Test: Maserati MC20

Het voelt tegenstrijdig. Bij alle grote automerken ligt de nadruk op hun elektrische toekomst. We worden als pers overspoeld met nieuwe, volledig elektrische modellen en plug-in hybrides.

En wat doet Maserati? Dat brengt mij naar een circuit net buiten Modena om te rijden met de MC20. Een gloednieuwe supercar met een 630 pk sterke benzinemotor. De enige accu die erin zit, dient voor de verlichting en de stoelverwarming. De auto is helemaal nieuw, is volledig door Maserati zelf ontwikkeld en kent geen harde voorganger. Als we de zeventien jaar oude en gelimiteerde Maserati MC12 (op basis van de Ferrari Enzo) niet meerekenen, moeten we diep het verleden in om de laatste pure sportwagen van het merk te vinden. We moeten terug naar de jaren 70, toen modellen als de Maserati Bora en Merak de eer van het merk hooghielden. In het heden is de SUV Levante met afstand de best verkochte Maserati, dat niet voor niets plannen heeft om op korte termijn met een tweede, kleinere SUV te komen, al dan niet volledig elektrisch. Daar zit de toekomst.

Maar ik sta nu te kijken naar een prachtig benzinemonster. Een auto die nog zonder te rijden in elk geval imponeert. Het design is wonderschoon en de auto is in het echt beslist groter dan hij op de foto’s lijkt. De carbon-monocoque en de aluminium subframes houden hem licht en de gave vleugeldeuren dienen een groter doel dan de coolfactor verhogen. Ze helpen om ruimte te creëren om over de gigantische carbon dorpels te stappen, want dagelijks gebruik van de MC20 is voor het merk net zo belangrijk als circuitcapaciteiten.

ELEKTRISCHE VERSIE

Maar eerst vragen we aan de ontwikkelaars wat nu eigenlijk het doel is van deze auto in deze tijd. Een opengewerkt platform in een technische ruimte verklapt een deel van het antwoord: waar in de auto buiten een nieuwe V6 ligt, zien we daar een elektromotor. Kijken we naar de voortrein, dan zien we er daar nog een. De MC20 beschikt over meer dan benzinekracht. “Ondanks het feit dat Maserati nu bekend staat om zijn luxe en lifestyle, ligt onze geschiedenis nog altijd in de racerij”, verklaart chief commercial officer Bernard Loire. “Daarom willen we de nieuwe levensfase van Maserati ingaan met een auto die een eerbetoon brengt aan dat verleden. Een rasechte supercar met de performance en styling die je van een Maserati verwacht. Maar die ondertussen ook klaar is voor de toekomst. Want ja, er komt ook een elektrische versie. Die krijgt vierwielaandrijving en moet binnen twee jaar leverbaar zijn.” Volgens de onderstelontwikkelaars moet die EV niet alleen dezelfde prestaties, maar ook hetzelfde rijgevoel bieden als de MC20 met benzinemotor. Door die versies straks naast elkaar te leveren wil Maserati zijn nieuwe, deels elektrische, toekomst beginnen met vuurwerk in de vorm van deze nieuwe halo-car.

F1-TECHNIEK

Eerst maar eens proberen hoe de auto voelt die ouderwets benzine gebruikt. Nou ja, ouderwets. De nieuwe V6 heeft voorkamer ontsteking: een in de F1 gebruikte techniek die zorgt voor betere verbranding. Ondanks het compacte formaat en de ‘slechts’ 3.000 cc aan inhoud perst de hoogtoerige twinturbomotor er 630 pk uit. Genoeg om ons op het erg compacte Autodromo di Modena voorwaarts te stuwen. Vanuit stilstand tot 100 km/h in krap 2,9 tellen en de 200 in 8,8 is serieus snel. De bak met dubbele koppeling reageert goed, de besturing is Italiaans licht. Wat wel opvalt, is dat de auto niet de extreme nervositeit en directheid heeft die Ferrari zo kenmerkt, waarmee snel duidelijk wordt dat de MC20 ook niet de nieuwe Ferrari Dino is waar een tijdlang sprake van was. Ja, de auto duikt wel in het gat onder de Ferrari F8, waar auto’s zitten als de P orsche 911 Turbo S en de McLaren Artura. Maar met zijn eigen persoonlijkheid en rijgevoel.

