 1.691 liter nu ook weer niet bepaald onderbedeeld bent. Op de achterbank zit je door het glazen schuif/kanteldak redelijk snel met je kruin tegen het dak aan, maar beenruimte heb je, mits de voorpassagiers geen reuzen zijn, meer dan voldoende.

Passende transmissie

De Mitsubishi is voorzien van een continu variabele transmissie en daar zijn we behoorlijk enthousiast over. De Outlander reageert intuïtief op commando's van je gasvoet. Hij is niet stroperig en ook niet agressief, maar bewandelt precies de gulden middenweg. Hiermee bewijst Mitsubishi dat een CVT absoluut een passende transmissie kan zijn voor dit type auto. Hij maakt de Outlander vlot genoeg en op constant tempo houdt hij het motortoerental prettig laag. De motor is wel wat rumoerig bij vol accelereren, maar gedraagt zich over het geheel genomen heel beschaafd. Helaas is het brandstofverbruik van de Outlander erg fors; met 1 op 8,9 blijft hij fors achter bij de fabrieksopgave.

Ook wat het onderstel betreft blijkt Mitsubishi gekozen te hebben voor de middenweg. De Outlander is niet echt scherp en lichtvoetig, maar ook weer niet overdreven sportief. Je voelt goed wat er onder de wielen gebeurt en desgewenst legt de Outlander de nodige dynamiek aan de dag. De voorwielen hebben het af en toe wel zwaar met de 170 pk die ze aan het wegdek door moeten geven, maar dan schakelen de achterwielen bij om de auto toch veilig de hoek om te loodsen. In bochten ligt de Outlander mooi stabiel en is hij moeilijk uit het spoor te krijgen. Toch is de auto niet vermoeiend op slecht wegdek.

Al met al is de Outlander dus een prima auto, maar we hebben wel een paar kanttekeningen. De eerste daarvan is de afwezigheid van axiale stuurverstelling, die op een auto uit deze prijsklasse eigenlijk niet mag ontbreken. Hierdoor zit je een beetje vreemd achter het stuur; niet direct slecht, maar het had beter gekund; een gemiste kans dus. Ook is er op snelwegtempo een vervelende ruis hoorbaar linksvoor; dat stoort op de lange termijn behoorlijk. Maar eerlijk is eerlijk, als de rest van het weggedrag niet zo goed was, viel het waarschijnlijk niet op.