BMW 130i Executive (2006)

Met de 1-serie als opzichzelfstaand model is BMW een nieuwe weg ingeslagen. Het slimme is dat BMW vasthield aan achterwielaandrijving. Geen van de andere merken biedt in dit segment een achterwielaangedreven auto aan. De levering van de 1-serie begon met relatief licht gemotoriseerde versies, maar je kon erop wachten dat er snellere exemplaren zouden komen.
Voorlopig is de 130i de topversie. Het leuke aan ons testexemplaar is dat hij vanbuiten geciviliseerd oogt. Ontgaan je de dubbele uitlaat en de 17-inchvelgen, dan denk je misschien te maken te hebben met een 'minder' type. Maar je hebt wel die heerlijke zescilinder uit de 330i aan boord. De 1-serie heeft een ranke, compacte bouw en de prijs daarvoor betaal je al meteen bij het instappen. Mensen met stijve gewrichten zullen daar moeite mee hebben, maar de liefhebber krijgt direct het gevoel in een sportauto te stappen. Zit je eenmaal, dan komt de keerzijde van het ongemak. De sportstoelen zijn elke euro van hun meerprijs waard. Je wordt bijna letterlijk verankerd; ongeacht je postuur, want de lendensteunen zijn elektrisch op te pompen. De stoel kan lekker laag worden gezet, wat het contact met de weg ten goede komt. De hoge taillelijn geeft je het gevoel dat je in een Russische straaljager hebt plaatsgenomen. Het zicht naar achteren is door de brede C-stijlen en aflopende daklijn vrij beroerd.

Diepe roffel
De cockpit is, die mede dankzij iDrive, lekker eenvoudig en overzichtelijk. BMW is er met de 130i uitstekend in geslaagd om het sportieve geluid fijn te slijpen. Een druk op de startknop resulteert meteen in een heerlijke, diepe roffel. Pomp de lendensteunen op, trap de koppeling in en leg met een trefzekere klik de eerste versnelling in. Het gegrom zwelt aan en meteen daarop volgt een stevige duw in de rug. De motor die van de 330i al zo'n heerlijke auto maakt, komt in de 1-serie nog beter tot zijn recht. De afstemming van het chassis neigt naar perfectie. Zet je de systemen uit, dan kun je ouderwets spelen met de auto. Speel je op zeker, dan maakt de DSC de BMW tot op hoge snelheden idiot proof zonder saai te worden. De ophanging is sportief, maar niet zodanig dat de auto snel vermoeit. Het is tegelijkertijd een prima reisauto.

Ook niets dan lof over de besturing. Lekker direct, met genoeg weerstand en gevoel. Bovendien kun je het stuur lekker dicht naar je toe trekken als je de stoel op zijn laagst hebt gezet. Je zit in een sportwagen, zonder dat de buitenwereld het doorheeft.

Kwaliteit
De BMW biedt redelijk wat ruimte achterin, op de neerklapbare achterbank. Dus heb je een keer echt grote objecten te vervoeren, dan kan dat. De algemene kwaliteitsbeleving, het zal weinigen verbazen, is boven iedere twijfel verheven. Maar eerlijk is eerlijk, deze auto kost zelfs in zijn kaalste versie dan ook een lieve duit. Zonder allerlei extra's rij je met een nogal sobere bedoening in dit prijssegment. Toegegeven, niet iedereen kickt op al die toeters en bellen.Wordt de auto ook zakelijk gebruikt? Zeker is dat je in de 130i keurig beheerst en discreet het parkeerterrein van je klant kunt afrijden, om vervolgens om de hoek de frustratie of de vreugde over een transactie op het gaspedaal af te reageren.