Mercedes-Benz ML 430 (2000)

Eigenlijk is de ML een beetje onopvallende wagen. Om nu te stellen dat er niemand omkijkt naar de M-klasse, is overdreven, maar je kunt merken dat de auto al wat langer meehobbelt. Over het uiterlijk kunnen we kort zijn: het is veel meer terreinwagenachtig dan dat van bijvoorbeeld een BMW X5. "n Tikkeltje grof, wat robuuster en ook wat ronder. Maar: je komt wel even met iets aanzetten.
Voorin biedt hij volop ruimte. De elektrisch verstelbare stoelen zitten goed en staan comfortabel ver uit elkaar, je hebt als bestuurder niet het gevoel ingebouwd te zitten. Daarbij is de zitpositie niet slecht maar minder bestuurdersgericht dan bijvoorbeeld in de BMW X5. Vanaf de bestuurderspost is het overigens tobben met het uitzicht naar achteren. De bediening is puur Mercedes: wat lomp en goedmoedig. Hij stuurt licht en indirect, zoals in "echte" terreinauto"s vaker voorkomt. Schakelen, daar doen we niet aan: we hebben een vijftraps automaat tot onze beschikking.
De ML stuurt 50% van het motorvermogen naar de voorwielen, de andere helft naar de achterwielen. Verder is de auto natuurlijk voorzien van ABS en het beroemde ESP-stabiliteitssysteem. En dan heeft die Mercedes nog dat nuttige "low range-knopje". Dat maakt grootse terreinprestaties mogelijk. Dan heeft de Mercedes ook nog eens een intelligente automatische vijfbak. Die past z"n schakelgedrag aan op het rechtervoet-gedrag van de bestuurder.

Waar zullen we gaan tanken?

Wie op pad gaat voor een fikse rit, moet echt z"n planning aanpassen: vertrek minimaal met een 2 stop-strategie. Want deze ML lust "m! Het levert mooie extreme verbruikscijfers op, veel Airmiles ook, maar je krijgt er gelukkig wat voor terug. De meeste GTI"s rijd je namelijk suf met je SUV. En ook in bochtenwerk kan zo"n hete hatch gewoon klop krijgen van zo"n giga-SUV. De ML 430 brult angstaanjagend en donker als je gaat kickdownen (geforceerd terugschakelen). En zet prima prestaties neer. Nee, die 430 staat z"n mannetje en hij kan bovendien veel trekken.
In bochtenwerk voelt de auto niet zo stijf en strak aan, de indirecte besturing werkt dan ook al niet mee en verder is de ML zo soepel (zacht, week, Amerikaans) geveerd dat de auto heus wil gaan hangen en op hobbels flink nadeint. Dat maakt "m veel meer tot een "cruiser" dan een "racer".
Op de achterbank is er meer dan genoeg been- en hoofdruimte. Ook de kofferruimte is op niveau. De achterklep van de ML is erg groot en zwaar, waardoor in een keer goed dichtslaan een behoorlijk stevige klus is. Kleine kinderen, grote pubers, zakenrelaties, het kan allemaal mee in dit stel en da"s mooi meegenomen. De Mercedes biedt volop ruimte. Er is zelfs nog een zevenzitter van te maken.
Wat maakt deze auto uniek? Hij biedt extra gebruiksmogelijkheden dankzij allrad ofwel vierwielaandrijving. Jazeker, je zou het zomaar vergeten maar auto"s als de ML 430 zijn niet alleen luxe, snel, ruim en comfortabel genoeg, ze zijn ook nog eens inzetbaar op onverhard. Hij kan dus alles. Georg Kacher en Gerald Czajka van ons zusterblad AutoBild stuurden voor ons de ML het terrein in. Toen bleek: de M-klasse is bijna zo goed als de beroemde Geländewagen. Wie een SUV zoekt met behoorlijke terreincapaciteiten zit bij voorbaat vast aan de Benz.

Van mindere kwaliteit

Mercedes heeft jaren geleden gekozen voor een allesomvattende filosofie: luxe, ruimte, comfort - ja natuurlijk - maar een SUV moet alles bieden, dus ook terreinvaardigheid. En dat betekent dat de Benz op de weg wat steekjes laat vallen. Ook in de bediening en handelbaarheid vinden we de ML niet optimaal en er is nog iets dat ons opvalt. De kwaliteitsuitstraling binnen in de Mercedes (gebruikte materialen, afwerking, bijgeluiden) komt minder over dan we van andere Mercedessen gewend zijn. Dat zou iets met de Amerikaanse productie te maken kunnen hebben.
Tot slot: de sterkste punten van de ML hebben niets met die kolossale achtcilindermotor onder de kap te maken. Dat betekent dat er ook minder dure alternatieven zijn in de vorm van bescheidener motoren. Goed nieuws, toch?