Daihatsu Sirion 2 1.3 – 2009 – 512.771 km - Klokje rond

Dorpsgarage

Iets meer dan tien jaar geleden trok Daihatsu zich terug van de Europese markt, gezien de lage verkoopcijfers. Jammer, want het is best een eigenzinnig merk met feilloze techniek en zelfs een 3-cilinder, 1-liter diesel, met of zonder turbo. Of wat te denken van de Charade GTti, met zijn turbomotortje en de Copen? De laatste Cuore is een treffend voorbeeld van het vernuft bij dit merk. Ongekend veel beenruimte voor achterpassagiers, portieren die onder een hoek van 90 graden open kunnen en prima rijeigenschappen. Voor Trudy was die een maatje te klein, zij koos voor de Sirion. “Dat het een Daihatsu werd, kwam ook doordat de garage schuin tegenover mijn huis zat. Veel mensen in ons dorp reden een Daihatsu. De kleur heb ik heel bewust gekozen en eigenlijk wilde ik er een glazen dakje in, maar de dealer raadde mij dat af. Jammer, mijn vorige auto had dat wel en het geeft lekker veel licht in het interieur.” Verder is Trudy naar eigen zeggen zeer tevreden, ze spreekt van ‘een heerlijk en heel erg betrouwbaar autootje‘. “Het was altijd mijn bedoeling om er lang mee te doen, maar dat dat zó goed zou gaan, had ik niet durven dromen. Vorig jaar ging er voor het eerst een rood lampje branden tijdens het rijden, dat van de accu. Het bleek de dynamo te zijn. Dat is eigenlijk de enige reparatie in al die jaren.”

Boom op neus

Het is hem wel aan te zien dat de Daihatsu een bewogen leven achter de rug heeft, met een deukje hier en een krasje daar. De rode koets kreeg al de nodige hagelbuien te verduren en in 2013 besloot een grote eik tijdens een zware storm om maar eens lekker te gaan liggen en dat deed hij deels op de neus van de Sirion. Die schade is door een expert hersteld, voor het bijwerken van de kleine plekjes heeft Trudy een heel bijzondere methode, zo horen we, maar heel effectief is dat niet. “Krasjes en kleine pitjes werkte ik wel eens bij met nagellak. Ik heb net zo lang gezocht totdat ik een potje vond met bijna dezelfde kleur als mijn auto. Alleen na de eerste de beste regenbui, slaat het wit uit.”

Een ongeluk heeft ze nog nooit gehad, wel wat kleine schades. Zo reed Trudy eens achteruit tegen een paaltje aan. “Niets bijzonders eigenlijk, maar de mensen in de auto naast mij raakten behoorlijk opgewonden en keken mij vol verbazing aan.” Voor de servicebeurtjes ging ze in eerste instantie naar de dealer aan de overkant, maar die hield op te bestaan. “Dus ben ik lange tijd aan een andere garage geweest en sinds een paar jaar doet een goede vriend het onderhoud. Zo nu en dan kijkt mijn broer alles even na, hij restaureert Porsches. De auto dient mij, dus ik moet de auto dienen. Daarom laat ik er goed voor zorgen en peil ik zelf regelmatig de olie.”

Met 165 km/h

De Sirion heeft zelfs een trekhaak en daar hangt Trudy regelmatig een karretje aan. Veel kilometers maakt ze voor haar werk als bestuurslid van een stichting die in Amsterdam is gehuisvest. Een retourtje vanuit haar woonplaats is driehonderd kilometer. Dat tikt aan. “Om de kosten een beetje te drukken, tank ik altijd in Duitsland, ik woon nog geen vijf kilometer van de grens. Op de autobahn heb ik laatst nog even geprobeerd hoe hard hij kan. Bij 165 km/h ben ik maar opgehouden, maar er zat nog meer in.” Ondertussen kijkt Trudy haar ogen uit in de grote en schone werkplaats van Carrec, waar de monteurs in alle rust met hun projecten bezig zijn. “Wat prachtig allemaal, ik zou hier zo kunnen werken, het heeft wel iets van een operatiekamer.”

Met dezelfde bevlogenheid praat ze over haar Sirion, die keurmeester Joep Schuurman in de tussentijd ontleed. De rammel vanuit de voortrein is al vrij snel ontdekt: de geleidepennen van de remklauwen zijn versleten. “Ik had al zo’n vermoeden dat het ergens bij de remmen vandaan kwam, dat klopt dus”, zegt Joep. “Verder hoorde ik de versnellingsbak een beetje janken, maar daar hoeft Trudy zich geen zorgen over te maken. Wel over de kapotte aandrijfashoes, daar moet zo snel mogelijk een nieuwe op.” Trudy raakt er niet van ondersteboven. “Ik laat alles zo snel mogelijk verhelpen omdat ik er nog een tijdje plezier van hoop te hebben. Toch houd ik er in mijn achterhoofd altijd rekening mee dat hij er mee stopt. Dan zou ik best weer een Sirion willen, of een andere kleine auto.”

Eigenaar Daihatsu Sirion 2

Naam: Trudy ten Haaf
Bouwjaar: 1954
Woonplaats: Nieuw Bergen
Beroep: Verpleegkundige OK
Eerste auto: Volkswagen Polo
Vorige auto: Lancia Ypsilon
Wat zou je aan je auto willen veranderen? “Sunroof en een zwaardere motor.”
Wat is je langste reis met deze auto? “Italië.”

Onderhoudshistorie

De eerste jaren ging de Sirion naar de dealer, maar die bestaat inmiddels niet meer. Sinds een paar jaar zorgt een goede vriend van Trudy voor de techniek en af en toe kijkt haar broer, die werkzaam is de autobranche, even naar de auto. Grote reparaties zijn er niet geweest, afgezien van een nieuwe dynamo.

Wat mankeert er aan de Daihatsu Sirion 2?

• De koppeling gaat zwaar en is slecht te doseren
• De auto trekt wat naar rechts
• Er komt een harde rammel uit de voortrein
• De versnellingsbak jankt (wordt ‘ie waarschijnlijk oud mee)
• De airco werkt niet
• De remschijven voor hebben een flinke roestrand aan de binnenzijde
• De binnenste aandrijfashoes links lekt
• De band linksvoor is matig
• De remklauwen voor hebben speling op de geleidepennen (oorzaak rammelen)
• De koplampen worden dof
• Er zijn wat (mogelijk oude) lekkagesporen te zien in de regio van de waterpomp

De mening van Carrec Technocenter

“Al valt er best het een en ander aan te merken op deze Daihatsu, in principe is het een degelijk karretje. Zo is er nauwelijks roest aan de onderkant. Even die paar puntjes aanpakken en hij kan probleemloos verder.”

We waarderen het als je wilt bijdragen door het bijhouden van de AutoWeek Verbruiksmonitor of door een gebruikersreview te schrijven waarin je jouw ervaringen met de auto deelt. Daarmee help je potentiële kopers echt vooruit!