Gereden: Hummer H3

Het begon allemaal in 1995, toen de H1, een civiele versie van het monster dat door het Amerikaanse leger werd ingezet tijdens de Golfoorlog, naar Europa kwam. Daaraan was nog maar weinig subtiliteit te ontdekken. In 2003 volgde de H2, die er al iets beschaafder uitzag en waarvan sinds 2004 ook een versie met laadbak (SUT) leverbaar is. Maar de term 'bescheiden' was ook op de H2 allerminst van toepassing. De H3 luidt een volgend hoofdstuk in, een hoofdstuk waarin het de bedoeling is dat een Hummer een breder publiek dan ooit moet gaan aanspreken, zonder dat dit ten koste gaat van de traditionele waarden van het merk: een stoer uiterlijk en goede terreincapaciteiten.

Zo recht voor z'n raap als de vorm van de koets is, zo orthodox is ook de lay-out van het chassis: een ladderframe met bladveren achter. Aan de voorkant wel onafhankelijke wielophanging. Ideaal voor in het terrein. In Europa zullen de meeste kilometers echter op het asfalt worden gemaakt en dan komt het nadeel van die bladveren om de hoek kijken: bij de minste of geringste oneffenheid in het wegdek voel je een trilling door de auto trekken.
Voorlopig is de H3 alleen leverbaar met een 3,5-liter vijf-in-lijn benzinemotor. Die levert een respectabele 220 pk en 305 Nm, maar die moeten wel dik 2.100 kilo Hummer voortbewegen. Om de snelheid erin te krijgen, moet het blok op de toppen van z'n kunnen opereren en daarbij helpt de viertrapsautomaat allerminst. Dat is er eentje van het ongepolijste soort die nogal nerveus werkt – hij schakelt te laat op of te vroeg terug. Gelukkig worden de Nederlandse Hummers standaard met een handgeschakelde vijfbak geleverd. Het interieur zit solide in elkaar en is, zeker voor Amerikaanse begrippen, netjes afgewerkt. Op de achterbank is meer dan genoeg ruimte voor volwassenen.

In Europa wordt de import en distributie voor Europa verzorgd door Kroymans in Hilversum. Het zou ons niet verbazen als de 'kleine' H3 met z'n scherpe prijs (vanaf 54.990 euro) de Europese koper voor zich weet te winnen.