De remmen zijn wel opvallend agressief en wat lastig doseerbaar. Het doet denken aan keramische remmen toen deze net op supercars werden ingevoerd. Eerst wat zacht en vervolgens moet je na een moment van schrik net zo hard doortrappen als in een WTCC-auto. De stopkracht is op dat moment vrij bizar voor een straatauto. Op zich is dat prettig op dit krappe circuit met weinig uitloop waar de auto ondanks de korte rechte stukken wel flinke snelheden weet te halen, maar je zult flink wat rondjes nodig hebben om de mix te vinden tussen rechtdoor schieten of juist ver voor de bocht al veel te langzaam gaan.

WET-STAND

Dan door naar de openbare weg, terwijl inmiddels duidelijk is waarom dit deel van Italië zo groen is. De lichte druppels tijdens de laatste rondjes van mijn circuitsessie zijn inmiddels een extreme hoosbui geworden. De enkele ruitenwisser in DTM-stijl zorgt voor zicht, en de elektrische achteruitkijkspiegel helpt me te zien wat er achter mij gebeurt, iets wat vanwege de minieme achterruit met droog weer al bijna niet lukt als je de gewone spiegel gebruikt. Diepe plassen op de doorgaande wegen zorgen voor listige omstandigheden en voorlopig laten we de keuzeknop in ‘Wet’ staan. Dit belooft weinig goeds. Maar het lot besluit dat dit geen doen is en verandert het hozen in rustige regen als we de groene heuvels in duiken. Nu kunnen we de sportstand ook gebruiken.

We kennen de krappe wegen van Ferrari-intro’s die vaak in hetzelfde gebied zijn; dat merk zit immers maar 20 kilometer verderop. Al snel blijkt dit tot overeenkomsten te leiden. Want ja, zonder twijfel is de MC20 een auto met een heel eigen karakter. Hij is iets rustiger en meer toegankelijk dan een Ferrari met middenmotor, die je altijd echt moet temmen. Maar beide merken ontwerpen hun auto’s duidelijk met deze slechte wegen in het achterhoofd. De gaten en scheuren in het asfalt in combinatie met het natte weer geven de MC20 echt de kans om te excelleren. Want allemachtig, wat kun je hárd gaan op dit wegdek. Het onderstel met double wishbones vangt alle klappen van de weg op alsof je op strak asfalt rijdt, ook al voeren we het tempo op.

Ondanks de regen is er nauwelijks onderstuur en is de tractiecontrole zo goed dat we eigenlijk nooit een ingreep voelen. Iets wat met dit vermogen en dit weer toch echt gebeurt. Dat niveau zagen we eerder alleen bij Ferrari; zelfs bij de Duitse topmerken voel je dan wel een heel lichte kneep.

PERSOONLIJKHEID

De MC20 is geen pure circuittijger, maar echt een sportwagen waarmee je het avontuur buiten aankunt. De grote flippers zijn bij elke stuurstand binnen handbereik en de automaat reageert supersnel. In de automatische stand is hij soms wat nukkig in de comfortstand, maar dat geeft de auto wel zijn persoonlijkheid. Het blijft immers een Italiaan. En een goede ook, want Maserati heeft een prachtige nieuwe supercar met een geheel eigen karakter neergezet in een segment waar het (te) lang afwezig was.

Kijken we naar pure scherpte en kwaliteit dan is dit geen nieuwe benchmark in een segment waar Porsche, McLaren en Audi/Lamborghini de dienst uitmaken. Maar als we kijken naar de combinatie flair, puur rijplezier en uitstraling, dan weet Maserati een snaar te raken die wellicht Jaguar en Aston Martin ook toucheren, maar dan met een auto die veel beter is dan die twee Britten. Mag ook wel met zo’n prijskaartje trouwens. Want € 270.000, zonder dat er ook maar een enkele optie is aangestreept, is zelfs voor deze klasse aan de érg stevige kant.