Gereden: Cadillac CTS Wagon

Volhardendheid kun je het Amerikaanse Cadillac niet ontzeggen. Hoewel het merk in het afgelopen decennium amper 1.000 auto's wist te slijten in ons land en het ook in de verdere geschiedenis nooit echt aantallen heeft kunnen boeken, komt het merk nu met een nieuwe strategie weer terug op de markt. Het gamma blinkt uit in overzichtelijkheid, want er zijn slechts drie modellen: de Escalade, SRX en de CTS. Die laatste is er in drie carrosserievarianten, naast de sedan zijn er een Coupé en deze Wagon. Die is in ons stationwagonminnende land waarschijnlijk degene met de beste kaarten, en met de ervaringen met de CTS sedan in het achterhoofd, zou deze weleens een kans kunnen maken.

De vormgeving is in ieder geval gewaagd, de hoekige Art & Science designtaal staat de station goed, maar je valt wel erg op met deze Amerikaan. Toch is het niet het kitscherige van voorheen, de proporties van de CTS Wagon kloppen goed en door details als de grote achterlichtunits en de hoog opgetrokken raamlijn geeft de auto de indruk van een serieuze auto en wordt het geen Playmobil-wagentje.

Het rijden is eveneens een prettige verrassing. De tijd van deinende Amerikaanse slagschepen ligt inmiddels achter ons. De CTS rijdt heel verdienstelijk. Niet zo uitgesproken sportief als een 5-serie of zo zwevend comfortabel als een E-klasse, maar de CTS rijdt in een woord aangenaam.